युनेस्कोच्या मते, जगातील अर्ध्याहून अधिक लोकसंख्या सिमेंटच्या नव्हे तर मातीच्या घरांमध्ये राहते. घरे बांधण्यासाठी नैसर्गिक संसाधनांचा वापर अजूनही वास्तुकलेमध्ये मोठ्या प्रमाणावर झालेला नाही.

तंत्रज्ञान जुने आहे, परंतु दुसऱ्या महायुद्धातील नुकसानीच्या पुनर्बांधणीत सिमेंटचा वापर केल्यानंतर ते व्यावहारिकदृष्ट्या विसरले गेले. केवळ 1970 च्या दशकात, ऊर्जा संकटामुळे, संशोधकांनी बांधकामात जमिनीचा वापर वाचवण्यास सुरुवात केली.

उरुग्वे

उरुग्वेला बांधकामात स्फोट होत आहे. ग्रीन हाऊस, जे कच्चा माल म्हणून निसर्गाचे घटक वापरतात. संरचना काँक्रीटपासून बनलेल्या आहेत आणि नैसर्गिक सामग्रीचे अस्तर, जसे की पेंढा, पृथ्वी, लाकूड, दगड आणि छडी. हे संयोजन सुरक्षितता, आराम आणि थर्मल इन्सुलेशनची हमी देते.

ही घरे बांधणारे वास्तुविशारद प्रो टेरा समूहाचा भाग आहेत, या प्रकारच्या बांधकामाला प्रोत्साहन देणारी लॅटिन संस्था. गटानुसार, सामग्रीचे 20 पेक्षा जास्त संयोजन आहेत, जे प्रत्येक स्थानाच्या भिन्नतेनुसार रोपण केले जातात. फिनिशिंगसाठी ते सहसा प्लास्टर, टाइल्स आणि सिरॅमिकचा वापर करतात.

उरुग्वेला हवामानातील फरकांचा सामना करावा लागतो, तीव्र पाऊस, उन्हाळ्यात उच्च तापमान आणि तीव्र हिवाळ्यात, घरे सहसा दगड किंवा प्लास्टर, गटर आणि मातीने मजबूत केली जातात. रेंडर जे वेंटिलेशनला परवानगी देतात.

घरे सहसा स्वस्त असतातपारंपारिक 50 चौरस मीटरचे बांधकाम सुमारे US$ 5 हजार डॉलर्स (सुमारे R$ 11 हजार रियास) मध्ये बांधले जाऊ शकते. तथापि, प्रकल्प राबविणारे काही वास्तुविशारद आहेत, ज्यांचे मूल्य सामग्रीच्या निवडीनुसार बदलले जाऊ शकते.

लेख मूळतः कॅट्राका लिव्हरे वेबसाइटवर प्रकाशित झाला आहे.