جهان متناقض به نظر می رسد، گویی توسط نیروهای متخاصم اداره می شود. در حالی که برخی برای صلح می جنگند، برخی دیگر در جهت درگیری حرکت می کنند. خیلی وقته که اینجوری بوده. به عنوان مثال، در جنگ جهانی دوم، یک طرف هیتلر بود که یک لشکر آلمانی را هماهنگ کرد و هزاران یهودی را کشت. از سوی دیگر، ایرنا سندلر، مددکار اجتماعی لهستانی بود که بیش از 2000 کودک یهودی را در زمان حمله آلمان ها به ورشو، پایتخت کشورش، نجات داد. او هر روز به محله یهودی نشینی می رفت که یهودیان در آن زندانی بودند تا اینکه از گرسنگی مردند. یکی دو بچه را می دزدید و آنها را در آمبولانسی که سوار می کرد می گذاشت. او حتی سگش را آموزش داد که وقتی یکی از آنها گریه می کند پارس کند و در نتیجه سربازی را از دست بدهد. لیا دیسکین، یکی از بنیانگذاران Associação Palas Athena، ناشری که ماه گذشته کتاب «داستان ایرنا سندلر - مادر کودکان در هولوکاست» را روانه بازار کرد، می‌گوید پس از برداشتن کودکان، آنها را به صومعه‌های اطراف تحویل داد تا به فرزندخواندگی بپذیرند. . در یک لحظه تاریخی دیگر، در دهه 1960، پس از سال ها وحشت از جنگ ویتنام، جنبش هیپی در ایالات متحده ظهور کرد و با حرکتی (نشان داده شده در صفحه قبل) که حرف V را با انگشتان ایجاد می کند، به صلح و عشق دعوت می کرد. و همچنین به معنای V پیروزی با پایان جنگ بود. در همان زمان، جان لنون سابق بیتل، Imagine را منتشر کرد که با فراخوانی به نوعی سرود صلح طلبانه تبدیل شد.تصور کنید که همه مردم در صلح زندگی می کنند. در حال حاضر، ما شاهد جنگ در خاورمیانه هستیم، جایی که عملاً هر روز مردم می میرند. و از سوی دیگر، اقداماتی مانند آنچه در شبکه اجتماعی فیس بوک به نام ورق زدن صفحه جدید برای صلح (ساخت صفحه جدید برای صلح) با افراد از ملیت های مختلف، عمدتا اسرائیلی و فلسطینی، شکل گرفته است. جنگ مذهبی برای چندین دهه سه سال از زمانی که این گروه درباره بهترین راه برای انعقاد یک توافقنامه قابل دوام برای هر دو کشور بحث کردند، می گذرد. ژوئیه گذشته، ما شخصاً در کرانه باختری، در شهر Beitjala ملاقات کردیم، جایی که هر دو ملیت مجاز هستند. رافائلا بارکای برزیلی، که در حال گذراندن مدرک کارشناسی ارشد در رشته یهودی شناسی در دانشگاه است، توضیح می دهد که هدف این بود که کسی را که خود را دشمن می پندارد، انسان سازی کنیم تا ببینیم که چهره ای دارد و او نیز مانند خودش آرزوی صلح دارد. سائوپائولو (USP) و در آن جلسه حضور داشت. امسال نیز در استانبول، بزرگترین شهر ترکیه، پس از درگیری های خشونت آمیز بین پلیس و طرفداران محیط زیست، هنرمند Erdem Gunduz روش کارآمدتری برای اعتراض بدون استفاده از خشونت پیدا کرد و توجه جهانی را برانگیخت. من هشت ساعت ایستادم و صدها نفر در همان اقدام به من پیوستند. پلیس نمی دانست با ما چه کند. در فرهنگ ما این ضرب المثل را بسیار دوست داریم: «کلمات ارزش نقره و سکوت دارندطلا،" او می گوید. در کراچی، پاکستان، زمانی که ندیم قاضی مربی متوجه شد که بیشترین میزان مصرف مواد مخدر و بمب های انتحاری در میان جوانان 13 تا 22 ساله است، سازمان رفاه آموزش صلح را ایجاد کرد که در مدارس مختلف کار می کند. «جوانان رفتار خود را بر اساس آنچه مشاهده می کنند ایجاد می کنند. از آنجایی که ما در جنگ با افغانستان زندگی می کنیم، آنها همیشه شاهد خشونت هستند. بنابراین، پروژه ما روی دیگر سکه را به آنها نشان می دهد، که صلح امکان پذیر است.

صلح چیست؟ بنابراین، طبیعی است که مفهوم صلح صرفاً با یک عمل غیرخشونت آمیز همراه باشد - برعکس مبارزات بین مردم برای تسلط اقتصادی یا مذهبی. با این حال، این اصطلاح تنها به معنای عدم وجود خشونت نیست، بلکه به معنای احترام به حقوق بشر و عدالت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. فابیو ایون، معاون هماهنگ کننده علوم انسانی و اجتماعی در سازمان آموزشی سازمان ملل متحد، می گوید: اگر با دقت نگاه کنیم، علت درگیری های بزرگ به انواع بی عدالتی ها مانند فقر، تبعیض و دسترسی نابرابر به فرصت ها مربوط می شود. و فرهنگ (یونسکو).

«از این نظر، تظاهراتی که ما در برزیل از سر می گذرانیم مثبت است، زیرا مردم متحد هستند و آگاه هستند که باید بهبودهایی انجام شود، نه تنها در حمل و نقل بلکهدر تمام بخش هایی که کرامت انسانی را تحت تأثیر قرار می دهد، مانند آموزش، کار و سلامت. لیا، هماهنگ کننده کمیته دهه فرهنگ صلح و عدم خشونت سائوپائولو، می‌گوید اما اعتراض می‌تواند و باید همیشه یک اقدام غیرخشونت آمیز باشد. جنبشی که توسط یونسکو ترویج شد و قرار بود از سال 2001 تا 2010 برگزار شود، یکی از مهم‌ترین جنبش‌ها از نظر احترام به حقوق بشر بود و اصطلاح «فرهنگ صلح» را بدنام کرد.

امضای بیشتر بیش از 160 کشور، مزایا را برای هزاران نفر در بخش هایی مانند هنر، آموزش، غذا، فرهنگ و ورزش ترویج کردند - و برزیل، پس از هند، به عنوان کشوری با بیشترین حمایت از سوی نهادهای دولتی و جامعه مدنی برجسته شد. دهه گذشته است، اما با توجه به ارتباط موضوع، برنامه ها با نام جدیدی ادامه می یابد: کمیته فرهنگ صلح. «ایجاد فرهنگ صلح به معنای آموزش برای همزیستی مسالمت آمیز است. این فرهنگ با فرهنگ جنگ که دارای ویژگی هایی مانند فردگرایی، سلطه طلبی، عدم تحمل، خشونت و استبداد است، متفاوت است. پروفسور آمریکایی، دیوید آدامز، یکی از سازمان دهندگان اصلی این دهه می گوید: پرورش صلح موعظه مشارکت، همزیستی خوب، دوستی، احترام به دیگران، عشق و همبستگی است. به عبارت دیگر باید به صورت جمعی عمل کرد. صلح باید ایجاد شود، و این فقط با افرادی اتفاق می افتد که قبلاً متوجه شده اند که ما این کار را نمی کنیمما زندگی می کنیم، اما با هم زندگی می کنیم. زندگی از روابط انسانی ساخته شده است. ما بخشی از یک شبکه هستیم، همه ما به هم مرتبط هستیم.» راهبه کوئن، یکی از نمایندگان جامعه ذن-بودایی در برزیل توضیح می دهد. مستند الهام بخش Who Cares؟ دقیقاً با نشان دادن کارآفرینان اجتماعی که به ابتکار خودشان واقعیت جوامع برزیل، پرو، کانادا، تانزانیا، سوئیس، آلمان و ایالات متحده را تغییر داده اند، به این موضوع می پردازد. این مورد در مورد متخصص اطفال ریودوژانیرو، Vera Cordeiro است که Associação Saúde Criança Renascer را ایجاد کرد. زمانی که فرزندان بیمارشان مرخص شدند اما مجبور به ادامه درمان در خانه شدند، متوجه ناامیدی خانواده های نیازمند شدم. او می گوید که این پروژه به مدت دو سال با اهدای دارو، غذا و پوشاک به آنها کمک می کند. «اغلب، آنها راه حل های ساده ای برای مسائل جدی هستند، مانند ترک تحصیل و فقر شدید. مارا مورائو، کارگردان این مستند از ریودوژانیرو می‌گوید: برگ برنده این کارآفرینان ارائه پاسخ است و نه سوگواری>

پیر ویل فرانسوی (1924-2008)، بنیانگذار یونیپاز، مدرسه ای که همانطور که از نامش پیداست، به فرهنگ و آموزش صلح آمیز اختصاص داده شده است، از اینکه ایده جدایی شر بزرگ انسان است، دفاع کرد. وقتی خودمان را جزئی از کل نمی‌بینیم، این تصور را داریم که فقط دیگری باید از فضایی که در آن زندگی می‌کنیم مراقبت کند. ما نمی کنیم. آیا متوجه نمی شوید که مثلاً شماعمل با دیگران تداخل دارد و طبیعت بخشی از زندگی شماست. نلما داسیلوا سا، درمانگر اجتماعی و رئیس یونیپاز سائوپائولو، توضیح می‌دهد که چرا انسان آن را نابود می‌کند.

اما ما می‌دانیم که همه چیز اینطور پیش نمی‌رود، درست است؟ فقط توجه داشته باشید که کار هر یک همیشه به عملکرد دیگری بستگی دارد. آبی که می نوشیم از رودخانه ها می آید و اگر مراقب زباله های خود نباشیم، آنها آلوده می شوند که به ما آسیب می رساند. برای لیا دیسکین، نکته ای که مانع از عملکرد بی نقص این مارپیچ می شود، عدم اعتماد متقابل است. «معمولاً ما در پذیرش اینکه می‌توانیم از تاریخ زندگی دیگران، از مهارت‌ها و استعدادهایشان درس بگیریم، مقاومت نشان می‌دهیم. این به تایید خود مربوط می شود، یعنی باید به دیگری نشان دهم که چقدر می دانم و حق با من است. اما باید این ساختار درونی را از بین برد و متوجه شد که ما اینجا در حالت وابستگی مطلق هستیم.» ترکیب احساس اجتماع با جدایی می تواند نیرویی مساعد برای همزیستی مسالمت آمیز اعمال کند. زیرا، وقتی احساس نمی کنیم که در ساختن جمع شرکت می کنیم، نیاز شدید، تقریباً پاداش دهنده، برای تصاحب اشیاء و افراد ایجاد می کنیم. «این باعث ایجاد رنج می شود، زیرا اگر ما آن را نداشته باشیم، آنچه را که دیگری دارد می خواهیم. اگر از ما گرفته شود، خشم را آشکار می کنیم. لوسیلا کامارگو، نایب رئیس یونیپاز سائو می گوید اگر شکست بخوریم، غمگین یا حسادت می کنیم.پل. ولفگانگ دیتریش، دارنده کرسی صلح یونسکو، که در ماه نوامبر برای سمینار بین المللی دیدگاه معاصر مطالعات صلح و تعارض در دانشگاه فدرال سانتا کاتارینا به برزیل می آید، معتقد است که با خلاص شدن از جنبه های ایگو ، مرزهای من و ما را از بین می بریم. او استدلال می کند: "در آن لحظه، ما شروع به درک وحدت در هر چیزی که در جهان وجود دارد، کردیم و درگیری ها دلیل وجودی خود را از دست دادند." مانند این است که مارسیا د لوکا، خالق رویداد یوگا برای صلح، می گوید: "همیشه قبل از اقدام، فکر کنید: "آیا آنچه برای من خوب است برای جامعه نیز مفید است؟" اگر پاسخ مثبت است، از قبل می دانید که در این دنیای به ظاهر متناقض در کدام طرف هستید.

مردانی که برای صلح جنگیدند

مبارزه برای حقوق با هوش و ملایمت مردم آنها سلاحی بود که سه تن از رهبران اصلی صلح طلب در تاریخ استفاده کردند. پیشرو این ایده، مهاتما گاندی هندی فلسفه ای به نام ساتیاگراها (ساتیا = حقیقت، آگراها = استحکام) را ایجاد کرد که به روشنی نشان داد: اصل عدم تهاجم به معنای عمل منفعلانه نسبت به دشمن نیست - در این مورد انگلیس، کشوری که هند از آن مستعمره بود - اما با به دست گرفتن ترفندهایی - مانند تشویق مردمش به تحریم محصولات نساجی انگلیسی و سرمایه گذاری در ماشین بافندگی دستی کشور. مارتین لوتر کینگ با پیروی از اصول خود برای حقوق مدنی سیاهپوستان آمریکایی مبارزه کردسازماندهی اعتصابات و ترغیب آنها به اجتناب عمدی از وسایل حمل و نقل عمومی، زیرا آنها مجبور شدند جای خود را به سفیدپوستان در اتوبوس بدهند. نلسون ماندلا راه مشابهی را در پیش گرفت و به دلیل هماهنگی اعتصابات و اعتراضات علیه سیاست های جدایی طلبانه به مدت ۲۸ سال زندانی شد. پس از ترک زندان، او اولین رئیس جمهور سیاه پوست آفریقا در سال 1994 شد. گاندی در سال 1947 از هند استقلال یافت. و لوتر کینگ، قوانین حقوق مدنی و رأی گیری را در سال 1965 تصویب کردند.