Een recent onderzoek gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Natuur Planten onthulde de ontdekking van 17 plantensoorten waarvan eerder werd gedacht dat ze uitgestorven waren Deze soorten, die voornamelijk voorkomen in het Middellandse Zeegebied in Europa, werden op verschillende manieren gevonden: drie in het wild, twee in Europese botanische tuinen en zaadbanken en de rest "door uitgebreide taxonomische revisie" - dat wil zeggen, ze waren geclassificeerd als uitgestorven maar bestonden eigenlijk nog ergens op de wereld.

Het begon allemaal toen een team onder leiding van onderzoekers van de Roma Tre Universiteit vermoedde dat planten die in de wetenschappelijke literatuur als uitgestorven werden gecatalogiseerd, in werkelijkheid nog leefden. Ze analyseerden vervolgens 36 Europese endemische soorten waarvan de beschermingsstatus als "uitgestorven" werd beschouwd op basis van natuurmonitoring en contact met zaadbanken en botanische tuinen.

Er is geconcludeerd dat vier officieel uitgestorven soorten weer zijn opgedoken in het wild, zoals de Ligusticum albanicum Jávorska Daarnaast worden zeven soorten waarvan eerder werd gedacht dat ze uitgestorven waren, nu gezien als synoniem voor levende planten, zoals de Centaurea saxatilis (K. Koch) B.D. Jacks, die nu wordt erkend als de Centaurea raphanina Sm Drie andere soorten zijn in het verleden verkeerd geïdentificeerd, waaronder de Nolletia chrysocomoides (Desf.) Cass. in Spanje, die moet worden gegroepeerd met Galatella malacitana Blanca, Gavira en Suár.-Sant.

Het onderzoek onthulde ook het bestaan van soorten zoals Filago neglecta (DC.., H. hethlandiae, Astragalus nitidiflorus, Ornithogalum visianicum e Armeria arcuata, De laatste is een soort die endemisch is voor de zuidwestkust van Lausitania en waarvan de laatste gegevens dateren van het einde van de 19e eeuw. Door het onderzoek vonden onderzoekers de soort die bewaard is gebleven in de Botanische Tuin van de Universiteit Utrecht in Nederland. Er zijn echter nog enkele bevestigende studies nodig, aangezien de plant al 150 jaar vermist was.er kan een misidentificatie zijn geweest.

Volgens een van de auteurs van het onderzoek, David Draper, "vergde het onderzoek nauwgezet speurwerk, vooral om de vaak onnauwkeurige informatie te verifiëren die van de ene bron naar de andere werd gerapporteerd zonder de juiste verificatie". covid-19 droeg bij aan de moeilijkheid van het werk, omdat het de sluiting van de laboratoria veroorzaakte.

De onderzoekers vinden de resultaten veelbelovend: "Dankzij deze resultaten 'eist' Europa biodiversiteit terug, een belangrijke stap in de richting van het behalen van de internationale doelen die zijn gesteld door de Conventie over Biologische Diversiteit en de 2030 Agenda voor Duurzame Ontwikkeling van de Verenigde Naties," aldus Draper.

Ze laten echter ook een waarschuwing achter: "we mogen niet vergeten dat de resultaten bevestigen dat de resterende 19 soorten die we hebben geanalyseerd voor altijd verloren zijn gegaan. Het is van essentieel belang om uitsterven te voorkomen - preventie is zeker haalbaarder dan eventuele pogingen om soorten te laten herrijzen door middel van genetisch materiaal, een gebied dat vooralsnog puur theoretisch is en sterke technische beperkingen heeft...".technologieën," concludeerde de onderzoeker.