समूहमा विभिन्न कलात्मक अभिव्यक्तिहरूको आनन्द लिनको लागि घरको ढोका खोल्नु एक महान इशारा हो। यस प्रकारका सभाहरूलाई प्रवर्द्धन गर्नेहरूले सांस्कृतिक र प्रभावकारी आदानप्रदानलाई प्रोत्साहन गर्छन्; पार्टीमा भाग लिनेहरूले आफ्नो उत्कृष्ट ऊर्जा र आशय ल्याउँछन्। सबै हुर्किन्छन्। वातावरणलाई सावधानीपूर्वक तयार गर्नाले मात्र कलाको आनन्द लिनको लागि वातावरण अझ अनुकूल बनाउँछ। “म मैनबत्ती र धूपको अतिरिक्त लिली वा एन्जेलिका जस्ता सुगन्धित फूलहरू प्रयोग गर्न सिफारिस गर्दछु। सहभागीको लागि अन्तरिक्षमा स्वागत महसुस गर्नु महत्त्वपूर्ण छ। यसले कलाकारलाई आदानप्रदानको साथ धेरै सहज बनाउँछ ", लिआन्ड्रो मेडिनाको विचार। खाना र पेय आवश्यक छ। "मानिसहरूलाई खुवाउनु उदात्त कुरा हो। वास्तवमा, मानिसहरूको आत्मालाई खुवाउनु भनेको यी बैठकहरूको ठूलो - रूपान्तरण - परिणाम हो”, उनी थप्छन्।

आधुनिक सोइरीहरू कस्तो छन्

पोम र परिस्थिति बिर्सनुहोस्। समकालीन सोइरीहरू टेलकोट र शीर्ष टोपी भन्दा जीन्स र टी-शर्ट जस्तै छन्। औपनिवेशिक कालदेखि यहाँ खेती गरिएको कविता, साहित्य, संगीत र नृत्यको वरिपरि भेला हुने रमाइलो सार्वजनिक क्षेत्र बनेको छ । बैठकहरूले बारहरू, क्याफेहरू, पुस्तक पसलहरू, सांस्कृतिक केन्द्रहरू, घरहरू र समुद्र तट कियोस्कहरू पनि लिन्छन्। “लामो समयसम्म सराउ शब्द औपचारिकतासँग सम्बन्धित थियो। तर, हालैका वर्षहरूमा, जनताले सक्रिय रूपमा भाग लिन थालेका छन्, सिर्जना र प्रदर्शनको वातावरणमाभ्रातृकरण", साओ पाउलोमा कासा दास रोसास - Espaço Haroldo de Campos de Poesia e Literatura का कवि र निर्देशक फ्रेडेरिको बार्बोसा भन्छन्। लोकतान्त्रिक छ। "यी घटनाहरूले विरोध र जानकारीको उच्च खुराकको साथ मनोरञ्जन ल्याएर जीवन परिवर्तन गरिरहेका छन्", साओ पाउलोको लिभ्रारिया सबरबानो कन्भिक्टो डो बिक्सिगामा मंगलबार हुने साराउ सबरबानोका सृष्टिकर्ता अलेसेन्ड्रो बुज्जोले औंल्याए। ब्राजिलियन कवि मरीना माराले रियो+२० मा जन शिखर सम्मेलनमा मुस्कानका लागि कविताहरू आदानप्रदान गर्नुभयो र सार्वजनिक शौचालयमा पोस्टरहरू राख्नुभयो, साराउ सेनिटारियो नामक परियोजना। "कविता मानव पालिशको सबैभन्दा बलियो संयन्त्र हो", उनी बचाउ गर्छन्। लोकप्रिय संस्कृतिको उद्धार, अर्को महत्त्वपूर्ण झण्डाले, संगीतकार र कला शिक्षक लिआन्ड्रो मेडिना र रेजिना मचाडो, परम्परागत कथाका अनुसन्धानकर्ता र साओ पाउलो विश्वविद्यालयको स्कूल अफ कम्युनिकेसन्स एण्ड आर्ट्सका प्रोफेसरद्वारा आदर्श सारवाउको सिर्जनालाई प्रेरित गर्‍यो। मौखिक परम्पराबाट प्रेरित अनुसन्धान र कलात्मक सिर्जना केन्द्र Paço do Baobá मा यो उत्सव वर्षमा पाँच पटक हुन्छ। त्यहाँ, कथाकारहरू, संगीतकारहरू, जोकरहरू र नर्तकहरूले ब्राजिलियन जराहरू र अन्य संस्कृतिहरूसँग संवादको प्रशंसा गर्छन्। "हामी धेरै कलाकारहरूको सौन्दर्य र उदारताले मोहित हुन चाहनेहरूलाई सँगै ल्याउँछौं", रेजिना भन्छिन्।

किनभने सोइरीहरू त्यस्ताhot

"मानवता जहिले पनि आफूलाई अभिव्यक्त गर्न एकसाथ आएको छ। यो एक अन्तर्निहित मानव आवश्यकता हो", एडुआर्डो टोर्नाघी, खाँचोमा परेका समुदायका थिएटर शिक्षक, कवि र सराउ पेलाडा पोएटिकाका संस्थापकलाई विचार गर्छन्। रियो दि जेनेरियोको लेमे बीचको एस्ट्रेला डे लुज किओस्कमा हरेक बुधबार हुने कार्यक्रमबाट नियम र औपचारिकताहरू बाँकी छन्। "हामी लिखित, पढेको वा बोलेको शब्द मार्फत अभिव्यक्तिको आनन्द फैलाउन चाहन्छौं", उनी भन्छन्। सार्वजनिक स्थानमा भएकोले, आकर्षणले बच्चाहरू, अवकाश प्राप्त गर्नेहरू, दौडबाट विश्राम लिने व्यक्तिहरू, गृहिणीहरू, प्रसिद्ध कविहरू र एमेच्योरहरूलाई सँगै ल्याउँछ। Belo Horizonte मा, कन्फिगरेसन फरक छ। हरेक मंगलबार, 2005 देखि, Palácio das Artes सांस्कृतिक परिसरले ब्राजिलियन र अन्तर्राष्ट्रिय कविहरू, प्रख्यात नामहरू र आम जनताका लागि अज्ञातहरूका लागि आफ्नो ढोका खोल्छ। उद्देश्य भनेको विद्यालय, शैली, विषयवस्तु र कलात्मक प्रस्तावहरूको विविधतालाई समेट्नु हो जसले वर्तमान समयको काव्यिक फसल आपूर्ति गर्दछ। "साहित्यले सबै कला र ती सबैसँगको संवादलाई फिड गर्छ। त्यसकारण, हामी गाएको कविता, प्रदर्शन, भिडियो कवितालाई मनन गर्छौं", कवि विल्मार सिल्भा भन्छन्, इन्टरनेशनल मिटिंग अफ रिडिङ, एक्सपिरियन्स एन्ड मेमोरी अफ पोएट्री टर्सास पोएटिकसका रचनाकार र क्युरेटर। "विविधता बढाएर र सार्वजनिक स्थान ओगटेर, कविताले आफ्नो कलात्मक कार्य मात्र नभई आफ्नो सामाजिक र राजनीतिक कार्यलाई प्रकट गर्दछ",जोड दिन्छ।