Yn Salvador, yn y litanïau, novenas a threcenas a gysegrwyd i’r sant, gellir clywed ebychiadau digymell, megis “Antônio, gwrandewch arnaf fi!” neu “Antonio, atebwch fy nghais!”. “Mae mor agos atoch, nid oes angen teitl sant ar ei gyfer”, meddai’r steilydd Mário Queiroz, a fu’n dyst i’r olygfa mewn eglwys ger Pelourinho. Yng nghanol ceisiadau, mae pobl yn gweiddi am y daioni mwyaf dymunol mewn bywyd: iachâd, gŵr, swydd a hyd yn oed teledu plasma, oherwydd nid oes angen bod â chywilydd gofyn i'r sant am rywbeth pwysig. Ym Mrasil, gwelir ffigwr y dyn ifanc gyda nodweddion bonheddig a golygus gyda Iesu ar ei lin mewn tai, allorau, medalau a seintiau. Mae hi'n parhau ei hun yn ein cof mewn ffordd serchog. “Ers i mi fod yn blentyn, rydw i wedi bod yn ymroddedig i Saint Anthony. Roedd ei ddelwedd yn rhan o senario’r teulu”, meddai Friar Geraldo Monteiro From Roma, awdur Santo Antônio – Let’s Know the Life of a Great Saint (Editora O Mensageiro de Santo Antônio). Mae'n waith am fywyd y brawd a grwydrodd drwy Ewrop ar ddechrau'r 13eg ganrif.

Mae'r sant mor hoff fel bod yna blant di-rif gyda'i enw ym Mhortiwgal, Ffrainc, Sbaen, yr Eidal ac o gwmpas yma. Er iddo fedyddio Fernando pan gafodd ei eni yn Lisbon, yn 1195, newidiodd Antônio ("lluosogwr y gwirionedd") ei enw pan ddaeth yn frawd, oherwydddyna beth oedd y Portiwgal ifanc eisiau ei wneud: lledaenu gwirionedd ei ffydd, lledaenu'r Efengylau a byw ei gariad at Grist yn ei fywyd beunyddiol.

Mae Santo Antônio yn boblogaidd oherwydd ei fod yn caru'r tlawd, fel y mynnir gan Urdd y Ffrancod, i'r hon y perthynai. Yn ôl traddodiad, cysegrodd ei fywyd i'w helpu, gan gynnwys yn faterol. Dywed rhai adroddiadau iddo gael gwaddol i ferch Eidalaidd briodi (felly sant y matsys), dywed eraill iddo ddosbarthu bara a roddwyd gan fenyw ddefosiynol o Ffrainc a briodolodd wyrth iddo (yn ôl traddodiad, y bara bendigedig a roddwyd gan gysegredig eglwysi iddo ar y 13eg o Fehefin yn gwarantu digon gartref os rhoddir mewn can o nwyddau). Byddai'r sant hefyd yn cael y ddawn o ddychwelyd gwrthrychau a chael buddugoliaeth mewn achosion coll oherwydd camp fawr arall: byddai wedi darbwyllo nofis i edifarhau o ddwyn ei lyfr gweddi wedi i'r credadun hwnnw weld y diafol ar bont.

Yn ogystal â'r straeon sy'n gysylltiedig â Sant Antwn, efallai mai paentiad gosgeiddig gan fynach o'r Iseldiroedd yn yr 16eg ganrif oedd un o'r hysbysebion mwyaf am ei garisma: peintiodd y sant yn cael hwyl gyda phranciau'r Baban Iesu yn lledaenu llyfrau ar draws llawr llyfrgell. Ynddo, mae Antônio yn dangos ei lawenydd a'i garedigrwydd gyda'r Plentyn Dwyfol, ac oherwydd yr agosatrwydd hwn gyda'r Plentyn Duw, daeth yn sant delfrydol i dderbyn ein ceisiadau. Wedi'r cyfan, pwyyn poeni am pranciau'r bachgen, byddai hefyd yn poeni am ein chwantau dynol iawn. Mae'n dda cofio i Antonio ddod yn Ffransisg pan oedd San Francisco de Assisi dal yn fyw. Cyfarfu ag ef ac roedd yn rhan o'r mudiad a fyddai'n chwyldroi holl hanes yr Eglwys Gatholig. O'i galon y daeth ei ddewis i'r tlawd ac i symlrwydd, ond nid yw'r ddelwedd o frawd hael a natur dda yn dangos yn llawn pwy oedd Antonio: gŵr hynod ddiwylliedig, darllenydd awduron Groeg a Lladin, â gwybodaeth helaeth o'r gwyddoniaeth ei amser, fel y gellir darllen yn eich pregethau. Gyda gallu eithafol i ddefnyddio geiriau yn dda ac ardor rhyfeddol, llwyddodd y brawd i drosi'r mwyaf ystyfnig o'r drygionus. Cydnabuwyd ei wroldeb hefyd. Mae'n cael ei anrhydeddu gan y fyddin a daeth yn noddwr llawer o gatrodau.Yn syncretiaeth grefyddol Brasil, er enghraifft, mae'n cael ei ystyried mewn rhan o Brasil fel Ogun, y rhyfelwr orixá (mewn rhai rhanbarthau, mae'n rhannu'r teitl gyda São Jorge). Pan oedd yn fyw, roedd Antônio hyd yn oed eisiau bod yn ferthyr: yn ei ieuenctid, aeth i Foroco i geisio trosi'r Moors, gan beryglu ei fywyd, a dim ond oherwydd iddo fynd yn sâl iawn y dychwelodd. Yn ôl rhai ysgolheigion, efallai mai dyma'r rheswm pam mae'r merched yn ei "ferthyru" pan nad yw am gydymffurfio â'u ceisiadau (maen nhw'n ei adael wyneb i waered, yn cymryd y Baban Iesu o'i lin, yn ei roi yn yr oergell neu mewn a. wel...).

Bu farw Antonio yn yItaly, Mehefin 13, 1231, yn 36 oed. Canonodd y Pab Gregory IX ef dim ond 11 mis ar ôl ei farwolaeth, a'i alw'n “sant yr holl fyd”, mewn cyfeiriad at yr enwogrwydd a oedd ganddo mewn bywyd. Os oedd eisoes yn enwog yn ei amser, heddiw nid yw hyd yn oed yn siarad amdano. Mae gwarchodwr y Plentyn Iesu a'r merched yn cael ei garu ledled Brasil.