Ayon sa UNESCO, higit sa kalahati ng populasyon ng mundo ang nakatira sa mga bahay na gawa sa putik at hindi semento. Ang paggamit ng mga likas na yaman sa pagtatayo ng mga bahay ay hindi pa rin laganap sa arkitektura.

Luma na ang teknolohiya, ngunit halos nakalimutan na ito pagkatapos ng paggamit ng semento sa muling pagtatayo ng mga pinsala ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Noong 1970s lamang, na may krisis sa enerhiya, sinimulan ng mga mananaliksik na iligtas ang paggamit ng lupa sa konstruksyon.

Uruguay

Ang Uruguay ay nakakaranas ng pagsabog sa pagtatayo ng mga berdeng bahay, na gumagamit ng mga elemento ng kalikasan bilang hilaw na materyal. Ang mga istruktura ay gawa sa kongkreto at ang lining ng mga likas na materyales, tulad ng dayami, lupa, kahoy, bato at tungkod. Ginagarantiyahan ng kumbinasyong ito ang kaligtasan, kaginhawahan at thermal insulation.

Ang mga arkitekto na nagtatayo ng mga bahay na ito ay bahagi ng grupong Pro Terra, isang organisasyong Latin na nagtataguyod ng ganitong uri ng konstruksiyon. Ayon sa grupo, mayroong higit sa 20 mga kumbinasyon ng materyal, na itinanim ayon sa mga pagkakaiba-iba ng bawat lokasyon. Karaniwan din silang gumagamit ng plaster, tile at ceramics para sa mga finish.

Habang ang Uruguay ay nahaharap sa mga pagkakaiba-iba ng klima, na may matinding pag-ulan, mataas na temperatura sa tag-araw at malakas na taglamig, ang mga bahay ay karaniwang pinalalakas ng bato o plaster, kanal at luad mga render na nagpapahintulot sa bentilasyon.

Ang mga bahay ay karaniwang mas mura kaysa satradisyonal. Ang isang konstruksyon na 50 metro kuwadrado ay maaaring itayo sa humigit-kumulang US$ 5 libong dolyar (mga R$ 11 libong reais). Gayunpaman, kakaunti ang mga arkitekto na nagsasagawa ng proyekto, na maaari ring baguhin ang halaga ayon sa pagpili ng materyal.

Orihinal na inilathala ang artikulo sa website ng Catraca Livre.