W Salvadorze, podczas litanii, nowenn i trezen poświęconych świętemu, można usłyszeć spontaniczne okrzyki, takie jak "Antonio, wysłuchaj mnie!" lub "Antonio, odpowiedz na moją prośbę!".W Brazylii postać młodego mężczyzny o szlachetnych i przystojnych rysach, trzymającego Jezusa na kolanach, można zobaczyć w domach, ołtarzach, medalionach i świętych. Jest on utrwalony w naszej pamięci w czuły sposób. "Od dziecka miałem nabożeństwo do św. Antoniego. Jego wizerunek był częścią rodzinnej scenerii", wspomina zakonnik.Geraldo MonteiroDe Roma, autor książki "Święty Antoni - poznajmy życie wielkiego świętego" (O Mensageiro de Santo Antônio), opowiadającej o życiu zakonnika, który wędrował po Europie na początku XIII wieku.

Święty jest tak kochany, że niezliczona liczba dzieci nosi jego imię w Portugalii, Francji, Hiszpanii, Włoszech i na całym świecie. Chociaż ochrzczono go Fernando, gdy urodził się w Lizbonie w 1195 r., Antônio ("szerzyciel prawdy") zmienił imię, gdy został zakonnikiem, ponieważ to właśnie chciał robić młody Portugalczyk: szerzyć prawdę swojej wiary, rozpowszechniać Ewangelie i żyć miłością do Chrystusa w swoim codziennym życiu.

Święty Antoni jest popularny, ponieważ kochał ubogich, zgodnie z wymaganiami zakonu franciszkanów, do którego należał. Według tradycji poświęcił swoje życie pomaganiu im, nawet materialnie.(zgodnie z tradycją pobłogosławiona bułka podarowana przez kościoły poświęcone mu 13 czerwca gwarantuje obfitość w domu, jeśli zostanie umieszczona w puszce z artykułami spożywczymi). Święty ma również dar zwracania przedmiotów i odnoszenia zwycięstw w przegranych sprawach dzięki innemu wielkiemu wyczynowi: podobno przekonał nowicjusza do skruchy za kradzież jego modlitewnika po tym, jak ten wierzący zobaczył diabła wmost.

Oprócz historii związanych ze świętym Antonim, wdzięczne płótno holenderskiego mnicha z XVI wieku było być może jedną z największych reklam jego charyzmy: namalował świętego bawiącego się psotami Dzieciątka Jezus rozrzucającego książki na podłodze biblioteki. Antoni pokazuje w nim swoją radość i życzliwość wobec Boskiego Dzieciątka, a ze względu na tę bliskość z Dzieciątkiem stał się świętymWarto pamiętać, że Antoni został franciszkaninem, gdy żył jeszcze św. Franciszek z Asyżu. Znał go i był częścią ruchu, który zrewolucjonizował całą historię Kościoła katolickiego. Jego opcja na rzecz ubogich i prostota wypływały z jego serca,ale obraz wielkodusznego i dobrodusznego zakonnika nie oddaje w pełni tego, kim był Antoniusz: człowiekiem niezwykle kulturalnym, czytelnikiem greki i łaciny, posiadającym rozległą wiedzę o nauce swoich czasów, o czym można przeczytać w jego kazaniach. Dzięki niezwykłej umiejętności dobrego posługiwania się słowem i niezwykłej żarliwości zakonnik potrafił nawracać najbardziej opornych bezbożników. Słynął również z odwagi. Jest honorowanyNa przykład w brazylijskim synkretyzmie religijnym jest on uważany w części Brazylii za Ogum, wojownika orixá (w niektórych regionach dzieli tytuł ze świętym Jerzym).Według niektórych badaczy, być może dlatego dziewczęta "męczą" go, gdy nie chce słuchać ich próśb (zostawiają go do góry nogami, zdejmują Dzieciątko Jezus z kolan, wkładają do lodówki lub do studni...).

Antoni zmarł we Włoszech 13 czerwca 1231 r. w wieku 36 lat. Papież Grzegorz IX kanonizował go zaledwie 11 miesięcy po jego śmierci i nazwał "świętym całego świata", w nawiązaniu do sławy, jaką cieszył się za życia.