امنیت می آورد، در برابر باد و باران محافظت می کند، مانع صوتی ایجاد می کند... همه ما می دانیم که درها برای چیست. چیزی که بسیاری از مردم نمی دانند استاندارد فنی NBR 15.930 است - که از پایان سال 2011 به اجرا در می آید، پارامترهای واضحی را تعیین می کند تا مشخص کند کدام مدل از درب چوبی باید در هر مکان با توجه به شغل ساختمان، تعداد دفعات استفاده نصب شود. و نوع محیط در حال حاضر، تولیدکنندگان موظف به رعایت الزامات مختلف از قبل استاندارد شده برای رفع نیازهای کار هستند و مصرف کنندگان در مورد عملکرد درب ها تا زمانی که با الزامات مرجع مطابقت داشته باشند و از چوب تایید شده ساخته شده باشند، محافظت می شوند.

NBR 15.930 درهای چوبی را به پنج نوع اصلی برای مصارف مسکونی و جمعی طبقه بندی می کند: درب چوبی داخلی (PIM)، درب چوبی داخلی با مقاومت در برابر رطوبت (PIM-RU)، درب ورودی (PEM)، ورودی مقاوم در برابر رطوبت (PEM-RU) ) و پورت بیرونی (PXM).

اگرچه استاندارد به طور مستقیم به پر کردن اشاره نمی کند، گزینه های متعددی وجود دارد. مدل‌های داخلی ارزان قیمت معمولاً دارای هسته آلوئولی (یا کندو) هستند که از چوب یا مقوا توخالی ساخته شده است. نسخه های نیمه توخالی (یا نیمه جامد) با چوب های متناوب پر شده اند که 50 تا 80 درصد فضای داخلی آنها را اشغال می کنند. درهای جامد (یا چوبی) در یک نصب می شوندروشی برای پر شدن 100 درصد از هسته، و عظیم همانطور که از نامش می‌گوید، به‌دست می‌آید. کمیت و کیفیت پر کردن روی ارزش کالا تاثیر دارد.

تطبیق مدل با نیازهای محیط

انتخاب مورد مناسب باعث افزایش عمر مفید درب و صرفه جویی در نگهداری: