Każdy dzień jest dniem uznania znaczenia kobiet w społeczeństwie, chwalenia ich osiągnięć i oczekiwania na większą integrację i reprezentację. Ale dziś, w dniu Międzynarodowy Dzień Kobiet tym bardziej warto przyjrzeć się naszemu sektorowi i zastanowić się nad tymi kwestiami.

Według magazynu projektowego Dezeen, tylko trzy ze 100 największych firm architektonicznych na świecie są kierowane przez kobiety. Tylko dwie z tych firm mają zespoły zarządzające składające się w ponad 50% z kobiet, a mężczyźni zajmują 90% najwyższych stanowisk w tych korporacjach. W przeciwieństwie do tego, nierówność na wyższych stanowiskach architektonicznych nie wskazuje na obecną sytuację.Według brytyjskiej organizacji University and Colleges Admissions Service, w 2016 r. stosunek liczby mężczyzn i kobiet ubiegających się o przyjęcie na studia architektoniczne na brytyjskich uniwersytetach wynosił 49:51, czyli więcej niż w 2008 r., kiedy to stosunek ten wynosił 40:60.

Pomimo niepodważalnych liczb, ważne jest, aby wiedzieć, że możliwe jest przerwanie i odwrócenie tej nierówności w architekturze. Osiem kobiet przeszło w ten sposób do historii Sprawdź to:

1) Lady Elizabeth Wilbraham (1632-1705)

Często nazywana pierwszą kobietą-architektem w Wielkiej Brytanii, Lady Elizabeth Wilbraham była wybitną projektantką wnętrz w czasach, gdy kobietom nie wolno było praktykować tej sztuki. Chociaż nie ma żadnych pisemnych zapisów, naukowiec John Millar uważa, że Wilbraham zaprojektowała około 400 budynków. Jej portfolio obejmuje Belton House (Lincolnshire), UpparkUważa się, że jednym z budynków, które zbudowała, jest jej rodzinny dom w Staffordshire, Weston Hall, posiadłość z niezwykłymi detalami architektonicznymi, które później można znaleźć w Cliveden House (Buckinghamshire) i Pałacu Buckingham. Wilbraham uczyła również młodego Sir Christophera Wrena, pomagając mu zaprojektować 18 z 52 budynków, w których znajdowała się jej rodzina.Londyńskie kościoły, w których pracował po wielkim pożarze Londynu w 1666 roku.

Zainteresowanie Wilbraham architekturą wzrosło z czasem w Holandii i we Włoszech. Studiowała w obu krajach podczas długiego miesiąca miodowego. Ponieważ nie wolno jej było widywać na placach budowy, Wilbraham wysyłała mężczyzn do realizacji swoich projektów. Mężczyźni ci byli często postrzegani jako sami architekci, ukrywając swoją pozycję w historii architektury. Jeden z aspektówPozytywną stroną braku konieczności nadzorowania prac jest fakt, że Wilbraham jest niezwykle produktywny, realizując średnio osiem projektów rocznie.

2) Marion Mahony Griffin (14 lutego 1871 - 10 sierpnia 1961)

Pierwsza pracownica Franka Lloyda Wrighta, Marion Mahony Griffin, była jedną z pierwszych licencjonowanych architektek na świecie. Studiowała architekturę na MIT i ukończyła studia w 1894 r. Rok później Mahony Griffin została zatrudniona przez Wrighta jako kreślarka, a jej wpływ na rozwój jego architektury w stylu preriowym był znaczący.

Podczas współpracy z architektem Mahony Griffin zaprojektowała szkło ołowiowe, meble, oprawy oświetleniowe, malowidła ścienne i mozaiki do wielu jego domów. Była znana ze swojego dowcipu, głośnego śmiechu i odmowy ugięcia się przed ego Wrighta. Do jej osiągnięć należą rezydencja Davida Amberga (Michigan) i dom Adolpha Muellera (Illinois). Mahony Griffin przeprowadziła również akwarelowe studia planów Wrighta.Wright zainspirował się japońskimi drzeworytami, za które nigdy mu nie podziękował.

Kiedy Wright przeniósł się do Europy w 1909 r., zaproponował Mahony Griffin pozostawienie jej swoich zleceń studyjnych. Odmówiła, ale później została zatrudniona przez następcę architekta i otrzymała pełną kontrolę nad projektem. Po ślubie w 1911 r. założyła biuro z mężem, zdobywając zlecenie nadzorowania budowy Canberry w Australii. Mahony GriffinPrzez ponad 20 lat zarządzała australijskim biurem, szkoląc projektantów i zarządzając zleceniami. Jednym z takich zleceń był Teatr Capitol w Melbourne. Później, w 1936 roku, przenieśli się do Lucknow w Indiach, aby zaprojektować bibliotekę uniwersytecką. Po nagłej śmierci męża w 1937 roku Mahony Griffin wróciła do Ameryki, aby napisać autobiografię o swojej pracyZmarła w 1961 roku, pozostawiając po sobie wielkie dzieło.

3) Elisabeth Scott (20 września 1898 - 19 czerwca 1972)

W 1927 r. Elisabeth Scott została pierwszym brytyjskim architektem, który wygrał międzynarodowy konkurs architektoniczny na projekt Teatru Pamięci Szekspira w Stratford-upon-Avon. Była jedyną kobietą spośród ponad 70 kandydatów, a jej projekt stał się najważniejszym budynkiem publicznym w Wielkiej Brytanii zaprojektowanym przez architekta. Nagłówki takie jak "Dziewczyna architekt pokonuje mężczyzn" i"Skok nieznanej dziewczyny do sławy" zostały opublikowane w prasie.

Scott rozpoczęła swoją karierę w 1919 r. jako studentka nowej szkoły Architectural Association w Londynie, którą ukończyła w 1924 r. Podjęła decyzję o zatrudnieniu jak największej liczby kobiet do pomocy przy realizacji projektu Stratford-upon-Avon, a także współpracowała z Fawcett Society, aby promować szerszą akceptację kobiet odgrywających stereotypowe męskie role.Pracowała głównie z kobietami, na przykład w 1929 roku pracowała w szpitalu Marie Curie w Hampstead, później rozbudowując szpital onkologiczny, aby leczyć 700 kobiet rocznie. Innym z jej projektów był Newnham College w Cambridge. Scott została również uhonorowana nowym brytyjskim paszportem, który zawiera zdjęcia tylko dwóch brytyjskich kobietDrugą z nich jest Ada Lovelace.

Choć znany z Shakespeare Memorial Theatre, Scott powrócił później do swojego rodzinnego miasta Bournemouth i zaprojektował kultowy Pier Theatre. Budynek w stylu art deco został otwarty w 1932 r., a ponad 100 000 odwiedzających zobaczyło ówczesnego księcia Walii, Edwarda VIII, otwierającego teatr. Scott był członkiem wydziału architektów Rady Miasta Bournemouth i współpracował z architektami w Bournemouth.aż do 70 roku życia.

Zobacz także

• Enedina Marques, pierwsza kobieta i czarnoskóry inżynier w Brazylii
• Czy wiesz, że wynalazcą żelu alkoholowego jest Latynoska?
• Poznaj 10 czarnoskórych architektek i inżynierek, które warto uczcić i zainspirować się nimi

4) Dame Jane Drew (24 marca 1911 - 27 lipca 1996)

Jeśli chodzi o brytyjskich architektów, Dame Jane Drew jest jedną z najbardziej znanych. Jej zainteresowanie tą dziedziną zaczęło się wcześnie: jako dziecko budowała przedmioty z drewna i cegieł, a później studiowała architekturę w Architectural Association. W czasie studiów Drew była zaangażowana w budowę Królewskiego Instytutu Architektury Brytyjskiej, którego później została członkiem.partnerką przez całe życie, a także pierwszą kobietą wybraną do jej zarządu.

Drew była czołową założycielką ruchu nowoczesnego w Wielkiej Brytanii i podjęła świadomą decyzję o używaniu swojego panieńskiego nazwiska przez całą swoją bogatą karierę. Podczas II wojny światowej założyła w Londynie całkowicie kobiecą pracownię architektoniczną. Drew podjęła się kilku projektów w tym okresie, w tym ukończenia 11 000 schronów przeciwlotniczych dla dzieci w Londynie.Hackney.

W 1942 r. Drew poślubiła słynnego architekta Maxwella Fry'a i stworzyła partnerstwo, które trwało aż do jego śmierci w 1987 r. Po wojnie budowali na całym świecie, w tym szpitale, uniwersytety, osiedla mieszkaniowe i biura rządowe w krajach takich jak Nigeria, Ghana i Wybrzeże Kości Słoniowej. Pod wrażeniem ich pracy w Afryce premier IndiiDrew została zaproszona do zaprojektowania nowej stolicy Pendżabu, Chandigarh. Ze względu na swój wkład w architekturę Drew otrzymała kilka honorowych stopni i doktoratów z uniwersytetów takich jak Harvard i MIT.

5) Lina Bo Bardi (5 grudnia 1914 - 20 marca 1992)

Lina Bo Bardi, jedno z największych nazwisk w brazylijskiej architekturze, zaprojektowała śmiałe budynki, które łączą modernizm z populizmem. Urodzona we Włoszech architektka ukończyła Wydział Architektury w Rzymie w 1939 r. i przeniosła się do Mediolanu, gdzie otworzyła własne biuro w 1942 r. Rok później została zaproszona do objęcia stanowiska dyrektora magazynu Domus poświęconego architekturze i projektowaniu. Bo Bardi przeniosła się na stałe do Mediolanu.Brazylii w 1946 r., gdzie pięć lat później został naturalizowanym obywatelem.

W 1947 r. Bo Bardi została zaproszona do zaprojektowania Muzeum Sztuki w São Paulo. Ten kultowy budynek, zawieszony nad 70-metrowym placem, stał się jednym z najważniejszych muzeów w Ameryce Łacińskiej. Jej inne projekty obejmują Szklany Dom, budynek, który zaprojektowała dla siebie i swojego męża, oraz SESC Pompéia, centrum kulturalne i sportowe.

Bo Bardi założyła Habitat Magazine w 1950 r. wraz z mężem i była jego redaktorem do 1953 r. W tym czasie magazyn był najbardziej wpływową publikacją architektoniczną w powojennej Brazylii. Bo Bardi ustanowiła również pierwszy w kraju kurs wzornictwa przemysłowego w Instytucie Sztuki Współczesnej. Zmarła w 1992 r. z wieloma niedokończonymi projektami.

6) Norma Merrick Sklarek (15 kwietnia 1926 - 6 lutego 2012)

Życie Normy Merrick Sklarek jako architekta było pełne pionierskich osiągnięć. Sklarek była pierwszą czarnoskórą kobietą posiadającą licencję architekta w Nowym Jorku i Kalifornii, a także pierwszą czarnoskórą kobietą, która została członkiem Amerykańskiego Instytutu Architektów - a później została wybrana na członka tej organizacji. Przez całe życie zmagała się z ogromną dyskryminacją, co czyni jej osiągnięcia jeszcze bardziej wyjątkowymi.bardziej imponujące.

Sklarek uczęszczała do Barnard College przez rok, zdobywając kwalifikacje w zakresie sztuk wyzwolonych, które pozwoliłyby jej studiować architekturę na Uniwersytecie Columbia. Szkolenie architektoniczne było dla niej wyzwaniem, ponieważ wielu jej kolegów z klasy miało już tytuły licencjackie lub magisterskie. Ukończyła studia w 1950 r. W poszukiwaniu pracy została odrzucona przez 19 firm.Nie zatrudniali kobiet ani Afroamerykanów, a ja nie wiedziałam, co działa na moją niekorzyść." Sklarek w końcu dostała pracę jako architekt w Skidmore Owings & Merrill w 1955 roku.

Dzięki silnej osobowości i intelektualnej wizji, Sklarek rozwinęła swoją karierę i ostatecznie została dyrektorem firmy architektonicznej Gruen Associates. Później została współzałożycielką Sklarek Siegel Diamond, największej w Ameryce firmy architektonicznej złożonej wyłącznie z kobiet. Do jej pamiętnych projektów należą Pacific Design Center, San Bernardino City Hall w Kalifornii, theAmbasada USA w Tokio i Terminal 1 LAX. Sklarek, który zmarł w 2012 roku, powiedział: "W architekturze nie miałem absolutnie żadnych wzorców do naśladowania. Dziś jestem szczęśliwy, że mogę być wzorem dla innych".

7) MJ Long (31 lipca 1939 - 3 września 2018)

Mary Jane "MJ" Long nadzorowała operacyjne aspekty projektu Biblioteki Brytyjskiej wraz ze swoim mężem, Colinem St Johnem Wilsonem, któremu często przypisywano wyłączną zasługę za budynek. Urodzona w New Jersey w Stanach Zjednoczonych Long ukończyła architekturę na Yale, a następnie przeniosła się do Anglii w 1965 roku, od początku pracując z St Johnem Wilsonem. Pobrali się w 1972 roku.

Oprócz Biblioteki Brytyjskiej, Long jest również znana ze swojej firmy MJ Long Architect, którą prowadziła od 1974 do 1996 r. W tym czasie zaprojektowała kilka pracowni artystycznych dla takich artystów jak Peter Blake, Frank Auerbach, Paul Huxley i RB Kitaj. Współpracując ze swoim przyjacielem Rolfe'em Kentishem w 1994 r., otworzyła kolejną firmę o nazwie Long & Kentish.Projekt biblioteki o wartości 3 milionów funtów dla Uniwersytetu w Brighton. Long & Kentish zajęła się projektowaniem budynków, takich jak Narodowe Muzeum Morskie w Falmouth i Muzeum Żydowskie w Camden. Long zmarła w 2018 roku w wieku 79 lat. Swój ostatni projekt, renowację pracowni kornwalijskich artystów, zaprezentowała trzy dni przed śmiercią.

8. dame Zaha Hadid (31 października 1950 - 31 marca 2016)

Dame Zaha Hadid jest niezaprzeczalnie jednym z najbardziej utytułowanych architektów w historii. Urodzona w Iraku brytyjska architektka została pierwszą kobietą, która zdobyła Nagrodę Pritzkera w 2004 roku, przyznawaną żyjącym architektom, którzy wykazali się zaangażowaniem, talentem i wizją w swojej pracy. W roku swojej przedwczesnej śmierci otrzymała Złoty Medal RIBA - najwyższą brytyjską nagrodę architektoniczną.Brittany Hadid pozostawiła majątek w wysokości 67 milionów funtów, kiedy zmarła w 2016 roku.

Od ośrodków wypoczynkowych po drapacze chmur, uderzające budynki architektki zdobyły uznanie krytyków w całej Europie za ich organiczne, płynne formy. Studiowała sztukę na Uniwersytecie Amerykańskim w Bejrucie, zanim rozpoczęła karierę w Architectural Association w Londynie. Do 1979 roku założyła własną praktykę.

Wśród obiektów, które sprawiły, że Zaha Hadid Architects stała się powszechnie znana, znajdują się Riverside Museum w Glasgow, London Aquatics Centre na Igrzyska Olimpijskie w 2012 roku, Guangzhou Opera House i Generali Tower w Mediolanie. Często określana mianem "architekta-gwiazdy", w 2010 roku magazyn Time umieścił Hadid wśród 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie. Biuro Hadid kontynuuje swoją działalność w 2010 roku.Architektoniczne dziedzictwo trendsettera przetrwało pięć lat później.