Li gorî UNESCOyê, ji nîvî zêdetir nifûsa cîhanê di xaniyên ku ji heriyê û ne ji çîmentoyê hatine çêkirin de dijîn. Bikaranîna çavkaniyên xwezayî ji bo avakirina xaniyan hîn jî di mîmariyê de belav nebûye.

Teknolojiya kevnar e, lê piştî bikaranîna çîmentoyê di ji nû ve avakirina zirarên Şerê Cîhanê yê Duyem de bi pratîkî hate jibîrkirin. Tenê di salên 1970yî de, bi krîza enerjiyê re, lêkolîneran dest bi rizgarkirina bikaranîna axê di avakirinê de kirin. xaniyên kesk, ku hêmanên xwezayê wekî madeya xav bikar tînin. Avahiyên ji beton û xêzkirina ji materyalên xwezayî, wek xîzê, ax, dar, kevir û ken. Ev kombînasyona ewlekarî, rehetî û îzolasyona germê garantî dike.

Mîmarên ku van xaniyan çêdikin beşek in ji koma Pro Terra, rêxistinek Latînî ku bi vî rengî avahîsaziyê pêş dixe. Li gorî komê, zêdetirî 20 berhevokên maddî hene, ku li gorî guhertoyên her cîhek têne çandin. Her weha bi gelemperî ji çîp, çîtik û seramîkan ji bo qedandinê bikar tînin.

Ji ber ku Uruguay bi guherînên avhewayê re rû bi rû ye, bi baranên dijwar, germahiya zêde di havînê de û zivistana dijwar, xanî bi gelemperî bi kevir an çîp, gemar û ax têne xurt kirin. renderên ku rê didin hewayê.

Xanî bi gelemperî ji yên erzantir inkevneşop. Avahiyek ji 50 metre çargoşe dikare bi dora 5 hezar dolarên Amerîkî (nêzîkî 11 hezar reais R$) were çêkirin. Lêbelê, hindik mîmar hene ku projeyê pêk tînin, ev jî dikare li gorî bijartina materyalê nirxê xwe biguhezîne.

Gotara destpêkê li ser malpera Catraca Livre hate weşandin.