Tu qet meraq kiriye kengê an çawa xalîçe xuya bûne? Ev perçeya bingehîn ya xemilandinê xwedî dîrokek dewlemend û balkêş e. Li vir piçekî li ser koka xalîçeyên Hindî binêre!

Ramana tevhevkirina materyalan ji bo afirandina tevnek belkî ji xwezayê îlhama xwe girtiye. Bi çavdêriya hêlînên çûkan, tevnên spider û avahiyên cûrbecûr yên heywanan, esnafên şaristaniya seretayî vedîtin ku ew dikarin materyalên maqûl manîpule bikin û tiştên ku jiyana wan hêsantir bike biafirînin û vedîtina tevniyê bi rastî ji Şoreşa Neolîtîk, li dora 10,000 BZ.

“Hûnera tapestûriyê wekî peşveçûneke xwezayî hat û vedigere serdema antîk, derdora 2000 berî zayînê, di heman demê de li gelek deverên cîhanê derketiye holê.

Tevî ku qeydên wê yên herî diyar ji Misirê hatine jî, tê zanîn ku mirovên ku li Mezopotamya, Yewnanîstan, Roma, Fars, Hindistan û Çînê dijîn jî bi keresteyên xwezayî yên wekî kêzik, nebat, kok û şêl bi kar tînin. ", dibêje Karina Ferreira, Derhênerê Afirîner û pisporê xalîçeyê li Maiori Casa , marqeyek ku pisporê xalîçe û qumaşên bi performansa bilind e.

Karina balê dikişîne ku divê were fêhm kirin ku hunera tevnvaniyê bi hezaran salan, bi keşf û ceribandinê pêşketiye, lê xalîçeyên rojhilatî, yên herî navdar li cîhanê, xwedî avahiyek bingehîn in. 6>

“Xîçeyek ji qumaşê çêdibe, bi girêdana du komên cuda yên têlan li ser bingehê vertîkal, ku jê re çeng tê gotin, çêdibe. Têlên horizontî yên ku li ser û binê wan tevdigere, jê re tê gotin. Di her dawiya xalîçeyê de gemar jî dikarin wek perdeyên xemilandî biqedin.

Lihevhatina xêz û tevn avahiyek hêsan çêdike û ev her du avahî girîng in. Kevir di rewşek sabît de ye wekî bingehek ji bo damezrandina afirîneriya tevnê ku asoyê vedibêje, ku sêwiranên ku ji hêla pîşekar ve hatine çêkirin vedihewîne, ew diyar dike.

Derhênerê Afirîner dibêje ku di Maiori Casa de portfoliyo, xalîçeyên ji deverên cihê yên cîhanê hene, lê yên ku efsûn dikin yên rojhilatî ne, nemaze yên hindî ku li ser bingeha tapsiya farisî hatine çêkirin, dema ku xemilandina hawîrdoran hilbijêrin pir kevneşopî ne. Xalîçeya îdeal, di vê rewşê de, bi tama kesane ve girêdayî ye, ji ber ku her kes xwedî dîrok û kevneşopî ye.

Xalîçeyên Hindistanê ji hêla damarê mezin Akbar (1556-1605) ve di nav çanda welêt de hatine nas kirin. wendabûna luksa tapsiyên kevnar ên farisî,biryar da ku tevnên faris û esnafê Hindî bîne cem hev da ku di qesra xwe de dest bi hilberîna xalîçeyan bikin. Di sedsalên 16. û li gorî rastiya herêmî hate adaptekirin, hişt ku xalîçe bi danasîna fîberên bi nirx ên kêmtir mîna pembû, hiriya Hindî û vîskozê bêtir balkêşiyek bazirganî hebe.

Zûtir piştî serxwebûna Hindistanê di 1947 de, hilberîna bazirganî hişyariyek nû bû. Îro, welat hinardekarekî sereke yê xalîçe û xalîçeyên destçêkirî ye bi rêjeyek lêçûn-fêdeyê baş, û bi jêhatîbûn û nûjeniya xwe di karanîna maddeyan de têne nas kirin,” Derhêner zêde dike.