Her kes jixwe ofîsa malê , ku di pandemiyê de ew qas belav bû, dizane. Hebûna quncikek ku li malê bixebite di dema krîza tenduristiyê de bû alternatîfek û, di piştî pandemiyê de, ew hîn jî vebijarka gelek pargîdan û pisporan e. Lê ya ku mîmarê Antonio Armando de Araújo kir, hema heşt meh berê, hinekî cûda bû. Wî biryar da ku cîhek bazirganî li taxa Brooklin, São Paulo kirê bike, da ku tevahiya tîmê xwe bi rihetî bicîh bîne. Mîmar dibêje: "Ez ji bo ofîsa xwe ya mîmariyê li milkek mezintir digeriyam û dema min ev jûreya ku bi qasî 200 m² ye dît, min potansiyela wê dît ku ew jî bibe lofa min, çima na?", dibêje mîmar.

Berî destpêkirina projeya ji nû veavakirina cîhê, pêdivî bû ku bi rêzikên hundurîn ên avahiyê şêwir bikin û erêkirina rûniştvanên din ên avahiyê werbigirin. "Ji ber ku tenê pênc qat hene, li her qatê yek pargîdaniyek, bi pratîkî, axaftin hêsantir bû û wan ev fikir baş qebûl kir. Tu qanûnek tune ku kesek di jûreyek bazirganî de bijî," Araújo şîrove dike.

"Ez neçûm li ser kar bijîm"

Pêşî, da ku ji bo ku proje bixebite, Araújo hewce bû ku stratejiyan bifikire da ku veqetîna di navbera cîhên xebatê de, yên ku ew ê bi tîmê hevkarên xwe re parve bike, û lofta xwe ya taybet re misoger bike.

“Ew ji ramanê cuda ye. ku ez çûm li wir bijîmmeza nivîsê. Ez wê wekî helwestek bi rastî pêşeng dibînim, ku dikare pîvanê bigire û mirovên din teşwîq bike. Çima ez heqê du milkan bidim eger ez karibim çalakiyên xwe li ser yekê bigirim û dîsa jî hemû xizmetên ku taxê tenê çend metre dûrî vir pêşkêşî dike di destê min de bin?”, ew dipirse.

Li gorî wî, fikra çêkirina xaniyek konseptê bû. "Min dixwest ku ez bikaribim muwekîlê xwe ne li salona civînê, lê li odeya xwe ya rûniştinê wergirim û bi vê yekê re, xaniyê ku dixebite, bi jiyan, bi dîrokê re nîşanî wî bidim," wî radigihîne.

Herwiha binêre

• Ofîsa diranan dibe xaniyek ciwan û hemdem a 150 m²
• Ofîsa malê an xaniyê ofîsê? Ofîsa li Niterói dişibihe apartmanekê
• Ofûs û bodrum xwezayê di vê xaniyê li São Paulo de yek dike

"Di serşokê de serşok tunebû"

Berî her tiştî mîmar kalîteyên milkê nirxand. Vebûnên camê yên mezin, bi hewayek mîmariya nûjen, ronahiya xwezayî û dîmenek bajêr pêşkêş dikin. Pîlaqeya betonê ya vekirî hate parastin, û hesta pîşesaziyê ya projeyê misoger kir - ku di heman demê de ronahiya rê jî bi dest xist.

Hemû parçeyên dîwarê hişk, ku di hawîrdorên pargîdanî de pir gelemperî ne, û her weha vinyl hatin rakirin. qat ji bo seyrûsefera zêde - ku qatek mermerî ya pir kevn eşkere kir ku wî wekî bingehek ji bo çîmentoya şewitî bikar aniye.

serşokan serşok tune bûn. Diviyabû her tişt were nûkirin. Dolabên kevin hebûn, bi rengê gewr, ku ji hêla nivîsgeha paşîn ve ji bo dagirkirina milkê dihat bikar anîn. Di projeya nû de, wan bi boyaxa kesk bi dengek zindî jiyanek nû bi dest xistin.

Aferîneriya ji bo dabeşkirina qadên jiyanê û xebatê

Ji bo veqetandina du deveran, bazirganî û niştecihbûnê, Araújo xebata darîn di çamê de sêwirand ku beşa xizmetguzariyê ya metbexa kompakt û cilşûştinê , TV di jîyana yekbûyî de cih digire. jûreya û sê metreyî dolaba di jûreyê de. Di heman demê de perdeya reş jî heye ku cîhê taybet bi tevahî îzole dike, gava hewce bike. Di dawiyê de, parçeyek binavûdeng a ku bi çîpên dor ve hatî çêkirin, qada nivîsgehê vediqetîne.

barek rawestandî ji hêla kabloyên pola ve berhevoka şûşeyan vedihewîne, ku hema hema hemî diyariyên xwişka wê ne. , yê ku perçeyên ji seferên derve anîne. Çûçikek esnafê ku li Bakurrojhilat tê çêkirin germiyê tîne. “Ew zarokatiya min tîne bîra min. Ez heta 12 saliya xwe di hammokê de radizam”, Araújo diyar dike.

Vazên bi nebat , perçeyên destan, malzemeyên xwezayî û tevnûra mîmariya hişk di loftê de nerm dikin. 5> û li nivîsgehê. Di encamê de xemilandineke sade, bikêrhatî û afirîner e.

“Ez ji bilî jiyan û xebatê, ji bo kişandina wêneyan, edîtoryalên modayê û gelek tiştên din jî cîhê kirê dikim. Ew cihekî balkêş bû, li wir jîEz hevalan di şahiyan de distînim, bi kurtî, gelek karanîn hene û ez ji hemûyan hez dikim”, niştecîh bi dawî dibe.