ਹਰ ਬਸੰਤ ਵਿੱਚ, ਥੀਓ ਜੈਨਸਨ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹਵਾ-ਸੰਚਾਲਿਤ ਪਿੰਜਰ ਬਣਤਰ ਆਪਣੇ ਢਾਂਚੇ ਦੇ ਨਵੀਨਤਮ ਅੱਪਡੇਟ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਬੀਚ 'ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

"ਗਰਮੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਮੈਂ ਹਵਾ, ਰੇਤ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਦਾ ਹਾਂ", ਕਲਾਕਾਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। “ਪਤਝੜ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਬਿਹਤਰ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਜਾਨਵਰ ਬੀਚ ਦੇ ਮੌਸਮ ਦੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਬਚ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਉਸ ਸਮੇਂ, ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਲੋਪ ਹੋਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਹ ਬੋਨੀਯਾਰਡ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।”

ਉਹ ਤੁਰਦੇ ਸਨ, ਹੁਣ ਉਹ ਉੱਡਦੇ ਹਨ

ਡੱਚ ਤੱਟ, ਸਟ੍ਰੈਂਡਬੀਸਟ <ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। 12> ਜੈਨਸਨ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 1990 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਲਾ ਦੀਆਂ ਵਸਤੂਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੀਚ ਉੱਤੇ ਵੱਡੇ ਝੁੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਤੰਤਰ ਹੋਣ ਲਈ ਮੁਕਤ ਕਰਨ ਦੇ ਅੰਤਮ ਟੀਚੇ ਨਾਲ।

ਉਹ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਨੇੜੇ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਭਵਿੱਖ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਨੈਸ਼ਨਲ ਜੀਓਗਰਾਫਿਕ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ: “ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਮਿਲੀਅਨ ਸਾਲ ਦਿਓ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਸਟ੍ਰੈਂਡਬੀਸਟਸ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੁਤੰਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਹਿਣਗੀਆਂ। ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਬਾਰਾਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਹੁਣ ਕਈ ਮੀਟਰ ਲੰਬੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾ ਰਹੇ ਹਨਇਕੱਲੇ ਬੀਚ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਚੱਲੋ. ਉਹ ਪੀਵੀਸੀ ਟਿਊਬਾਂ ਤੋਂ ਬਣੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਕਿ, ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਆਪਣੇ ਖੰਭਾਂ ਨੂੰ ਫਲੈਪ ਕਰਨ ਲਈ ਹਵਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਸਟ੍ਰੈਂਡਬੀਸਟਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਜਲਵਾਯੂ ਤਬਦੀਲੀ ਦੇ ਹੱਲ ਵਜੋਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਰਸਾਲੇ ਵਿੱਚ, ਜੈਨਸਨ ਨੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਪੱਧਰ ਦੇ ਵਧਣ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਉਸ ਦੇ ਜੀਵ ਬੀਚ ਨੂੰ ਰਿੜਕਣ ਅਤੇ ਰੇਤ ਨੂੰ ਟਿੱਬਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਡਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ, ਜੈਨਸੇਨ ਨੇ ਵੋਲੈਂਟਮ (2020-2021), ਇੱਕ ਸਟ੍ਰੈਂਡਬੀਸਟ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤਾ ਜੋ ਉੱਡਦਾ ਹੈ।

*ਵਾਇਆ ਡਿਜ਼ਾਈਨਬੂਮ <12