Nalika umurna 80 taun, Lao Tzu (ogé katelah Lao Tzu) mutuskeun pikeun ninggalkeun pagawéanana salaku pagawé arsip kaisar sarta pangsiun permanén ka pagunungan. Nalika anjeunna meuntas wates anu misahkeun tilas wilayah Cina ti Tibét, saurang penjaga naroskeun anjeunna ngeunaan niatna. Nalika nyarios sakedik ngeunaan hirupna sareng naon anu anjeunna pikirkeun, penjaga sadar yén musafir éta mangrupikeun jalma anu terang pisan. Salaku syarat pikeun ngantepkeun anjeunna nyebrang, anjeunna naroskeun anjeunna nyerat kasimpulan hikmahna sateuacan neraskeun mundur. Horéam, Lao Tzu réngsé nepi agreeing jeung nulis, dina sababaraha kaca, 5 rébu ideograms tina buku nu revolutionized sajarah filsafat: nu Tao Te King, atawa Risalah dina Path of Kahadean. Sintétik, ampir laconic, Tao Te King nyimpulkeun prinsip Taoist. 81 petikan leutik tina karya ieu ngajelaskeun kumaha manusa kudu meta dina nyanghareupan kanyataan hirup pikeun ngahontal kabagjaan tur minuhan pinuh.

Naon tao?

Janten senang, saur Lao Tzu, manusa kedah diajar nuturkeun tao, nyaéta, aliran énergi ilahi anu ngurilingan urang sadayana sareng sadayana di jagat raya. Sanajan kitu, sage ngajadikeun hiji panginget enigmatic, sakumaha ilahar dina filsafat Wétan, geus aya dina baris kahiji téks na: tao nu bisa dihartikeun atawa ngajelaskeun teu tao. Ku alatan éta, urang ngan bisa boga gagasan perkiraan konsep ieu, sabab urangpikiran teu bisa nangkep harti pinuh na. The Dutchman Henri Borel, panulis buku leutik Wu Wei, The Wisdom of Non-Acting (ed. Attar), ngajelaskeun hiji dialog imajinér antara hiji lalaki datang ti Kulon jeung Lao. Tzu , di mana sage kolot ngajelaskeun harti tao. Anjeunna nyebatkeun yén konsép éta caket pisan sareng pamahaman urang ngeunaan naon Allah - awal anu teu katingali tanpa awal atanapi akhir anu nembongan dina sagala hal. Janten harmoni sareng bagja nyaéta terang kumaha ngalir sareng Tao. Janten bagja mangrupikeun konflik sareng kakuatan ieu, anu gaduh moméntum sorangan. Sakumaha paribasa Barat: "Gusti nyerat lempeng kalayan garis bengkok". Saatos Tao terang kumaha nampi gerakan ieu, sanaos henteu saluyu sareng kahayang urang langsung. Kecap-kecap Lao Tzu mangrupikeun uleman pikeun ngalakukeun kalayan hina sareng sederhana dina nyanghareupan kakuatan pangatur anu langkung ageung ieu. Kusabab, pikeun Taoists, lampah harmonis urang gumantung kana keur saluyu jeung musik Alam Semesta ieu. Dina unggal léngkah, éta langkung saé nuturkeun éta wirahma, tibatan gelut sareng éta. "Pikeun ngalakukeun ieu, hal anu penting pikeun nengetan naon anu lumangsung di sabudeureun urang, identifying arah énergi, perceiving lamun éta momen meta atawa mundur", ngécéskeun Hamilton Fonseca Filho, imam jeung profesor di Taoist Society of Brazil, kantor pusatna di Rio de Janeiro.

Kesederhanaan jeung hormat

"Tao manifests sorangan dina opat fase: kalahiran,maturation, turunna jeung ditarikna. Ayana urang sareng hubungan urang taat kana hukum universal ieu", saur pandita Taoist. Hartina, pikeun nyaho kumaha carana meta perlu nyaho naon tahap urang. "Ieu tiasa dilaksanakeun kalayan latihan meditasi. Éta muka jalan pikeun persepsi anu langkung saé sareng urang ngamimitian ngalaksanakeun langkung saimbang sareng harmoni", saur pandita.

Kaséhatan anu hadé, persepsi anu saé

Pikeun ngabantosan. ngaidentipikasi aliran tao, awak ogé kudu terus rebalanced. "Ubar Cina, akupungtur, seni béladiri, kadaharan dumasar kana kadaharan anu saimbang énergi yin (awéwé) jeung Yang (lalaki), sakabéh prakték ieu asalna tina tao, sangkan manusa sehat sarta bisa ngaidentipikasi aliran alam semesta ieu" , nunjuk Hamilton Fonseca Filho, anu ogé ahli akupunktur.

Pesen ti master

Kami geus milih sababaraha ajaran Lao Tzu anu bisa méré konci pikeun urang. harmonis hirup urang jeung hubungan urang. Frasa aslina, dicokot tina Tao Te King (ed. Attar), dikomentaran ku Hamilton Fonseca Filho, profesor di Taoist Society of Brazil.

Saha nu nyaho batur mah pinter.

Saha nu nyaho dirina geus caang.

Anu ngéléhkeun batur tangtu kuat.

Saha nu ngéléhkeun dirina sorangan, sorangan teu bisa dielehkeun.

Sing saha nu nyaho kumaha kasugemaan, tangtu beunghar.

Sing saha anu nuturkeun jalan-Na, tangtuteu goyah.

Sing saha anu tetep dina tempatna bakal tahan.

Anu maot teu eureun-eureun

nalukkeun kalanggengan.”

Koméntar: Kecap-kecap ieu ngalambangkeun unggal waktu kumaha jeung di mana manusa kudu ngagunakeun tanaga. Usaha diarahkeun kana pangaweruh diri sareng persépsi kedah ngarobih sikep sok tuang urang. Saha waé anu terang kana dirina bakal terang naon watesna, kamampuan sareng prioritasna sareng bakal janten teu tiasa dielehkeun. Kabeneran ceuk urang Cina, urang bisa bagja.

Tangkal anu teu bisa dirangkul tumuwuh tina akar anu ipis buuk.

Munara salapan tingkat diwangun dina gundukan bumi.

Lalampahan sarébu liga dimimitian ku saléngkah.”

Koméntar: Parobihan gedé dimimitian ku sapuan leutik. Ieu lumaku pikeun sagalana urang ngalakukeun tur utamana pikeun treading jalur spiritual. Pikeun transformasi profound lumangsung, perlu persevere dina arah nu sarua, tanpa immediacy. Lamun urang terus luncat ti hiji jalur ka jalur sejen, urang moal ninggalkeun tingkat nu sarua, urang moal deepen pilarian.

A angin topan teu lumangsung sapanjang isuk.

A badai teu lepas sapopoe.

Jeung saha nu ngahasilkeunana? Langit jeung Bumi.

Lamun Langit jeung Bumi teu bisa nyieun nu kaleuleuwihi

ahir, kumaha manusa bisa ngalakukeunana? ?”

Koméntar: Sadayananaon kaleuleuwihan pas ends jeung urang hirup di masarakat dimana urang didorong ka kaleuwihan jeung kantétan ka objék jeung jalma. Kurangna pamahaman yén sagalana téh fleeting, impermanent bisa jadi sumber loba frustasi. Hikmah aya dina milih anu pangsaéna pikeun kaséhatan urang sareng prioritas naon anu nyoco hakekat urang, sanaos kedah nyerah kaleuleuwihan. Éta salawasna patut ditaroskeun kumaha urang milih prioritas sareng nampi yén sadayana pas.