Heya mêrê wê, ajokarê taksiyê Marco Antonio da Cunha jî, pir bawerî pê nedianî. Tenê dema ku ew vegeriya malê û dît ku Sîlvîa di destê wê de gulpek heye, ku qulekî di dîwêr de vedike, wî fêm kir ku jina wî ciddî ye: dem hatiye ku planan deyne ser kaxezê. Wî keçik razî kir ku amûrê xwe biparêze, û hewcedariya gazîkirina pisporek ji bo nasîna tîrêj û stûnên ku divê bêne parastin bi bîr anî. Helwestê bandorek kir, û devera ku berê cilşûştinê û stûdyoya niştecîh lê bû, ji bo zewac, du zarokên wan, Caio û Nicolas (di wêneyê de, bi diya xwe re), û kûçikê wan Chica, bû cîhek bêhnfireh û civakî. . ”Ez çûm dikana malzemeyên avahîsaziyê û min mexdûr xwest – firoşkar, matmayî li min nêrî. Min giraniya herî giran hilbijart, ez difikirim ku ew bi qasî 5 kg bû. Dema ku min dest bi hilweşandina dîwêr kir, bi her perçeyek masonê ku li erdê ket, ez bêtir kêfxweş bûm. Ew hestek azadîxwaz e! Min û mêrê xwe jixwe dizanibû ku em ê di wê quncikê de bixebitin, tenê me diyar nekiribû ku dê kengê bibe. Tiştê ku min kir ew bû ku gava yekem bavêjim. An jî pêla yekem lêxist!”, dibêje Silvia. Û guhertin ne bi malê re sînordar e - belavker biryar da ku ji pîşeyê veqetîne û naha xwe dide qursa sêwirana hundurîn. Bê zozan jî, ji bo veguherînên nû amade ye> Bihalêkolîn di navbera 31ê adar û 4ê nîsana 2014an de, dibe ku guhertin.