Ang isang kamakailang pag-aaral na inilathala sa siyentipikong journal Nature Plants ay nagsiwalat ng pagtuklas ng 17 species ng halaman na dating itinuturing na extinct . Katutubo pangunahin sa Mediterranean basin sa Europe, ang mga species na ito ay natagpuan sa iba't ibang paraan: tatlo sa kanila sa ligaw, dalawa sa European botanical gardens at seed banks, at ang iba ay ni-reclassify "sa pamamagitan ng isang malawak na taxonomic revision" - iyon ay, sila ay naiuri bilang extinct ngunit talagang umiiral pa rin sa isang lugar sa mundo.

Nagsimula ang lahat nang ang isang pangkat na pinamumunuan ng mga mananaliksik mula sa Roma Tre University ay naghinala na ang mga halaman na na-catalog bilang extinct sa siyentipikong panitikan ay talagang mabubuhay pa. Pagkatapos ay sinuri nila ang 36 na endemic European species na ang katayuan ng konserbasyon ay itinuturing na "wala na" batay sa pagsubaybay sa kalikasan at pakikipag-ugnay sa mga seed bank at botanical garden.

Apat na opisyal na extinct na species ang natagpuang muling lumitaw sa ligaw, tulad ng Ligusticum albanicum Jávorska , isang miyembro ng pamilya ng celery na muling natuklasan sa kabundukan ng Albania. Bilang karagdagan, pitong uri ng hayop na dating naisip na wala na ay nakikita na ngayon bilang kasingkahulugan ng mga buhay na halaman, tulad ng Centaurea saxatilis (K. Koch) B.D. Jacks, na kinikilala na ngayon bilang Centaurea raphanina Sm ., malawakang matatagpuan saGreece. Tatlong iba pang mga species ang maling natukoy sa nakaraan, kabilang ang Nolletia chrysocomoides (Desf.) Cass. sa Spain, na dapat mapangkat sa Galatella malacitana Blanca, Gavira at Suár.-Sant.

Ibinunyag din ng pag-aaral ang pagkakaroon ng mga species tulad ng Filago neglecta (Soy.-Will.) DC., H. hethlandiae, Astragalus nitidiflorus, Ornithogalum visianicum at Armeria arcuata, minsan ay itinuturing na extinct. Ang huli ay isang endemic species ng timog-kanlurang baybayin ng Lusitania na ang mga huling tala ay mula sa katapusan ng ika-19 na siglo. Sa pamamagitan ng pag-aaral, natagpuan ng mga mananaliksik ang mga species na napanatili sa Botanical Garden ng University of Utrecht, sa Netherlands. Gayunpaman, kailangan pa rin ang ilang pag-aaral ng kumpirmasyon, dahil ang planta ay nawawala sa loob ng 150 taon at maaaring may ilang maling pagtukoy.

Ayon sa isa sa mga may-akda ng pag-aaral, si David Draper, “ang pagsisiyasat ay nangangailangan ng masusing gawaing tiktik, lalo na upang i-verify ang impormasyon, kadalasang hindi tumpak, iniulat mula sa isang mapagkukunan patungo sa isa pa, nang walang nararapat na pag-verify". Ayon din sa mananaliksik, ang covid-19 pandemic ay nag-ambag sa kahirapan sa trabaho, dahil ito ang naging sanhi ng pagsasara ng mga laboratoryo.

Itinuturing ng mga mananaliksik na ang mga resulta ay lubos na nangangako. "Salamat sa mga resultang ito, 'nakabawi' ang Europabiodiversity, isang mahalagang hakbang patungo sa pagkamit ng mga internasyonal na target na itinakda ng Convention on Biological Diversity at ng United Nations 2030 Agenda para sa Sustainable Development,” sabi ni Draper.

Gayunpaman, nag-iiwan din sila ng babala: “hindi natin dapat kalimutan na ang mga resulta ay nagpapatunay na ang natitirang 19 na species na ating sinuri ay nawala nang tuluyan. Ito ay pangunahing upang maiwasan ang pagkalipol - ang pag-iwas ay tiyak na mas mabubuhay kaysa sa mga huling pagtatangka na muling buhayin ang mga species sa pamamagitan ng genetic na materyal, isang lugar na pansamantalang teoretikal at may malakas na teknikal at teknolohikal na mga limitasyon", pagtatapos ng mananaliksik.