ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਉਭਰਿਆ, ਸਾਓ ਪੌਲੋ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪਤੇ ਦੇ ਕਾਗਜ਼ ਦੇ ਤੌਲੀਏ 'ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ, ਇੱਕ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਾਜੂ ਅਮੀਗੋ - ਅਲੋਪ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਪੰਡੋਰੋ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਤੋਂ ਬਰਾਬਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਡਰਿੰਕ ਨਾਲ ਧੋਤੀ ਗਈ। "ਉਦੋਂ ਤੋਂ, ਲਗਭਗ ਕੁਝ ਵੀ ਬੁਨਿਆਦੀ ਨਹੀਂ ਬਦਲਿਆ ਗਿਆ", ਸਾਓ ਪੌਲੋ ਦੀ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀ ਰੇਨਾਟਾ ਪੇਡਰੋਸਾ, ਸਹਿਕਰਮੀ ਫੇਲਿਪ ਹੇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝੇਦਾਰੀ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਦੇ ਲੇਖਕ ਦੱਸਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਮੀਟਿੰਗ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਦੀ ਬੇਨਤੀ 'ਤੇ ਹੋਈ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਰਕੀਟੈਕਟਾਂ ਦੀ ਜੋੜੀ ਨੂੰ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਉੱਥੇ ਹੀ ਆਪਣੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀਆਂ: "ਮੈਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਘਰ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਜੋ ਗਣਨਾ ਨਾਲ ਸਟਾਈਲਿਸ਼ ਅਤੇ ਸਾਫ਼-ਸੁਥਰਾ ਹੋਵੇ"। ਸੁਨੇਹਾ ਸਮਝ ਗਿਆ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਕੱਲਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਰਸਮੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਉਸ ਨੇ ਜੋ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅਤੇ 1950 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਬਣਾਏ ਗਏ ਅਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਣਜਾਣ, ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਤੋਂ ਬੇਲੋੜੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਵੀ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਲਈ ਕੁਦਰਤੀ ਜਾਪਦਾ ਸੀ। “ਸਾਡੀ ਯੋਜਨਾ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਦੀ ਸੀ। ਜੋ ਕੁਝ ਬਚਿਆ ਸੀ ਉਹ ਸੀ ਜੋ ਡਿੱਗ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ: ਥੰਮ੍ਹ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਾਫਟ", ਫੇਲਿਪ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।

ਇੱਕ ਤੱਤ ਨੇ ਸਾਈਟ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਫੇਰੀ ਤੋਂ ਹੀ ਆਰਕੀਟੈਕਟਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਿਆ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਖਰੀਦ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੰਪੱਤੀ, ਅਤੇ ਪਹਿਲੇ ਖਰੜੇ ਤੋਂ ਇਸਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਹੈ: “ਕਿਸੇ ਲਈ ਵੀ ਇੱਥੇ ਦਾਖਲ ਹੋਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵੱਲ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਚਿਪਕਾਉਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ। ਪਰ, ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸੁੰਦਰ ਕੋਬੋਗੋ ਹਨ ਜੋ ਲੁਕੇ ਹੋਏ ਸਨ", ਰੇਨਾਟਾ ਦੱਸਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਕਾਰਕ ਨੂੰ ਘਰ ਦੇ ਮੁੜ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਵਿੱਚ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ, ਵਿਹਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੰਧਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਹੁਣ ਕਾਫ਼ੀ ਕੁਦਰਤੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਹੋਵੇਗੀ ਅਤੇਕਰਾਸ ਹਵਾਦਾਰੀ. ਛੱਤ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ 'ਤੇ, ਆਰਕੀਟੈਕਟ ਅਤੇ ਇੰਜੀਨੀਅਰਾਂ ਨੂੰ ਛੱਤ ਵਿੱਚ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਬੀਮ ਮਿਲੇ, ਪੇਂਟ ਕੀਤੇ ਗਏ ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਰੱਖੇ ਗਏ। ਛਿਲਕੇ, ਥੰਮ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅਨਿਯਮਿਤ ਸਤਹ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ: ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ, ਸਾਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਆਈਟਮ ਵਿੱਚ, ਮਾਲਕ ਨੇ ਸਵੀਕ੍ਰਿਤੀ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ, ਸੈੱਟ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸਮੱਗਰੀ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ। “ਸਭ ਕੁਝ ਕੱਚਾ ਛੱਡਣਾ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀਮਿੰਟ ਫਲੋਰਿੰਗ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਵੇਗੀ। ਢਾਹੁਣ ਵਾਲੀ ਲੱਕੜ ਨੇ ਸਾਰਾ ਫਰਕ ਲਿਆਇਆ”, ਉਹ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਦਾ ਹੈ, 11 ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਸੰਤੁਲਨ ਤੋਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੈ।

ਮਾਡਰਨ ਟਾਈਮਜ਼

1961 ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ, ਕੋਪਨ ਮੁਫਤ ਯੋਜਨਾ ਸਿਧਾਂਤ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਮਾਰਤ ਦੇ ਕੁਝ ਥੰਮ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਫਰੇਮਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ, ਕੁਝ ਫ਼ਰਸ਼ਾਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ) 'ਤੇ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਢਾਂਚਾਗਤ ਨਹੀਂ ਹਨ - ਇਹ ਸਭ ਤਾਂ ਜੋ ਨਿਵਾਸੀ ਆਪਣੀ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਜਿੱਥੇ ਚਾਹੁਣ, ਪਾਰਟੀਸ਼ਨ ਲਗਾ ਸਕਣ। ਇਹ ਧਾਰਨਾ, ਆਧੁਨਿਕ ਆਰਕੀਟੈਕਟਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਹੈ, ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਦੇ ਅੱਪਡੇਟ ਕੀਤੇ ਸੰਸਕਰਣ ਵਿੱਚ ਸਤਿਕਾਰਿਤ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਥੰਮ੍ਹ ਅਤੇ ਸ਼ਾਫਟ, ਸੰਪੱਤੀ ਦੇ ਮੱਧ ਵਿੱਚ, ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖੇ ਗਏ ਸਨ - ਇੱਕ ਕੇਂਦਰੀ ਸੰਸਥਾ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨਾ ਜਿਸ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਸੰਗਠਿਤ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਥਾਂਵਾਂ ਤਰਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਕੁਝ ਕੰਧਾਂ ਜਾਂ ਕੋਈ ਭਾਗ ਨਹੀਂ।

ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕੋਪਨ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਦੇਖੋ।