Vekirina deriyên xênî ji bo ku di komekê de ji diyardeyên hunerî yên cihêreng kêfê bistînin tevgerek hêja ye. Yên ku civînên bi vî rengî teşwîq dikin danûstendina çandî û bi bandor; yên ku beşdarî partiyê dibin enerjî û niyeta xwe ya herî baş tînin. Her kes mezin dibe. Amadekirina jîngehê bi lênêrîn tenê atmosferê ji kêfa hunerê re hê bêtir xweş dike. "Ez pêşniyar dikim ku ji bilî mûman û bixûrê, kulîlkên bîhnxweş, wekî sosin an melek an jî melek bikar bînin. Girîng e ku beşdar li cîhê xwe bi xêrhatiniyê hîs bikin. Ev yek hunermend bi danûstendinê re pir rehettir dike,” Leandro Medina difikire. Xwarin û vexwarin pêwîst in. “Xwarina mirovan tiştekî bilind e. Bi rastî jî xwarina giyanên mirovan encama van hevdîtinan mezin – veguherandine- ye”, ew lê zêde dike.

Sêwirên nûjen çawan in

Pêkûpêk û rewş ji bîr bikin. Soirées hemdem bêtir wek jeans û T-shirtek ji dûvik û top hat. Kêfa kombûna li dora helbest, edebiyat, muzîk û dîlanê, adetek ku ji serdema kolonyalîzmê vir ve hatî çandin, bûye qada gelemperî. Civîn li bar, qehwexane, pirtûkfiroş, navendên çandê, mal û heta kioskên behrê digirin. “Demek dirêj peyva sarau bi fermîbûnê ve girêdayî bû. Lê, di van salên dawî de, gel dest bi beşdarbûna aktîf kir, di atmosferek afirandî û performansê debiratîkirin", dibêje Frederico Barbosa, helbestvan û derhênerê Casa das Rosas - Espaço Haroldo de Campos de Poesia e Literatura, li São Paulo.

Derdora São Paulo, cihê jidayikbûna bi dehan soirées, îspat dike ku diyarde demokratîk e. Nivîskar Alessandro Buzzo, afirînerê Sarau Suburbano, ku roja Sêşemê li Livraria Suburbano Convicto do Bixiga, li São Paulo, diqewime, destnîşan dike: "Van bûyer bi anîna şahiyê bi dozek bilind a protestoyî û agahdarî ve jiyanê diguherînin." Helbestvana Brezîlyayî Marina Mara di Civîna Gel a li Rio+20 de helbestên bi bişirîn pevguhert û li salonên giştî afîş danî, projeyek bi navê Sarau Sanitário. "Helbest yek ji mekanîzmayên herî xurt ê polakirina mirovan e", ew diparêze. Rizgarkirina çanda populer, ala din a girîng, motîvasyona afirandina Saravau, ku ji hêla muzîkjen û perwerdekarê hunerê Leandro Medina û Regina Machado, lêkolînerê vegotinên kevneşopî û profesorê li Dibistana Ragihandin û Hunerê ya Zanîngeha São Paulo ve hatî îdealîze kirin. Pîrozbahî salê pênc caran li Paço do Baobá, navendek lêkolîn û afirandina hunerî ya ku ji kevneşopiya devkî îlham girtiye, pêk tê. Li wir çîrokbêj, muzîkjen, palyaço û dansker pesnê kokên Brezîlyayê didin û bi çandên din re diyalogê dikin. Regina dibêje: "Em kesên ku dixwazin bi bedewî û comerdiya gelek hunermendan bi efsûn bibin, tînin cem hev."

Ji ber ku soirées pir ingerm

“Mirovahî her tim ji bo xwe îfade bike hatiye cem hev. Ev hewcedariyek mirovî ya xwerû ye”, difikire Eduardo Tornaghi, mamosteyê şanoyê di civakên belengaz de, helbestvan û damezrînerê Sarau Pelada Poética. Rêbaz û formalîte li derveyî bûyerê têne hiştin, ku her Çarşem li kiosk Estrela de Luz, li peravê Leme, li Rio de Janeiro, pêk tê. "Em dixwazin kêfa vegotinê bi peyva nivîskî, xwendinê an jî axaftinê belav bikin," wî dibêje. Li cihekî giştî ye, seyrangeh zarok, teqawît, kesên ku ji bazdanê disekinin, jinên malê, helbestvanên binavûdeng û amator tîne cem hev. Li Belo Horizonte, veavakirin cûda ye. Her sêşem, ji sala 2005-an vir ve, kompleksa çandî ya Palácio das Artes deriyên xwe ji helbestvanên Brezîlyayî û navneteweyî, navên navdar û yên ku ji raya giştî re nenas re vedike. Armanc ew e ku cûrbecûr ekol, şêwaz, mijar û pêşniyarên hunerî yên ku berhema helbesta îroyîn peyda dikin, bigire nav xwe. “Wêje ji hemû huneran dixwe û bi wan hemûyan re diyalogan dike. Ji ber vê yekê, em li ser helbesta stranbêjî, performansê, helbesta vîdyoyê dihizirin”, dibêje helbestvan Wilmar Silva, afirîner û kuratorê Civîna Navneteweyî ya Xwendin, Ezmûn û Bîra Helbestê Terças Poéticas. "Bi xurtkirina cihêrengiyê û dagirkirina qada giştî, helbest fonksiyona xwe ya civakî û siyasî eşkere dike, ne tenê fonksiyona xwe ya hunerî".tekez dike.