ਕੱਚੀ ਸੜਕ, ਪੱਤੇਦਾਰ ਦਰੱਖਤਾਂ ਨਾਲ ਕਤਾਰਬੱਧ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਦੀ ਵਾੜ ਜਾਂ ਸੰਕੇਤ ਦੇ, ਉਸ ਦੇਖਭਾਲ ਵੱਲ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਸ ਕੰਡੋਮੀਨੀਅਮ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ, ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੇ ਫਾਰਮ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ ਸਥਿਤ। ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਬੁਕੋਲਿਕ ਮਾਹੌਲ, ਜੋ ਕਿ ਝਰਨਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੱਟੇ ਗਏ ਸੰਘਣੇ ਜੰਗਲ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਨੇ ਰੀਓ ਡੀ ਜਨੇਰੀਓ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਫਾਰਮ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪਲਾਟ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਆਕਰਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਜਿਸ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਘਰ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ। “ਕੁਦਰਤ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ, ਅਸੀਂ ਉਸਾਰੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੜ੍ਹਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਸੰਤੁਲਿਤ ਅਨੁਪਾਤ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹਾਂ”, ਆਰਕੀਟੈਕਟ ਪੇਡਰੋ ਡੀ ਹੌਲੈਂਡਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਰੀਓ ਡੀ ਜਨੇਰੀਓ ਦਫਤਰ ਏਓ ਕਿਊਬੋ ਦੇ ਭਾਈਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਪਠਾਰ 'ਤੇ ਵੱਡੇ ਪੱਥਰਾਂ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕੰਮ ਦੀ ਮੁੱਖ ਮੁਸ਼ਕਲ, ਤਿੰਨ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਮੋਡੀਊਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ (ਮਹਿਮਾਨ ਇੱਕ) ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੋ ਸੂਟ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲਿਵਿੰਗ ਰੂਮ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਸੰਖੇਪ ਹੈ। "ਪਰ ਇਹ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਆਰਾਮ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ", ਪੇਡਰੋ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਪੱਥਰਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਉਹ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੈਂਡਸਕੇਪ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਗਏ ਸਨ।

ਖਿੜਕੀਆਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਸਲਾਈਡਿੰਗ

ਦੁਆਰਾ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਪੇਂਡੂ ਸੁਹਜ-ਸ਼ਾਸਤਰ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਜੋੜੇ, ਲੱਕੜ ਅਤੇ ਪੱਥਰ ਵਰਗੀਆਂ ਸਮੱਗਰੀਆਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। “ਦੇਸ਼ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਨੂੰ ਸਮਕਾਲੀ ਛੋਹ ਦੇਣ ਲਈ ਤੱਤ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਇਹ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਪੈਨਲਾਂ ਨਾਲ ਸੁਰੱਖਿਅਤ, ਸਪੱਸ਼ਟ ਧਾਤੂ ਬਣਤਰ ਅਤੇ ਚੌੜੇ ਸਪੈਨਾਂ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਦੋਵੇਂ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਤੋੜਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਲੈਂਡਸਕੇਪ ਨੂੰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਅੰਦਰੂਨੀ", ਪੇਡਰੋ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਵਿਹਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮੁੱਚੀ ਸੰਪੱਤੀ ਵਿੱਚ, ਖਿੜਕੀਆਂ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਗੂੜ੍ਹੇ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਸਲਾਈਡਿੰਗ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਚੁਣੇ ਗਏ ਸਨ, ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਸੁੰਦਰ ਬਨਸਪਤੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਸਨ. “ਸਾਨੂੰ ਇੱਥੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਹੈ ਕਿ ਪਾਰਦਰਸ਼ਤਾ ਅਤੇ ਖੁੱਲਣ ਨੇ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਲਿਆਂਦਾ ਹੈ। ਕੋਈ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਸੋਫੇ 'ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ, ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਦੀ ਅੱਗ ਨਾਲ ਸੇਕਦੇ ਹੋਏ, ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਹਵਾਦਾਰ ਵਰਾਂਡੇ 'ਤੇ ਹੋਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜਬੂਟੀਬਾ ਅਤੇ ਪਾਈਨੇਰਾਸ ਦੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਗਾਉਣ ਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਹਨ. ਇਹ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਸਨਮਾਨ ਹੈ”, ਮਾਲਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਾ ਹੈ।