ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਾਰਪੇਟ ਕਦੋਂ ਜਾਂ ਕਿਵੇਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੇ? ਸਜਾਵਟ ਦੇ ਇਸ ਬੁਨਿਆਦੀ ਟੁਕੜੇ ਦਾ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਉਤਸੁਕ ਇਤਿਹਾਸ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਭਾਰਤੀ ਗਲੀਚਿਆਂ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਬਾਰੇ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਦੇਖੋ!

ਇੱਕ ਬੁਣਾਈ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਮੱਗਰੀ ਨੂੰ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਜੋੜਨ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਦਰਤ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਸੀ। ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਆਲ੍ਹਣੇ, ਮੱਕੜੀ ਦੇ ਜਾਲਾਂ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀਆਂ ਬਣਤਰਾਂ ਦੇ ਨਿਰੀਖਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਆਦਿਮ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਕਾਰੀਗਰਾਂ ਨੇ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਲਚਕੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਹੇਰਾਫੇਰੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵਸਤੂਆਂ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਆਸਾਨ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬੁਣਾਈ ਦੀ ਖੋਜ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਨਵ-ਪਾਸ਼ਾਨ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੋਈ, ਲਗਭਗ 10,000 ਈ.ਪੂ.

" ਟੇਪੇਸਟਰੀ ਦੀ ਕਲਾ ਇੱਕ ਕੁਦਰਤੀ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਈ ਹੈ ਅਤੇ 2000 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਪੁਰਾਤਨਤਾ ਤੋਂ ਹੈ, ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਕਈ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਈ।<6

ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਰਿਕਾਰਡ ਮਿਸਰ ਤੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਲੋਕ ਮੇਸੋਪੋਟੇਮੀਆ, ਗ੍ਰੀਸ, ਰੋਮ, ਪਰਸ਼ੀਆ, ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਵੀ ਕੀੜੇ, ਪੌਦਿਆਂ, ਜੜ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ੈੱਲ ਵਰਗੀਆਂ ਕੁਦਰਤੀ ਸਮੱਗਰੀਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਟੇਪਸਟਰੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਦੇ ਸਨ। ”, ਕਰੀਨਾ ਫਰੇਰਾ, ਮਾਇਓਰੀ ਕਾਸਾ ਦੀ ਰਚਨਾਤਮਕ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਅਤੇ ਰਗ ਮਾਹਰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਉੱਚ-ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵਾਲੇ ਗਲੀਚਿਆਂ ਅਤੇ ਫੈਬਰਿਕਸ ਵਿੱਚ ਮੁਹਾਰਤ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਬ੍ਰਾਂਡ।

ਕਰੀਨਾ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਮਝਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਬੁਣਾਈ ਦੀ ਕਲਾ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਖੋਜ ਅਤੇ ਪ੍ਰਯੋਗ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਸਤ ਹੋਈ ਹੈ, ਪਰ ਪੂਰਬੀ ਗਲੀਚੇ, ਜੋ ਕਿ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਨ, ਦੀ ਇੱਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਬਣਤਰ ਹੈ।

"ਇੱਕ ਧਾਗਿਆਂ ਦੇ ਦੋ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸੈੱਟਾਂ ਨੂੰ ਲੰਬਕਾਰੀ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਜੋੜ ਕੇ ਇੱਕ ਕੱਪੜੇ ਤੋਂ ਇੱਕ ਗਲੀਚਾ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਵਾਰਪ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਰੀਜੱਟਲ ਧਾਗਾ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਬੁਣਦਾ ਹੈ, ਨੂੰ ਵੇਫਟ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਾਰਪ ਗਲੀਚੇ ਦੇ ਹਰੇਕ ਸਿਰੇ 'ਤੇ ਸਜਾਵਟੀ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਖਤਮ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਵਾਰਪ ਅਤੇ ਵੇਫਟ ਦੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਬਣਤਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਦੋ ਢਾਂਚੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ। ਵੇਫਟ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕਤਾ ਨੂੰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਅਧਾਰ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਤਾਣਾ ਇੱਕ ਸਥਿਰ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਕਾਰੀਗਰ ਦੁਆਰਾ ਕਲਪਿਤ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਾਰੀਗਰ ਦੁਆਰਾ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।

ਕ੍ਰਿਏਟਿਵ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਮਾਓਰੀ ਕਾਸਾ ਵਿੱਚ ਪੋਰਟਫੋਲੀਓ , ਇੱਥੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਿੱਸਿਆਂ ਤੋਂ ਗਲੀਚੇ ਹਨ, ਪਰ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਨਮੋਹਕ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਪੂਰਬੀ ਲੋਕ ਹਨ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭਾਰਤੀ ਜੋ ਕਿ ਫਾਰਸੀ ਟੇਪੇਸਟ੍ਰੀ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ, ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੀ ਸਜਾਵਟ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਰਵਾਇਤੀ ਹਨ। ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਆਦਰਸ਼ ਗਲੀਚਾ, ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸਵਾਦ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਹਰ ਇੱਕ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਅਤੇ ਪਰੰਪਰਾ ਹੈ।

ਭਾਰਤੀ ਗਲੀਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਮਹਾਨ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਅਕਬਰ (1556-1605) ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਫ਼ਾਰਸੀ ਟੈਪੇਸਟ੍ਰੀਜ਼ ਦੀ ਲਗਜ਼ਰੀ ਗੁੰਮ ਹੈ,ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਗਲੀਚਿਆਂ ਦਾ ਉਤਪਾਦਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਲਈ ਫ਼ਾਰਸੀ ਜੁਲਾਹੇ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਕਾਰੀਗਰਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। 16ਵੀਂ, 17ਵੀਂ ਅਤੇ 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤੀ ਗਲੀਚਿਆਂ ਨੂੰ ਭੇਡਾਂ ਦੀ ਉੱਨ ਅਤੇ ਰੇਸ਼ਮ ਨਾਲ ਬੁਣਿਆ ਅਤੇ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਫ਼ਾਰਸੀ ਗਲੀਚਿਆਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਸਨ।

"ਸਦੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤੀ ਕਾਰੀਗਰਾਂ ਨੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਹਕੀਕਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਢਾਲਿਆ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਪਾਹ, ਭਾਰਤੀ ਉੱਨ ਅਤੇ ਵਿਸਕੋਸ ਵਰਗੇ ਘੱਟ ਮੁੱਲ ਵਾਲੇ ਫਾਈਬਰਾਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਕਾਰਪੇਟਾਂ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਵਪਾਰਕ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।

1947 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ, ਵਪਾਰਕ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਆਈ। ਅੱਜ, ਦੇਸ਼ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਲਾਗਤ-ਲਾਭ ਅਨੁਪਾਤ 'ਤੇ ਹੈਂਡਕ੍ਰਾਫਟਡ ਗਲੀਚਿਆਂ ਅਤੇ ਗਲੀਚਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਨਿਰਯਾਤਕ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਮੱਗਰੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੁਨਰ ਅਤੇ ਨਵੀਨਤਾ ਲਈ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ", ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।