Mîmar Gleuse Ferreira ji hêla nûçegihan, wênekêş û geştiyaran ve li mala dapîra xwe, niştecîhek masonî ya kevn li paytexta Sergipe, Aracaju, mezin bû. Ew pispor û meraq bûn di lêgerîna bîranînên bav û kalên xwe de, hevjîna cangaço ya herî navdar, Virgulino Ferreira da Silva û Maria Bonita. Gleuse çu carî kesên ku di mala wî de berpirsiyar bûn nas nekir (Lampião mir dema ku dapîra wî, Expedita Ferreira, tenê pênc salî bû, di sala 1938-an de), lê nêzîkbûna cil û bergên wan, çek û tewra tiliyên porê hevjîniyek çêkir. di navbera wan de. .

Dema ku ew di Mîmariyê de mezûn bû, Gleuse diploma girt. û ji şevekê ve, wî biryar da ku otomobîlê bifroşe û bilêtek bikire ku serdana welatên din bike. Ew dibêje: "Wekî diya min digot, min 'percatasê kalikê te' li xwe kir û bajar bi bajar diçû, bi mirovan re diciviyan û hewl didim ku xwe bibînim". Li São Paulo, Barcelona, ​​Salamanca, Madrid, Seville û Berlînê dijî. Ew vegeriya bajarê xwe û nivîsgehek mîmarî, Gleuse Arquitetura vekir. “Rêwîtiya min a li çaraliyê cîhanê, min bi mirovên ji netewe, urf û baweriyên cuda re têkilî danî. Ev yek di karê min de xuya dike, ji ber ku ez her gav hewl didim, berî her tiştî, guh bidim tiştê ku muwekîlê min dixwaze û xaniyek li gorî tiştê ku ez dixwazim sêwiran nekim”, ew dibêje.

Yek ji karên pêşîn. li ofîsa nûew çû ku mala ku dapîra wî, keça Lampião, bi yorkshire Virgulino re dijiya, nû bike. “Ez her dem hewl didim ku nasnameya niştecihan biparêzin. Min li mala dapîra xwe jî bi porselen, wêne, neqşên daran û tabloyên ku behsa cangaço dike xemilandî, min wisa kir. Ew hemî diyariyên ku wê ji heyranên kalikê min wergirtine, bîranînên ku wê di tevahiya jiyana xwe de berhev kirine, " dibêje pispor. Ger diyarî werin pêşandan, ji raya giştî dûr hê jî mîrateya cangaceiros e, ku tê de çek, cil, pirtûk û qutiyeke porê Maria Bonita dihewîne. Malbat, ligel muzexaneyek li Salvador, cîhek minasib ji bo pêşandana domdar materyalê diceribîne.

Profîla pîşeyî ya Gleuse Ferreira

Referansên Gleuse Ferreira dûr in. tenê karakterên ji cangaçoyê Brezîlyayê. Çûyîn welatên cihê, axayên wan ji neteweyên cihê ne. Ji Brezîlyayan Isay Weinfeld, Dado Castelo Branco û Marcio Kogan hene. Ew dibêje ku kovar, pêşangehên xemilandî yên mîna Salona Furniture Milan û sepanên mîna Pinterest jî dema ku ew li ser projeyên nû difikire alîkariya wê dikin.

Di serê ofîsa Gleuse Arquitetura de, mîmar projeyên li Sergipe û li eyaletên herêma başûrê rojhilat. Ew mişteriyê her herêmê baş nas dike. Mînak mirovên Sergipe pir pûç in û di malên xwe de komele nedi navbera bedewî, rehetî û fonksiyonê de. "Zilam jî bi gelemperî daxwaza xaniyek bi hammok dikin, ev pêdiviyek ku gelek jin jê hez nakin, ji ber ku xanî cîh winda dike", ew dibêje. Di nav materyalan de, ew agahdar dike ku ji ber hewaya germ ew her gav qatên sar, wek porselen, hildibijêre; ji ber hewaya xwê ya bihêz, Gleuse ji karanîna neynikê dûr disekine ji ber ku ew dizane keviyên wan bi demê re oksîde dibin, reş dibin. Balkon û klîma du daxwazên ku her gav di projeyên Sergipe de hene.