तुम्ही कधी विचार केला आहे का कार्पेट्स केव्हा आणि कसे दिसले? या मूलभूत सजावटीचा एक समृद्ध आणि जिज्ञासू इतिहास आहे. येथे थोडेसे पहा भारतीय गालिच्यांच्या उत्पत्तीबद्दल!

विण तयार करण्यासाठी साहित्य एकमेकांत गुंफण्याची कल्पना कदाचित निसर्गाने प्रेरित केली असावी. पक्ष्यांची घरटी, कोळ्याचे जाळे आणि विविध प्राण्यांच्या बांधकामांचे निरीक्षण केल्यामुळे, आदिम सभ्यतेच्या कारागिरांनी शोधून काढले की ते लवचिक सामग्री हाताळू शकतात आणि त्यांचे जीवन सुलभ करतील अशा वस्तू तयार करू शकतात आणि विणकामाचा शोध खरोखरच नवपाषाण क्रांतीपासून झाला, सुमारे 10,000 बीसी.

“ टेपेस्ट्री ची कला ही नैसर्गिक उत्क्रांती म्हणून आली आणि 2000 बीसीच्या आसपास पुरातन काळातील आहे, ती एकाच वेळी जगभरात अनेक ठिकाणी दिसली.<6

जरी त्याच्या सर्वात स्पष्ट नोंदी इजिप्तमधून आल्या आहेत, हे ज्ञात आहे की मेसोपोटेमिया, ग्रीस, रोम, पर्शिया, भारत आणि चीनमध्ये राहणारे लोक देखील कीटक, वनस्पती, मुळे आणि कवच यासारख्या नैसर्गिक सामग्रीचा वापर करून टेपेस्ट्रीचा सराव करतात. ”, करीना फरेरा, मायोरी कासा येथील क्रिएटिव्ह डायरेक्टर आणि रग स्पेशालिस्ट, उच्च-कार्यक्षमता असलेल्या रग्ज आणि फॅब्रिक्समध्ये खास ब्रँड सांगते.

करीना सांगते की हे समजून घेणे आवश्यक आहे की विणकामाची कला हजारो वर्षांपासून, शोध आणि प्रयोगातून विकसित झाली आहे, परंतु जगातील सर्वात प्रसिद्ध असलेल्या ओरिएंटल रग्जची मूलभूत रचना आहे.

“उभ्या आधारावर थ्रेड्सचे दोन वेगळे संच एकमेकांना जोडून फॅब्रिकपासून रग तयार होतो, ज्याला वार्प म्हणतात. आडव्या धाग्यावर आणि त्याखाली विणलेल्या धाग्याला वेफ्ट म्हणतात. वार्प्स रगच्या प्रत्येक टोकाला सजावटीच्या किनारी म्हणून देखील समाप्त होऊ शकतात.

ताण आणि वेफ्टच्या एकमेकांना जोडल्याने एक साधी रचना तयार होते आणि या दोन संरचना आवश्यक आहेत. क्षितिजाची रूपरेषा दर्शविणाऱ्या वेफ्टची सर्जनशीलता प्रस्थापित करण्यासाठी एक आधार म्हणून ताना एका निश्चित स्थितीत आहे, ज्यामध्ये कारागिराने कल्पिलेल्या डिझाइनचे वैशिष्ट्य आहे”, ते स्पष्ट करतात.

क्रिएटिव्ह डायरेक्टर म्हणतात की मायोरी कासामध्ये पोर्टफोलिओ , जगाच्या विविध भागांतील रग्ज आहेत, परंतु जे मंत्रमुग्ध करतात ते ओरिएंटल आहेत, विशेषत: भारतीय जे पर्शियन टेपेस्ट्रीवर आधारित आहेत, वातावरणाची सजावट निवडताना अतिशय पारंपारिक आहेत. या बाबतीत आदर्श गालिचा, वैयक्तिक चवीवर अवलंबून असतो, कारण प्रत्येकाचा इतिहास आणि परंपरा असते.

भारतीय गालिचा देशाच्या संस्कृतीत महान टायकून अकबर (१५५६-१६०५) याने आणला होता. प्राचीन पर्शियन टेपेस्टरीजची लक्झरी गहाळ,पर्शियन विणकर आणि भारतीय कारागिरांना एकत्र आणून आपल्या राजवाड्यात कार्पेट्सचे उत्पादन सुरू करण्याचा निर्णय घेतला. 16व्या, 17व्या आणि 18व्या शतकात, अनेक भारतीय गालिचे विणले गेले आणि मेंढ्यांच्या उत्कृष्ट लोकर आणि रेशीमपासून बनवले गेले, जे नेहमी पर्शियन गालिच्यांनी प्रेरित होते.

“शतकांमध्ये भारतीय कारागिरांनी त्यांना स्वातंत्र्य मिळवून दिले आणि स्थानिक वास्तवाशी जुळवून घेत, कापूस, भारतीय लोकर आणि व्हिस्कोस सारख्या कमी किमतीच्या तंतूंचा परिचय करून रगांना अधिक व्यावसायिक आकर्षण मिळू दिले.

1947 मध्ये भारताच्या स्वातंत्र्यानंतर लगेचच, व्यावसायिक उत्पादनाला एक नवीन जाग आली. आज, हा देश उत्कृष्ट किमती-फायदा गुणोत्तराने हस्तशिल्प केलेल्या कार्पेट्स आणि रग्जचा एक प्रमुख निर्यातक आहे, आणि साहित्याच्या वापरातील कौशल्य आणि नाविन्यपूर्णतेसाठी ओळखले जाते”, संचालक जोडतात.