Sa Salvador, sa mga litaniya, nobena at trecena na inialay sa santo, maririnig ang mga kusang tandang, gaya ng “Antônio, makinig ka sa akin!” o “Antonio, sagutin mo ang aking kahilingan!”. “Napaka-intimate, hindi mo kailangan ng titulong santo para dito”, sabi ng stylist na si Mário Queiroz, na nakasaksi sa eksena sa isang simbahan malapit sa Pelourinho. Sa gitna ng mga kahilingan, ang mga tao ay sumisigaw para sa pinakamainam na kabutihan sa buhay: isang lunas, isang asawa, isang trabaho at kahit isang plasma telebisyon, dahil hindi kailangang ikahiya ang paghingi ng isang bagay na mahalaga sa santo. Sa Brazil, makikita sa mga bahay, altar, medalya, at mga santo ang pigura ng binata na may marangal at makisig na katangian kasama si Hesus sa kanyang kandungan. Pinananatili niya ang kanyang sarili sa ating alaala sa isang mapagmahal na paraan. “Simula noong bata ako, deboto na ako kay Saint Anthony. Ang kanyang imahe ay bahagi ng senaryo ng pamilya”, paggunita ni Friar Geraldo Monteiro Mula sa Roma, may-akda ng Santo Antônio – Alamin Natin ang Buhay ng isang Dakilang Santo (Editora O Mensageiro de Santo Antônio). Ito ay isang akda tungkol sa buhay ng prayle na gumala sa Europa noong unang bahagi ng ika-13 siglo.

Mahal na mahal ang santo kaya hindi mabilang ang mga bata na may pangalan sa Portugal, France, Spain, Italy at sa paligid dito. Bagaman bininyagan si Fernando nang ipanganak siya sa Lisbon, noong 1195, binago ni Antônio (“ang tagapagpalaganap ng katotohanan”) ang kaniyang pangalan nang siya ay naging prayle, dahiliyon ang gustong gawin ng kabataang Portuges: ipalaganap ang katotohanan ng kanyang pananampalataya, ipalaganap ang mga Ebanghelyo at ipamuhay ang kanyang pagmamahal kay Kristo sa kanyang pang-araw-araw na buhay.

Sikat si Santo Antônio dahil mahal niya ang mga mahihirap, gaya ng hinihiling ng Order of the Franciscans, kung saan siya nabibilang. Ayon sa tradisyon, inialay niya ang kanyang buhay sa pagtulong sa kanila, kabilang ang materyal. Ang ilang mga ulat ay nagsasabi na siya ay nakakuha ng dote para sa isang mapapangasawa na babaeng Italyano (kaya ang santo ng mga matchmakers), ang iba ay nagsasabi na siya ay namahagi ng tinapay na donasyon ng isang debotong babaeng Pranses na nag-uugnay ng isang himala sa kanya (ayon sa tradisyon, ang pinagpalang tinapay na ibinigay ng consecrated mga simbahan sa kanya noong ika-13 ng Hunyo ay ginagarantiyahan ang marami sa bahay kung inilagay sa isang lata ng mga pamilihan). Ang santo ay magkakaroon din ng regalo ng pagbabalik ng mga bagay at pagtatamo ng tagumpay sa mga nawalang layunin dahil sa isa pang mahusay na gawain: makukumbinsi niya ang isang baguhan na magsisi sa pagnakaw ng kanyang aklat ng panalangin pagkatapos na makita ng mananampalataya ang diyablo sa isang tulay.

Bilang karagdagan sa mga kuwentong konektado kay Saint Anthony, ang isang magandang pagpipinta ng isang Dutch monghe noong ika-16 na siglo ay marahil isa sa mga pinakadakilang ad para sa kanyang karisma: ipininta niya ang santo na nagsasaya sa mga kalokohan ng Baby Jesus na nagkakalat ng mga libro sa sahig ng isang library. Sa loob nito, ipinakita ni Antônio ang kanyang kagalakan at kabaitan sa Banal na Bata, at dahil sa lapit na ito sa Batang Diyos, siya ay naging huwarang santo upang tanggapin ang aming mga kahilingan. Kung tutuusin, sinonagmamalasakit sa mga kalokohan ng batang lalaki, siya rin ay nagmamalasakit sa aming mga hangarin ng tao. Magandang alalahanin na naging Franciscano si Antonio noong nabubuhay pa si San Francisco de Assisi. Nakilala niya siya at naging bahagi ng kilusan na magbabago sa buong kasaysayan ng Simbahang Katoliko. Ang kanyang pagpipilian para sa mga mahihirap at para sa pagiging simple ay nagmula sa kanyang puso, ngunit ang imahe ng isang mapagbigay at mabait na prayle ay hindi lubos na nagpapakita kung sino si Antonio: isang napaka-kulturang tao, isang mambabasa ng mga Griyego at Latin na may-akda, na may malawak na kaalaman sa agham ng kanyang panahon, gaya ng mababasa sa iyong mga sermon. Sa labis na kakayahang gumamit ng mga salita nang maayos at kahanga-hangang kasigasigan, nagawa ng prayle na ma-convert ang pinakamatigas ang ulo sa mga masasama. Nakilala rin ang kanyang tapang. Siya ay pinarangalan ng militar at naging patron ng maraming mga regimen. Sa Brazilian religious syncretism, halimbawa, siya ay itinuturing sa bahagi ng Brazil bilang Ogun, ang mandirigmang orixá (sa ilang mga rehiyon, ibinabahagi niya ang titulo kay São Jorge). Noong nabubuhay pa, ninais pa nga ni Antônio na maging martir: sa kanyang kabataan, pumunta siya sa Morocco upang subukang i-convert ang mga Moro, itinaya ang kanyang buhay, at bumalik lamang dahil nagkasakit siya. Ayon sa ilang mga iskolar, marahil ito ang dahilan kung bakit siya "pinakamartir" ng mga batang babae kapag ayaw niyang sumunod sa kanilang mga kahilingan (iniiwan siyang nakabaligtad, kinuha ang Sanggol na Hesus mula sa kanyang kandungan, inilagay siya sa refrigerator o sa isang well...).

Namatay si Antonio saItaly noong Hunyo 13, 1231, edad 36. Si Pope Gregory IX ay nag-canonize sa kanya 11 buwan lamang pagkatapos ng kanyang kamatayan, at tinawag siyang "santo ng buong mundo", sa isang parunggit sa katanyagan na mayroon siya sa buhay. Kung ito ay sikat na sa panahon nito, ngayon ay hindi na ito pinag-uusapan. Ang tagapagtanggol ng Batang Hesus at ang mga babae ay minamahal sa buong Brazil.