Επιμέλεια από τον αρχιτέκτονα Evelien Bracke η νέα έκθεση στο Μουσείο Design Gent (Βέλγιο) γιορτάζει το έργο της Lina Bo Bardi με τη μεγαλύτερη συλλογή επίπλων της που έχει παρουσιαστεί ποτέ σε ένα μέρος.

Η εκπομπή ξεκίνησε στις 25 Οκτωβρίου Υπό τον τίτλο " Lina Bo Bardi και Giancarlo Palanti. Studio d'Arte Palma 1948-1951 ", έχει 41 τεμάχια του Βραζιλιάνου μοντερνιστή και ελπίζει να καθιερώσει τον Μπο Μπάρντι ως έναν μάστορα όλων των επαγγελμάτων, του οποίου η ολιστική φιλοσοφία καλύπτει διάφορους τομείς.

"Το έργο της υπερβαίνει την αρχιτεκτονική ή το design - δημιούργησε ένα ολόκληρο σύμπαν", λέει η επιμελήτρια της έκθεσης. "Η έκθεση δεν εκτελεί μόνο ένα κριτική επισκόπηση της συμβολής της Lina Bo Bardi στην αρχιτεκτονική, το σχεδιασμό, την εκπαίδευση και την κοινωνική πρακτική, αλλά και παρουσιάζει το έργο της σε ακροατήρια εκτός του ειδικού τομέα της αρχιτεκτονικής".

Παρακάτω, μπορείτε να δείτε πέντε επιλογές που έκανε ο Bracke από τα πρωτοποριακά έργα του Palma Art Studio και μια εξήγηση για το πώς ήταν μπροστά από την εποχή τους :

Καρέκλες MASP σχεδιασμένες για την αίθουσα εκδηλώσεων του Museu de Arte de São Paulo, 1947

"Η ανάγκη μεγιστοποίησης του περιορισμένου διαθέσιμου χώρου στο αμφιθέατρο του πρώτου χώρου του μουσείου MASP οδήγησε τη Lina Bo Bardi να σχεδιάσει ένα αμφιθέατρο με απλά, άνετα έπιπλα που θα μπορούσαν να μετακινηθούν γρήγορα και εύκολα", εξήγησε ο Bracke.

Για να ανταποκριθεί σε αυτές τις απαιτήσεις, η Lina δημιούργησε μια καρέκλα που θα μπορούσε να στοιβάζεται όποτε χρειαζόταν να χρησιμοποιηθεί ολόκληρος ο χώρος του αμφιθεάτρου - η πρώτη που λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο Η εκτόξευσή του έγινε από ξύλο jacaranda .

Το υλικό, τοπικό και ιδιαίτερα ανθεκτικό, χρησιμοποιήθηκε ως βάση και ολοκληρώθηκε με δερμάτινη ταπετσαρία ενώ οι μεταγενέστερες εκδόσεις χρησιμοποιούσαν κόντρα πλακέ e καμβάς ως πιο εύκολα διαθέσιμα και προσβάσιμα υλικά.

Όπως πολλά έπιπλα του Bo Bardi, οι καρέκλες δημιουργήθηκαν κατά παραγγελία, πράγμα που σήμαινε ότι είχαν περιορισμένη διανομή .

Palma Studio Τρίποδες πολυθρόνες, 1949

"Το σχέδιο των Bo Bardi και Palanti για αυτή την πολυθρόνα επηρεάστηκε από τη χρήση των Ινδικά δίκτυα τα οποία βρίσκονται σε βάρκες που ταξιδεύουν στα ποτάμια της βόρειας Βραζιλίας", είπε ο Bracke. "Τα περιέγραψε ως ένα διασταύρωση μεταξύ κρεβατιού και καθίσματος , σημειώνοντας ότι: "η θαυμάσια προσαρμογή του στο σχήμα του σώματος και η κυματιστή του κίνηση το καθιστούν ένα από τα πιο τέλεια όργανα για ξεκούραση"".

Ενώ οι αρχικές επαναλήψεις του έργου χρησιμοποιούσαν ξυλεία για τον σκελετό δίπλα σε ένα κάθισμα που κρέμεται από καμβάς ή χοντρό δέρμα αυτή η ελαφρύτερη έκδοση είχε μεταλλική βάση .

Σε σημείωμα που έγραψε ο Pietro Maria Bardi (σύζυγος της Lina) μετά το θάνατο της συζύγου του, περιέγραψε την προσέγγισή της στα κτίρια και τα έπιπλα ως άρρηκτα συνδεδεμένη: "Για τη Lina, ο σχεδιασμός μιας καρέκλας σήμαινε σεβασμό στην αρχιτεκτονική. Έδινε έμφαση στην αρχιτεκτονική πτυχή ενός επίπλου και έβλεπε την αρχιτεκτονική σε όλα τα αντικείμενα".

Τραπέζι καμηλοπάρδαλης και τρεις καρέκλες σχεδιασμένο για το εστιατόριο Casa do Benin, 1987

"Μετά την περίοδο του Studio Palma, η Μπο Μπάρντι σχεδίασε έπιπλα σχεδόν αποκλειστικά για δημόσια κτίρια που δημιούργησε, ακολουθώντας την ιδέα της "φτωχής αρχιτεκτονικής"", δήλωσε ο Μπράκε. Ο όρος αναφέρεται στη χρήση των ελάχιστα υλικά e ταπεινή για να δημιουργήσετε το μεγαλύτερος αντίκτυπος με την ελπίδα να εξαλειφθεί ο "πολιτισμικός σνομπισμός" υπέρ "άμεσων και ακατέργαστων λύσεων".

"Παράδειγμα αυτού είναι οι καρέκλες και τα τραπέζια καμηλοπάρδαλη, τα οποία σχεδίασε για ένα εστιατόριο στον κήπο του μουσείου Casa do Benin στο Σαλβαδόρ", συνέχισε ο Bracke, "και τόνισαν επίσης τη σημασία που απέδιδε στα έπιπλα στην ευρύτερη αρχιτεκτονική της ατζέντα, εκτός της δουλειάς της στο στούντιο".

Τα κομμάτια, που αναπτύχθηκαν σε συνεργασία με τους βοηθούς του Marcelo Ferraz e Marcelo Suzuki , παράγονται ακόμη και σήμερα από τη βραζιλιάνικη μάρκα Dpot και μπορούν να δοκιμαστούν από τους επισκέπτες της έκθεσης στο Μουσείο Σχεδιασμού Gent.

Καρέκλα σαλονιού σχεδιασμένη για την Casa Valéria Cirell, μετά το 1958

Η μόνη εξαίρεση στο μοναδική εστίαση "Κατασκεύασε αυτή την ξαπλώστρα για τη φίλη της Valéria Cirell, το σπίτι της οποίας έχτισε σε μια κατοικημένη περιοχή του Σάο Πάολο", δήλωσε ο Bracke.

Το κομμάτι αποτελείται από αφαιρούμενη δερμάτινη ταπετσαρία αναστολή από ένα δομή σιδήρου "Ο χαρακτηριστικός σκελετός θυμίζει την εμβληματική καρέκλα πεταλούδα", συνέχισε ο Bracke, "και πρόσφατη έρευνα της γκαλερί Nilufar του Μιλάνου αποδεικνύει ότι στην πραγματικότητα δημιούργησε την ιδέα αρκετά χρόνια νωρίτερα, πιθανότατα κατά την περίοδο του Palma Studio".

Καρέκλες σχεδιασμένες για το SESC Pompéia, δεκαετία του 1980

Για να κατανοήσουμε την έννοια της "φτωχής αρχιτεκτονικής" του Bo Bardi, αρκεί να αναλύσουμε τη δομή του αθλητικού και πολιτιστικού κέντρου SESC Pompéia ��� ένα πρώην εργοστάσιο χαλύβδινων τυμπάνων του οποίου το εξωτερικό του ακατέργαστο σκυρόδεμα που άφησε σχεδόν ανέπαφη, αλλά διακόπτεται από γωνιακά παράθυρα και υπερβάσεις .

"Η Lina εφάρμοσε τις ίδιες ιδέες στα έπιπλά της", είπε ο Bracke, "μπορείτε να το δείτε αυτό στα τραπέζια και τις καρέκλες που σχεδίασε για το SESC Pompéia, τα οποία είναι κατασκευασμένα από χοντρά ξύλινα μπλοκ και σανίδες".

"Χρησιμοποιούσε πεύκο, ένα είδος αναδάσωση ο οποίος είναι πολύ ανθεκτικός. Ο φίλος του, ο χημικός μηχανικός Vinicio Callia , ερεύνησε το υλικό και ανακάλυψε ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν είναι νεαρό, περίπου οκτώ ετών, όταν επεξεργαστεί και συνδεθεί με μια συγκεκριμένη χημική φόρμουλα", συνέχισε ο Bracke.

Καθώς το υλικό πληρούσε τις αισθητικές και πρακτικές απαιτήσεις Η Bo Bardi άρχισε να το χρησιμοποιεί για τα πάντα, από καναπέδες μέχρι παιδικά τραπέζια, ενώ, όπως πάντα στη δουλειά της, καθοδηγείται από το φυσικές ιδιότητες του υλικού.