1. planowana ławka. Jednym z rozwiązań, aby przestrzeń sypialni była opłacalna, jest zaplanowanie mebli. Jednym z nich jest ławka, którą można nawet umieścić przed oknem, aby skorzystać z oświetlenia. Na przykład w tej sypialni wieszak na ubrania zaprojektowany przez Ray (1912-1988) i Charlesa Eamesa (1907-1978) pochodzi z Desmobilia, a krzesło z Tok & Stok.

2. używać i nadużywać "sztuczek". Na przykład w tej sypialni dla dwóch braci wnęki pod sufitem zostały wykorzystane do przechowywania zabawek. Oprócz tego, że nie zajmowały przestrzeni poniżej, która była przeznaczona na inne meble, pozostawiały wszystko bardziej uporządkowane.

3. szczególna uwaga na łóżko. "Wyzwaniem było znalezienie wystarczającej powierzchni do przechowywania ubrań i innych rzeczy na 12 m². Wybraliśmy łóżko skrzyniowe z miejscem na garderobę, w tym szlafrok, i zaprojektowaliśmy półkę na buty z półkami sięgającymi od podłogi do sufitu" - mówi Barbara Ross, jedna z architektek odpowiedzialnych za projekt, wraz z Amandą Bertinotti, Gabrielą Hipólito i Julianą Flauzino. Dominujący szary odcieńNa żelaznym stole (Desmobilia), lampa Ingo Maurera (Fas), wykonana z płótna (Tapeçaria Cidely), zagłówek zapewnia komfort. Na tej samej ścianie zdjęcia Dorival Moreira (Quatro Arte em Parede).

4. zorganizowane obuwie. Aby nie zostawiać wszystkiego leżącego w pokoju, należy zwrócić szczególną uwagę na stojak na buty. W tym, z boku łóżka, umieszczono wiele butów mieszkańców. Szafki (Celmar) są w szarym matowym lakierze.

5. wielofunkcyjny telefon komórkowy. Aby wykorzystać wszystkie przestrzenie w kompaktowych środowiskach, sztuczka polega na użyciu wielofunkcyjnych mebli, takich jak ten model łóżka skrzyniowego (Copel Colchões): jego bagażnik działa jak szafa, organizując łóżko i łazienkę, a także ubrania używane w innych porach roku.

6. uderzyć w zagłówek. Wśród sztuczek, które pozwoliły zyskać przestrzeń, jest zagłówek futonu, używany jako dodatkowy materac, gdy są goście, oraz regał na książki przymocowany do ściany nad łóżkiem. Kolejną ważną kwestią był komfort. "Naturalne oświetlenie i wentylacja, miękka i pachnąca pościel oraz dywan o przyjemnej fakturze są niezbędne, aby mieć pokój, w którym dobrze się przebywa." Pojedynczy futon (Futon Company) służy jako miejsce do spania.Zagłówek i dodatkowy materac. Poduszki od Conceito Firma Casa.

Planowanie jest niezbędne. Pokój małego chłopca Leo ma zaledwie 8 m², ale przy dobrym planowaniu i plamach kolorów i wzorów, całe życie małego chłopca może się tam zmieścić: ławka do nauki, półka na książki, łóżko i futon, a także pudełka na zabawki. Wszystko zaprojektowane na zamówienie przez projektantów wnętrz Renatę Fragelli i Allison Cerqueira.

8. szafki połączone z łóżkami piętrowymi. Zamówiona dla dwóch nastolatków, ta sypialnia zawiera szafę w połączeniu z łóżkiem piętrowym w pozycji, która pozostawiłaby ją bliżej telewizora. wewnętrzna część szafy została również wykorzystana do stworzenia zewnętrznych wnęk, które będą używane jako wsparcie dla łóżek i paneli zastosowanych z boku jako detal, charakteryzujący zagłówek. w tym projekcie architekt Jean Carlos Flores użył drewna MDF wSrebrny dąb od Duratex i biały MDF, aby pozostawić pokój w delikatnych kolorach i spokojnym wyglądzie. Użył również tapety, myśląc o harmonii kolorów.

9. inwestować w biel, która daje poczucie amplitudy. Właścicielka tego pokoju ma 10 lat i chciała uciec od odcieni tradycyjnie przeznaczonych dla dziewczynek. Wybrała niebieski i zielony, kolory, które architekt Toninho Noronha wolał zastosować do tkanin pościelowych, utrzymując stolarkę i ściany w jasnych odcieniach. Lakierowane na biało meble zmiękczają hebanową drewnianą podłogę, która wita dywan z lycry.

10. tajemnica może znajdować się na górze. Mając sportowego ducha, Priscila, lat 12, postanowiła udekorować swój pokój o powierzchni 19 m² podwieszanym łóżkiem. Pod nim znajduje się jednostka komputerowa. W ten sposób zyskałam miejsce na salon, mówi architekt Claudia Brassaroto, odnosząc się do tatami z futonem (po prawej). Kobiecy akcent zapewnia obraz hibiskusa na ścianie, naniesiony za pomocą pustych foremekprzez Giselę Bochner.