Yma rydyn ni’n caru suddlon a chacti ac rydyn ni bob amser yn dod â rhai rhywogaethau gwahanol iawn i chi eu darganfod, eu trin yn eich gardd a’u rhoi “newid” ymhlith planhigion cyffredin. Rydyn ni eisoes wedi dangos suddlon ar ffurf rhosod, gwydr a hyd yn oed robotiaid sy'n gofalu am y planhigion.

Ond nawr, y tro hwn, mae'n gactws “mytholegol”, gyda'r llysenw 'Cynffon Fôr-forwyn' . Mae'n perthyn i'r dosbarth suddlon ac, fel mae'r enw'n awgrymu, mae ei siâp, yn llawn dail bach hir, sy'n edrych fel blew neu ddrain, yn debyg i gynffon môr-forwyn .

Y gwyddonol enw'r rhywogaeth yw Cleistocactus cristata , a elwir hefyd yn ' Rabo de Peixe' . Mae'n gactws gwrthiannol ac mae ei dyfiant yn araf, yn gallu cyrraedd maint sylweddol (hyd at 50 cm o uchder a diamedr, neu fwy).

Fel pob cacti a suddlon , mae'r Tail de Sereia yn hawdd i'w dyfu. Mae'n hoffi haul llawn neu gysgod rhannol, pridd sydd â draeniad da, heb ddŵr gormodol. Dim ond pan fydd y pridd yn eithaf sych y mae angen ei ddyfrio. Os caiff ei blannu'n uniongyrchol yn y ddaear, ni fydd yn cael unrhyw broblemau, hyd yn oed ar ddiwrnodau glawog. Os ydych chi'n tyfu mewn potiau, rhaid bod yn ofalus i beidio â gwneud hynnyi gronni dŵr.

Argymhellir hefyd i beidio â defnyddio platiau bach i gronni dŵr yn y gwaelod, neu os ydych yn ei ddefnyddio, tynnu'r holl ddŵr a gasglwyd.

Mwy o awgrymiadau: Bydd dyfrio yn ystod y tymor tyfu gweithredol (gwanwyn a haf) yn annog tyfiant cyson ac yn atal y gefnen rhag mynd yn llipa. Yn ystod misoedd y gaeaf, dylid eu cadw ychydig yn sych.