Γιατί οι άγγελοι έχουν φτερά;

Επειδή τα "φτερά" μας θυμίζουν την πτήση, τη φυγή και την υπέρβαση. Οι άγγελοι έχουν φτερά επειδή τους φανταζόμαστε να διασχίζουν την απόσταση μεταξύ ουρανού και γης, μια απόσταση που είναι επίσης φανταστική. Με λίγα λόγια, οι άγγελοι έχουν φτερά επειδή εσείς και εγώ τους χρειαζόμαστε για να τα έχουμε. Επομένως, οι άγγελοι είναι απλά αποκυήματα της φαντασίας μας; Δεν υπάρχει τίποτα "απλό" στη φαντασία.

Η φαντασία είναι ο τρόπος με τον οποίο δουλεύουμε με μύθους, μεταφορές, παραβολές, ποίηση και παρωδίες - η βάση της πνευματικότητας και της θρησκείας. Η φαντασία είναι ο τρόπος με τον οποίο δημιουργούμε τέχνη, μουσική και ακόμη και αγάπη.

Η Βίβλος μιλάει στη φαντασία με τη γλώσσα της φαντασίας: παραβολές, ποίηση, όνειρα και μύθους. Οι άγγελοι είναι μυστικιστικοί αγγελιοφόροι που κατοικούν στη φαντασία, μας βγάζουν από την αποξένωση, μας ενσωματώνουν και στη συνέχεια μας επιστρέφουν στη γη, ώστε να συνεχίσουμε αυτό το έργο της ενσωμάτωσης στον κόσμο.

Οι άγγελοι στη σκάλα του Ιακώβ

Για να διερευνήσουμε περαιτέρω αυτό το ερώτημα, ας δούμε τις δύο περίφημες συναντήσεις του Ιακώβ με τους αγγέλους στο "Βιβλίο της Γένεσης". Στην πρώτη - Η σκάλα του Ιακώβ - ο Ιακώβ φεύγει από τον αδελφό του, τον Ησαύ, ο οποίος σχεδιάζει να τον σκοτώσει. Ο Ιακώβ περνάει τη νύχτα στην ύπαιθρο και ονειρεύεται "μια σκάλα τοποθετημένη στη γη, της οποίας η κορυφή έφτανε στον ουρανό- και οι άγγελοι του Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν μέσω αυτής" (Γένεση 28:12).

Η Βίβλος μας λέει ότι ο νους μας, μέσω της φαντασίας μας, μπορεί να υπερβεί τα όρια του αλλοτριωμένου εαυτού και να αποκτήσει την άπειρη σοφία της απελευθερωμένης ψυχής. Γι' αυτό οι άγγελοι ξεκινούν από τη γη και ανεβαίνουν από εδώ στον ουρανό, αντί να ξεκινούν από τον ουρανό και να κατεβαίνουν από εκεί στη γη. Ή, σύμφωνα με την αντίληψη του ραβίνου Ιακώβ Ιωσήφ, οι άγγελοι γεννιούνται στο δικό μας νου και στη συνέχεια ανεβαίνουν στοτον ουρανό, ανεβάζοντας την ψυχή του εαυτού.

Η ουσία του μετασχηματισμού

Ο στόχος του αγγελικού μονοπατιού - του μονοπατιού της πνευματικής φαντασίας - δεν είναι να υπερβούμε τον εαυτό μας, αλλά να τον μεταμορφώσουμε- δεν είναι να δραπετεύσουμε από τη γη για να κατοικήσουμε στον ουρανό, αλλά να ανεβούμε στον ουρανό για να μεταμορφωθούμε και στη συνέχεια να επιστρέψουμε στη γη για να συνεχίσουμε αυτή τη μεταμόρφωση σε πλανητική κλίμακα. Ο ουρανός δεν είναι ο τελικός μας προορισμός, αλλά ένας τόποςteshuvah, της αλλαγής και του μετασχηματισμού.

Teshuvah, μια εβραϊκή λέξη που συνήθως μεταφράζεται ως μετάνοια, σημαίνει αλλαγή: αλλαγή από την αποξένωση στην ενσωμάτωση, αλλαγή από τον εαυτό στην ψυχή, αλλαγή από το κακό στο καλό (Ψαλμός 34:14) και, με έναν βαθύτερο τρόπο, αλλαγή από το φόβο στην αγάπη.

Η αγάπη είναι η ουσία της αγγελικής μεταμόρφωσης: η αγάπη προς τον Θεό (Δευτερονόμιο 6:5), η αγάπη προς τον πλησίον (Λευιτικό 19:18) και η αγάπη προς τον ξένο (Λευιτικό 19:34). Και επειδή η αγάπη είναι το μήνυμα που μεταφέρουν οι άγγελοι, το μεταφέρουν πάντα προς τη γη.

Δεν είναι η ψυχή που πρέπει να ακούσει το μήνυμα της αγάπης, αλλά ο εαυτός της. Δεν είναι ο ουρανός που πρέπει να μεταμορφωθεί από την αγάπη, αλλά η γη.

Ο αγώνας του Ιακώβ

Στην πρώτη συνάντηση, είναι ο Ησαύ που προσπαθεί να αφαιρέσει τη ζωή του Ιακώβ, αλλά στη δεύτερη, προφανώς, ένας άγγελος προσπαθεί να κάνει το ίδιο. Αυτό που συνέβη ήταν ότι ο Ιακώβ ωρίμασε: η πραγματική μάχη δεν είναι ανάμεσα σε σένα και τους άλλους, αλλά ανάμεσα στον εαυτό σου και την ψυχή σου, ανάμεσα στο φόβο και την αγάπη. Ο άγγελος δεν νικά τον Ιακώβ, αλλά τον μεταμορφώνει. Η αγάπη δεν νικά το φόβο, αλλά τον μεταμορφώνει σε σεβασμό.

Το αγγελικό μονοπάτι

Όλοι είμαστε ο Ιακώβ, παγιδευμένοι και φοβισμένοι. Όπως ο Ιακώβ, ρίχνουμε το φταίξιμο για το φόβο μας στον Άλλο.

Δεν υπάρχει κανένας "Άλλος" που πρέπει να νικηθεί, παρά μόνο ο εαυτός μας που πρέπει να μεταμορφωθεί. Αυτός είναι ο αγγελικός δρόμος: ο δρόμος της υποδοχής του Άλλου και της ανακάλυψης του Θεού. Δεν είναι εύκολος δρόμος και απαιτεί από εμάς να υποστούμε τρομερές πληγές. Στην πραγματικότητα, είναι ένας δρόμος θάρρους και αγάπης, που αποκαλύπτει τον εαυτό μας και τον άλλο ως το πρόσωπο του Θεού.

Φανταζόμαστε ότι είμαστε πνευματικά όντα που έχουν μια υλική εμπειρία, ότι η αληθινή μας πατρίδα βρίσκεται αλλού, ότι ήρθαμε στη γη για να μάθουμε κάτι και ότι, μόλις μάθουμε αυτό το κάτι, θα αφήσουμε πίσω μας τον προσωρινό κόσμο της ύλης και θα επιστρέψουμε στην αιώνια πατρίδα μας. Αγνοούμε την παραβολή της σκάλας του Ιακώβ και ξεχνάμε ότι οι άγγελοι ανεβαίνουν μόνο για να κατέβουν. Επιμένουμε ότι ηΟι άγγελοι είναι κάτι άλλο από την ικανότητά μας για μεταμόρφωση και φανταζόμαστε ότι είμαστε εδώ για να ξεφύγουμε από τον κόσμο, όχι για να τον αποδεχτούμε με θάρρος και έτσι να τον μεταμορφώσουμε με αγάπη.

Ο αγγελικός δρόμος υποδηλώνει μια πολύ διαφορετική εικόνα. Δεν ερχόμαστε στον κόσμο φτάνοντας από έξω: γεννιόμαστε στον κόσμο, είμαστε από μέσα του. Δεν είμαστε εδώ για να μάθουμε και να φύγουμε, είμαστε εδώ για να αφυπνίσουμε και να διδάξουμε. Οι άγγελοι δεν μας δείχνουν τον δρόμο για να ξεφύγουμε, μας δείχνουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της αγάπης.

* Ο ραβίνος Rami Shapiro είναι συγγραφέας 14 βιβλίων, το πιο πρόσφατο από τα οποία είναι το "The Angelic Way: Angels through the Ages and Their Meaning for Us".