के तपाईंले कहिल्यै सोच्नुभएको छ कि कार्पेटहरू कहिले वा कसरी देखा पर्‍यो? सजावटको यो आधारभूत टुक्राको धनी र जिज्ञासु इतिहास छ। यहाँ भारतीय गलैंचाहरूको उत्पत्तिको बारेमा थोरै हेर्नुहोस्!

बुनाई सिर्जना गर्न सामग्रीहरू एक अर्कामा जोड्ने विचार सायद प्रकृतिबाट प्रेरित थियो। चराहरूको गुँड, माकुराको जालो र विभिन्न जनावरहरूको निर्माणको अवलोकनको साथ, आदिम सभ्यताका कारीगरहरूले पत्ता लगाए कि तिनीहरू लचिलो सामग्रीहरू हेरफेर गर्न सक्छन् र तिनीहरूको जीवनलाई सजिलो बनाउने वस्तुहरू सिर्जना गर्न सक्छन् र बुनाईको आविष्कार वास्तवमा नवपाषाण क्रान्तिदेखि 10,000 ईसा पूर्वमा भएको थियो।

“ टेपेस्ट्री को कला प्राकृतिक विकासको रूपमा आएको हो र यो पुरातन कालको हो, लगभग 2000 ईसा पूर्व, एकै समयमा विश्वका धेरै ठाउँहरूमा देखा परेको थियो।<6

यद्यपि यसको सबैभन्दा स्पष्ट रेकर्डहरू इजिप्टबाट आएका छन्, यो ज्ञात छ कि मेसोपोटामिया, ग्रीस, रोम, पर्सिया, भारत र चीनमा बसोबास गर्ने मानिसहरूले कीरा, बोटबिरुवा, जरा र खोलहरू जस्ता प्राकृतिक सामग्रीहरू प्रयोग गरेर टेपेस्ट्रीको अभ्यास गर्थे। ", करिना फरेरा, Maiori Casa का क्रिएटिभ डाइरेक्टर र रग विशेषज्ञ भन्छिन्, उच्च-सम्पादन रग र कपडाहरूमा विशेषज्ञ ब्रान्ड।

बनाईको कला हजारौं वर्षमा आविष्कार र प्रयोगको माध्यमबाट विकसित भएको हो, तर विश्वमा सबैभन्दा प्रसिद्ध ओरिएन्टल रगको आधारभूत संरचना हुन्छ भन्ने कुरा बुझ्न आवश्यक छ भनी करिना बताउँछिन्।

“एउटा कपडाबाट दुईवटा छुट्टाछुट्टै थ्रेडलाई ठाडो आधारमा जोडेर रग बनाइन्छ, जसलाई वार्प भनिन्छ। ती माथि र मुनि बुन्ने तेर्सो धागोलाई वेफ्ट भनिन्छ। वार्पहरू रगको प्रत्येक छेउमा सजावटी किनाराको रूपमा पनि समाप्त हुन सक्छन्।

ताना र वेफ्टको इन्टरलकिङले एक साधारण संरचना बनाउँछ, र यी दुई संरचनाहरू आवश्यक छन्। तानाले क्षितिजको रूपरेखा बनाउने कपडाको रचनात्मकता स्थापना गर्ने आधारको रूपमा एक निश्चित स्थितिमा छ, शिल्पकारले बनाएको डिजाइनहरू प्रस्तुत गर्दछ”, उनी बताउँछन्।

क्रिएटिभ निर्देशक भन्छन् कि माओरी कासामा पोर्टफोलियो , त्यहाँ संसारका विभिन्न भागहरूबाट रगहरू छन्, तर मनमोहक गर्नेहरू पूर्वीय हुन्, विशेष गरी भारतीयहरू जुन फारसी टेपेस्ट्रीमा आधारित छन्, वातावरणको सजावट छनौट गर्दा धेरै परम्परागत छन्। यस अवस्थामा, आदर्श गलीचा व्यक्तिगत स्वादमा निर्भर गर्दछ, किनकि सबैको इतिहास र परम्परा हुन्छ।

भारतीय गलीचाहरू देशको संस्कृतिमा महान टाइकुन अकबर (१५५६-१६०५) द्वारा पेश गरिएको थियो, जसले गर्दा पुरातन फारसी टेपेस्ट्रीहरूको विलासिता हराइरहेको,आफ्नो दरबारमा गलैंचा उत्पादन गर्न फारसी बुन्दा र भारतीय शिल्पकारहरूलाई एकसाथ ल्याउने निर्णय गरे। 16 औं, 17 औं र 18 औं शताब्दीको दौडान, धेरै भारतीय गलीचाहरू भेडाको उत्कृष्ट ऊन र रेशमबाट बुनेर बनाइयो, जुन सधैं फारसी रगहरूबाट प्रेरित थियो। र स्थानीय वास्तविकतालाई अनुकूल पार्दै, कपास, इन्डियन ऊन र भिस्कोज जस्ता कम मूल्यका फाइबरहरू प्रस्तुत गरेर रगहरूलाई थप व्यावसायिक अपील गर्न अनुमति दिँदै।

1947 मा भारतको स्वतन्त्रताको लगत्तै, व्यावसायिक उत्पादनमा नयाँ जागरण आयो। आज, देश उत्कृष्ट लागत-लाभ अनुपातमा हस्तशिल्प गलैंचा र रगहरूको प्रमुख निर्यातक हो, र सामग्रीको प्रयोगमा उनीहरूको सीप र नवीनताका लागि परिचित छ”, निर्देशक थप्छन्। सजावट