گوتو نوگویرا هنرمند این امتیاز را داشت که در خانه‌ای بزرگ شود که در آن فضاها آزادی و تجربیات لمسی را به همراه داشتند، تجربیاتی که به اندازه کافی قوی هستند تا کارنامه فرهنگی او را تشکیل دهند. زمانی که گوتو که قبلاً ازدواج کرده بود و دو دختر داشت، تصمیم به ساختن گرفت، انتخاب طبیعی بر عهده چیکو باروس، طراح خانه محبوب دوران کودکی خود و یکی از دوستان خانواده افتاد. حرفه ای با خوشحالی دعوت را پذیرفت، اما به مشتری جوان گفت که دوست دارد این کار را با مشارکت یکی از شاگردان سابق خود توسعه دهد. من این ایده را فرصتی برای به روز کردن خودم و یادگیری از او دیدم. چیکو می‌گوید: «این مورد معمول شاگردی است که از استاد پیشی می‌گیرد». با آنها یاد گرفتم معماری چیست». امروزه، هنگام تجزیه و تحلیل نتیجه با هم، چیکو ارزیابی می کند: « این خانه معماری است. ساده، در عین حال قابل تامل. ما به ساختن فضاهای خالی، با مادیات اهمیت زیادی می دهیم و پیشنهاداتی از طرف زوجین، مانند استفاده از رنگ، در نظر گرفتیم. گفتگوها به شیوه ای جالب و دوست داشتنی تکامل یافتند. ساکن موافقت می کند.

“ من و همسرم هنرمند هستیم و ما نیز پروژه را به عنوان یک فرآیند خلاقانه درک می کنیم. ما تنظیمات را پذیرفتیم و انتخاب هایی انجام دادیم که حتی تاثیر خاصی بر بودجه داشت. اما کار را بهتر ترک کرد.» گوتو می گوید. یک مثال؟ Oسرمایه گذاری در سازه فلزی اگر در کل پوسته ساختمان از بلوک های بتنی استفاده شده باشد، یک سیستم ساده و مقرون به صرفه، استفاده از تیرهای فولادی امکان استفاده کامل از عرض مفید زمین را بدون نیاز به نصب دیوارها یا ستون های میانی فراهم می کند، چیزی که هنگام صحبت مورد استقبال قرار می گیرد. حدود یک به عنوان تنها 4.30 متر می رسد.

ساختمان همچنین به مراقبت بیشتری از برنامه ریزی اولیه نیاز داشت . اریکو توضیح می‌دهد: «با وجود مسطح بودن، این زمین با مشکلات زیادی روبرو بود، زیرا در یک منطقه باتلاقی قدیمی قرار دارد». بنابراین، به جای محلول کم عمق با تیرهای بالدرام، پایه پیچیده‌تری با شمع ضروری بود. چالش دیگری که به شدت مورد بحث قرار گرفت، زیرا خانه دارای دهانه های جانبی نخواهد بود، نورپردازی بود – هم طبیعی، که اساساً به لطف طراحی سقف از بالا گرفته می شود و هم مصنوعی، با وسایل نوری تعبیه شده در تیرها و برخی بازتابنده ها که معمولاً در تئاترها.

گوتو و آدلیتا که تقریباً یک سال در این مکان زندگی می کنند، همچنان خانه را به عنوان یک فرآیند خلاقانه مداوم می بینند، اکنون صحنه یک اقامتگاه هنری به نام Entre 48 Horas: هر ماه، یک آشنای حرفه ای دو شب را با خانواده می گذراند تا با همه (از جمله بچه ها) ارتباط برقرار کند و در صورت لزوم از آن مکان به عنوان پشتوانه تولید هنری خود استفاده کند. ما عاشق آپارتمان قدیمی‌مان بودیم، اما چیزی کم بود، نمی‌دانم.خوب تعریف کن چی تنها چیزی که من می دانم این است که ما آن را اینجا پیدا کردیم،" گوتو نتیجه می گیرد.