Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Φύση Φυτά αποκάλυψε την ανακάλυψη του 17 είδη φυτών που θεωρούνταν προηγουμένως εξαφανισμένα Τα είδη αυτά, που κατάγονται κυρίως από τη λεκάνη της Μεσογείου στην Ευρώπη, βρέθηκαν με διαφορετικούς τρόπους: τρία από αυτά στη φύση, δύο σε ευρωπαϊκούς βοτανικούς κήπους και τράπεζες σπόρων και τα υπόλοιπα επαναταξινομήθηκαν "μέσω εκτεταμένης ταξινομικής αναθεώρησης" - δηλαδή είχαν ταξινομηθεί ως εξαφανισμένα, αλλά στην πραγματικότητα υπήρχαν ακόμη κάπου στον κόσμο.

Όλα ξεκίνησαν όταν μια ομάδα με επικεφαλής ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Roma Tre υποψιάστηκε ότι τα φυτά που καταγράφονται ως εξαφανισμένα στην επιστημονική βιβλιογραφία ήταν στην πραγματικότητα ακόμη ζωντανά. Στη συνέχεια ανέλυσαν 36 ευρωπαϊκά ενδημικά είδη των οποίων η κατάσταση διατήρησης θεωρήθηκε "εξαφανισμένη" από την παρακολούθηση της φύσης και την επαφή με τράπεζες σπόρων και βοτανικούς κήπους.

Έχει συναχθεί το συμπέρασμα ότι τέσσερα επίσημα εξαφανισμένα είδη έχουν επανεμφανιστεί στη φύση, όπως το Ligusticum albanicum Jávorska Επιπλέον, επτά είδη που προηγουμένως θεωρούνταν εξαφανισμένα θεωρούνται πλέον συνώνυμα με τα ζωντανά φυτά, όπως το Centaurea saxatilis (K. Koch) B.D. Jacks, το οποίο αναγνωρίζεται πλέον ως το Centaurea raphanina Sm Τρία άλλα είδη έχουν ταυτοποιηθεί λανθασμένα στο παρελθόν, μεταξύ των οποίων το Nolletia chrysocomoides (Desf.) Cass. στην Ισπανία, το οποίο πρέπει να ομαδοποιηθεί με το Galatella malacitana Blanca, Gavira και Suár.-Sant.

Η μελέτη αποκάλυψε επίσης την ύπαρξη ειδών όπως Filago neglecta (Soy.-Will.) DC., H. hethlandiae, Astragalus nitidiflorus, Ornithogalum visianicum e Armeria arcuata, που κάποτε θεωρούνταν εξαφανισμένο. Το τελευταίο ένα είδος ενδημικό στη νοτιοδυτική ακτή της Λουζιτανίας, του οποίου οι τελευταίες καταγραφές χρονολογούνται στα τέλη του 19ου αιώνα. Μέσω της μελέτης, οι ερευνητές βρήκαν το είδος διατηρημένο στο Βοτανικό Κήπο του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης στην Ολλανδία. Ωστόσο, χρειάζονται ακόμη κάποιες επιβεβαιωτικές μελέτες, καθώς το φυτό είχε εξαφανιστεί για 150 χρόνια καιμπορεί να υπήρξε κάποια λανθασμένη ταυτοποίηση.

Σύμφωνα με έναν από τους συγγραφείς της μελέτης, τον David Draper, "η έρευνα απαιτούσε επίπονη δουλειά ντετέκτιβ, ιδίως για την επαλήθευση των συχνά ανακριβών πληροφοριών που αναφέρονταν από τη μία πηγή στην άλλη, χωρίς να γίνεται σωστή επαλήθευση." Επίσης, σύμφωνα με τον ερευνητή, η covid-19 συνέβαλε στη δυσκολία των εργασιών, καθώς προκάλεσε το κλείσιμο των εργαστηρίων.

"Χάρη σε αυτά τα αποτελέσματα η Ευρώπη "διεκδικεί" τη βιοποικιλότητα, ένα σημαντικό βήμα προς την επίτευξη των διεθνών στόχων που έχουν τεθεί από τη Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα και την Ατζέντα 2030 των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη", δήλωσε ο Draper.

Ωστόσο, αφήνουν επίσης μια προειδοποίηση: "δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν ότι τα υπόλοιπα 19 είδη που αναλύσαμε έχουν χαθεί για πάντα. Είναι απαραίτητο να προλάβουμε τις εξαφανίσεις - η πρόληψη είναι σίγουρα πιο εφικτή από ενδεχόμενες προσπάθειες αναβίωσης ειδών μέσω γενετικού υλικού, ένας τομέας που προς το παρόν είναι καθαρά θεωρητικός και έχει ισχυρά τεχνικά όρια καιτεχνολογίες", κατέληξε ο ερευνητής.