Rêya bejahî, bi darên pelçiqandî, bê têlên kêlekê an îşaretek, balê dikişîne ser lênêrîna ku ev kondomîyûm bi wê hatî plansaz kirin, ku li cîhê çandiniyek kevnar e. Avhewaya bukolîk a axê, ku beşên daristanên qelew ên bi kanî diparêze, jin û mêrên ciwan ên ji Rio de Janeiro efsûnî digerînin bi hesta cotkariyek ku li ser xaniyê welatê xwe ava bikin. “Xweza ecêb e. Li ber wê jî em nahêlin avahî zêde derkeve pêş. Em li hevsengiyek bi derdorê re digerin", dibêje mîmar Pedro de Hollanda, ku proje bi hevkarên ofîsa Rio de Janeiro Ao Cubo re îmze kir. Piştî rakirina kevirên mezin ên li ser deştê, dijwariya sereke ya xebatê, yek ji sê modulên plansazkirî (ya mêvan) hate çêkirin. Bi du reqeman û jûreyek rûniştinê ya ku di metbexê de yekbûyî ye, ew kurt e. "Lê ew rehetiya wergirtina zewacê pêşkêşî dike", Pedro zêde dike. Ji bo keviran jî ew di nav baxçe de hatin bicihkirin û bi vî awayî vegeriyan peyzajê.

Li şûna pencereyan deriyên bişkokî

Li ser navê estetîka gundewarî ku ji hêla cotek, malzemeyên wek dar û kevir hatin hilbijartin. “Ji ramana zimanê welat re, me hêman lê zêde kir da ku projeyek hevdem bide. Ev bûyera strukturên metalîkî yên xuya û qalên fireh e, ku bi panelên camê hatine parastin, ku her du rûyan diherikînin û dîmenê vediguhezînin hundur.hundur", Pedro destnîşan dike. Ji ber vê yekê, di pratîkê de li tevahiya milkê, li şûna pencereyan, hem li deverên samîmî û hem jî yên civakî de deriyên xêzkirî yên bi comerdî hatin bijartin, ku di hawîrdoran de nebatên xweşik diafirînin. “Tişta ku li vir herî zêde me kêfxweş dike ev e ku em bi zelalî û vebûn xwezayê gihandiye hundir. Ti astengî nîn in. Li ser sofê rûniştin, bi agirê ocaxê germkirî, hesta me ya li ser verandek hewayê heye, li pêş me dîmenek jêhatî ya jabuticaba û paineiras heye, li strana çûkan guhdarî dikin. Ew îmtiyazek rast e”, xwedê dide xuyakirin.