هنرمند پلاستیک کارول وانگمی‌گوید: «فکر می‌کنم هر پروژه جدیدی که برای من پیش می‌آید چالش‌برانگیزترین پروژه‌ای است». و نه کمتر. جدیدترین سرمایه‌گذاری او که در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، اولین رستوران دو بعدی سیاه و سفید هلو کیتی است که در سائوپائولو ساخته می‌شود. این پروژه شامل کانتور کردن فضای داخلی و همه چیز در داخل - از صندلی ها گرفته تا تهویه مطبوع - برای ایجاد جلوه یک طرح است.

در گفتگو با Casa.com.br ، این هنرمند تجربیات، مسیرها و فرآیندهای خلاقانه خود را به اشتراک گذاشت.

کارول در لوندرینا، در داخل شهر پارانا، که قبلاً توسط هنرها احاطه شده بود، به دنیا آمد. پدرش، هنرمند دیوید وانگ، و بقیه اعضای خانواده در موسیقی، نقاشی، خالکوبی، طراحی گرافیک و عکاسی مشغول بودند. در سن 17 سالگی، او برای تحصیل در رشته طراحی گرافیک در دانشکده هنرهای زیبا به سائوپائولو نقل مکان کرد.

با توجه به چالش هایی که امروزه هنرمندان با آن روبرو هستند، کارول توصیه می کند آنچه را که شما را بیشتر هیجان زده می کند دنبال کنید .

«فکر می‌کنم مهم این است که بفهمیم آن‌ها چه کاری را دوست دارند و عمیقاً در آن کار کنند. وقتی کاری را انجام می‌دهید و احساس می‌کنید «زمان خیلی سریع گذشت» یا «از زمان بسیار لذت بردم»، «خیلی احساس خوشحالی کردم»، این راه است. وقتی نقاشی می‌کنم، زمانی را فراموش می‌کنم که احساس می‌کنم بسیار با خودم ارتباط دارم . من فکر می کنم این بزرگترین راز است. ماشما می توانید از افراد دیگر الهام بگیرید، اما مسیر هنرمند همه یکسان نیست (...) ما باید با اعتماد به نفس برویم ، هنر خود را بسازیم و همیشه به دنبال یادگیری و پیشرفت باشیم . «

در مورد او، اشتیاق زیادی وجود دارد. او با همدردی و اشتیاق می گوید که دوست دارد چیزهای جدید را امتحان کند ، بنابراین کار او بسیار متنوع است: از نقاشی و مجسمه تا همکاری با فروشگاه های پوشاک و کفش ، نقاشی های دیواری در فرودگاه ها و حتی خالکوبی .

این کنجکاوی در حالت فعال یادگیری فنی پشتیبانی می شود. وقتی از او پرسیدم که چگونه با معضل بین درس‌های رسمی و سبک خودش برخورد کرد، کارول توضیح می‌دهد که هر چه تکنیک‌های بیشتری تسلط داشته باشد، امکاناتش برای بیان بیشتر است.

«صرف نظر از سبک ما، این است. مهم این است که تکنیک را یاد بگیرید زیرا اگر بخواهید چیزی را بیان کنید، قادر خواهید بود آن را اجرا کنید. در مورد پیروی از یک سبک، من احساس را بسیار بیشتر از یک سبک واحد دنبال می کنم. مثلاً من می‌خواهم مجسمه‌ای برای بزرگداشت کسی بسازم، آن حس را دنبال می‌کنم و سعی می‌کنم آن را به هنر تبدیل کنم. من دوست دارم انواع تکنیک ها را مطالعه کنم و یاد بگیرم. من نمی‌خواهم خودم را محدود کنم، می‌خواهم بیشتر یاد بگیرم و بدانم. ”

با تأمل در فرآیندهای خلاقانه‌اش، این هنرمند اظهار می‌دارد که وقتی شروع به تولید محتوای ویدیویی برای شبکه‌های اجتماعی کرد شبکه‌ها، «ساخت» هر کدام را نشان می‌دهندکار، او احساس نزدیکی به مردم می کرد. در پایان، داستان‌هایی که هر قطعه را احاطه می‌کنند، بخشی از هنر می‌شوند.

«من معتقدم که روند هنر بسیار مهم است ، نه فقط نتیجه نهایی. وقتی شروع کردم به اشتراک گذاری در مورد خودم در رسانه های اجتماعی، در مورد فرآیند و نه فقط کار تمام شده، احساس کردم خیلی بیشتر با مردم ارتباط دارم و فکر می کنم مردم با من هستند. این تبادل اطلاعات است، قلم مویی که من استفاده می کنم، چیزهایی که در طول نقاشی اتفاق می افتد. من برای نقاشی به فرودگاه گوارولوس رفتم و رنگ از همه جا بیرون رفت! پیش می آید! من آن را فیلمبرداری کردم، ضبط کردم و در آن زمان ناامیدی شروع شد، اما بعد که گذشت، متوجه می شویم که بخشی از فرآیند است . قرار نیست همه چیز عالی باشد، داستان هایی برای گفتن وجود دارد!»

وقتی از کارول در مورد مسیر ذهنی هر اثر سؤال می شود، می گوید که آن را به دو لحظه تقسیم می کند، یکی از « همگرایی " و دیگری از " واگرایی ". اولین جلسه یک جلسه طوفان فکری است که در آن او آزادانه تمام احتمالاتی را که ممکن است آن قطعه داشته باشد بررسی می کند. دوم، لحظه جدا کردن ایده ها و فکر کردن در مورد چگونگی اجرای آنهاست.

همچنین ببینید: گیاهان در خانه: 10 ایده برای استفاده از آنها در دکوراسیون

«در "همگرایی" ذهنم را باز می کنم و همه ایده ها را بازی می کنم. هر چه پیش بیاید، من خودم را در هیچ چیزی محدود نمی کنم. در قسمت دوم که من آن را «واگرایی» می نامم، لحظه ای است کهمن قصد دارم فیلتر کردن را شروع کنم: چه چیزی مفید است، چه کاری می توانم انجام دهم. وقت آن است که عملی باشم، به آنچه آموخته ام فکر کنم، یا به آنچه می توانم بیاموزم فکر کنم." 15>

«مثلاً وقتی یک حیوان خانگی را نقاشی می‌کنم، همیشه عکس، تعداد زیادی عکس، توضیحات و در صورت امکان ویدیو می‌خواهم. پس از آن، رنگی را تعریف می کنیم که نشان دهنده حیوان خانگی باشد. کسانی هستند که آبی هستند، با شخصیتی آرام تر. دیگران یک پس زمینه فوق العاده رنگارنگ دارند! هر کدام یک شخصیت دارند."

حیوانات ، اتفاقاً، ثابت بزرگی در مجموعه کارول هستند. از زمانی که او یک دختر کوچک بود، رابطه خاصی با حیوانات داشت و نقاشی آنها چیزی است که او دوست دارد. حتی یک نقاشی بزرگ از فریدا، شریک زندگی‌اش، روی دیوار آتلیه‌اش در طول مصاحبه وجود داشت.

«محله‌ای که من در آن به دنیا آمدم توله‌های رها شده زیادی داشت. من آن کودکی بودم که آنها را برداشت، به مدرسه رفتم، قرعه کشی برای جمع آوری پول برای غذا برگزار کردم، آنها را به دامپزشک بردم و سپس سعی کردم به آنها خانه بدهم (...) وقتی به سائوپائولو آمدم، فکر کردم "چی هستم" می خواهم نقاشی کنم؟» چیزی را که دوست دارم نقاشی کنم. بنابراین من شروع به نقاشی حیوانات کوچک کردم. تا به امروز، چیزی که بیشتر از همه دوست دارم نقاشی کنم حیوانات هستند . او همچنان از تلاش‌های نجات و فرزندخواندگی حمایت می‌کند زیرا از مبارزات آگاه است.

سال گذشته کارول یک جایزه دریافت کرد.فراتر از یک دعوت ویژه: برای میزبانی برنامه Art Attack که با فرمت جدید به دیزنی+ بازمی گردد.

«وقتی با من تماس گرفتند، شوک بود! داشتم دیواری را در ارتفاع 6 متری از زمین نقاشی می کردم که با من تماس گرفتند. من گریه کردم، برای من چیز عالی بود! این یک تجربه باورنکردنی بود، ما چهار ماه در آرژانتین ضبط کردیم و قسمت‌های آن امسال منتشر می‌شود. این خوشبختی و مسئولیت بزرگ است انتقال چیزی که در دوران کودکی برایم مهم بود به بچه ها. هنوز انجام نداده است، اما برای اتمام، در مورد برنامه های او برای آینده، یا کاری که او می خواهد انجام دهد و هنوز انجام نداده است، پرسیدم.

"من یک رویای بزرگ دارم نقاشی شیروانی !». شیروانی قسمت بیرونی دیوارهای ساختمان است، آن وجهی که پنجره ندارد و با مداخلات تبلیغاتی یا هنری می توان آن را اشغال کرد. سائوپائولو یکی از شهرهایی است که بیشترین شیروانی را دارد و این یکی از بزرگترین آرزوهای من است که بتوانم یک ساختمان را نقاشی کنم. از کارول وانگ در اطراف، چه در تلویزیون، چه روی دیوارهای خیابان ها، در رستوران های مضمون، در گالری های هنری و بدون شک، روی شیروانی های ساختمان های سائوپائولو.

همچنین ببینید: ارتفاع مناسب وان و سینک چقدر است؟