Żyjemy w czasach indywidualizmu, ale cały ten wysiłek spada na ziemię, jeśli nie dostrzegamy innych, jeśli nie jesteśmy w stanie być wrażliwi na dramaty i potrzeby innych. Jesteśmy częścią sieci, która potrzebuje hojności, aby się nie zerwać.

Cnota ta jest wywyższana przez najróżniejsze religie na naszej planecie, a nawet pojawia się jako łącznik między nimi: "W najstarszych tradycjach praktyki solidarności i miłości bliźniego nie są oddzielone od praktyk sprawiedliwości i duchowości", mówi teolog Rafael Rodrigues da Silva, profesor na Wydziale Teologii i Nauk Religijnych Uniwersytetu Papieskiego w Rzymie.Katolicki Uniwersytet w São Paulo (PUC-SP).

Psychoterapeutka rodzinna Mônica Genofre, profesor w Instytucie Terapii Rodzinnej w São Paulo (ITFSP), zgadza się: "Troska o innych jest troską o nas samych, tak jak troska o planetę jest niezbędna do przetrwania. Chodzi o współodpowiedzialność w budowaniu naszych relacji i świata, w którym chcemy żyć".

Przez całe życie, wyjaśnia, im więcej hojnych doświadczeń jesteśmy świadkami, tym bardziej naturalny staje się altruistyczny akt. Ta etyka przenika do naszego repertuaru, kierując wyborami i postawami: "Kiedy praktykuję hojność, inni mogą się tego nauczyć i również to praktykować. Efekt następnie rozprzestrzenia się, a środowisko zostaje wzmocnione" - podkreśla.

Ale to nie tylko kwestia pilnowania zbiorowego porządku i spania z czystym sumieniem. Serdeczność i solidarność z tymi, którzy nas otaczają, to przede wszystkim wyraz serca wolnego od jakichkolwiek interesów. Ćwiczenie, które czyni nas bardziej ludzkimi i, jako bonus, neutralizuje indywidualizm, który ma tendencję do trzymania nas z dala od naszych bliźnich.

Hojność odnawia energię

Psychologia jest kategoryczna, jeśli chodzi o relacje międzyludzkie: druga osoba odzwierciedla nasz własny obraz. Kiedy odkładamy na bok, na kilka chwil, nasze problemy i frustracje i mobilizujemy się, aby pomóc komuś innemu, podejmujemy podróż z powrotem do naszej własnej istoty.

"Szczere zainteresowanie innymi pozwala znaleźć sposoby na pokonanie własnych przeszkód", mówi Mônica. "Dawanie pozwala ożywić i odnowić naszą energię. Czy to nie jest to, co nas porusza?", pyta.

Bycie hojnym to: szanowanie miejsca pracy kolegi; poświęcanie uwagi dziecku; dawanie w negocjacjach mających na celu wzajemne zrozumienie... Rodzina, nasze teoretycznie najbliższe jądro, jest dobrym punktem wyjścia do trenowania i, miejmy nadzieję, poszerzania naszej zdolności do dawania.

Innym ćwiczeniem jest nauczenie się bycia hojnym wobec samego siebie. W końcu jaki jest sens podejmowania wysiłków w celu poprawy życia innych, jeśli nie jesteś w stanie wypowiedzieć słowa zachęty przed lustrem lub szanować swoich ograniczeń na co dzień?

Miłość do wolontariatu

Gdy tematem jest wolontariat, wystarczy sama chęć niesienia pomocy innym. Ci, którzy w ten sposób okazują hojność, mają gwarancję, że w zamian otrzymają ogromne korzyści. Podejście do trudnej do strawienia rzeczywistości, takiej jak nędza i opuszczenie, wymaga determinacji. Ale działanie przynosi satysfakcję wszystkim zaangażowanym.

Jeśli możemy być na świecie z naszą świadomością skierowaną na "nas", zamiast na "mnie i innych", być może poczucie samotności, które towarzyszy tak wielu ludziom, zniknie i będziemy mogli przyczynić się do bardziej hojnego i sprawiedliwego społeczeństwa", mówi Mônica.