Na-curate ng arkitekto Evelien Bracke , ipinagdiriwang ng bagong eksibisyon sa Design Museum Gent (Belgium) ang gawa ni Lina Bo Bardi na may pinakamalaking koleksyon ng kanyang mga kasangkapan. kailanman ipinakita sa isang lugar.

Nagsimula ang eksibisyon noong Oktubre 25 . May pamagat na “ Lina Bo Bardi at Giancarlo Palanti. Studio d'Arte Palma 1948-1951 “, nagtatampok ng 41 piraso ng Brazilian modernist at umaasa na itatag si Bo Bardi bilang master ng lahat ng trade, na ang holistic philosophy ay sumasaklaw sa maramihang mga lugar.

"Ang kanyang trabaho ay higit pa sa arkitektura o disenyo - lumikha siya ng isang buong uniberso", sabi ng tagapangasiwa ng eksibisyon. “Ang eksibisyon ay hindi lamang nagsasagawa ng kritikal na muling pagtatasa sa mga kontribusyon ni Lina Bo Bardi sa arkitektura, disenyo, edukasyon at kasanayang panlipunan, ngunit inilalahad din ang kanyang gawa sa mga manonood sa labas ng espesyal na larangan ng arkitektura”.

Sa ibaba, makikita mo ang limang pagpipiliang ginawa ni Bracke ng mga seminal na piraso mula sa Studio de Arte Palma at ang paliwanag kung paano sila nauna sa kanilang panahon :

Chairs MASP na dinisenyo para sa ang auditorium ng Museu de Arte de São Paulo, 1947

“Ang pangangailangang i-maximize ang kakaunting espasyo na makukuha sa auditorium ng unang lokasyon ng museo ng MASP ay humantong kay Lina Bo Bardi na magplano isang auditorium na may simple, kumportableng kasangkapan na maaaring maalis nang mabilis at madali”, paliwanagBracke.

Upang matugunan ang mga kinakailangang ito, gumawa si Lina ng upuan na maaaring i-stack sa tuwing kinakailangan upang gamitin ang buong espasyo ng auditorium – ang unang gumana sa ganitong paraan . Ang paglabas nito ay gawa sa rosewood wood .

Ginamit ang lokal at lubos na matibay na materyal bilang base at tinapos sa leather upholstery , habang ang mga susunod na bersyon ay ginamit plywood at canvas bilang ang pinaka-madaling makuha at naa-access na mga materyales.

Tulad ng maraming piraso ng Bo Bardi furniture, ginawa ang mga upuan upang mag-order, na nangangahulugang limitado pamamahagi .

Tripod Armchairs mula sa Estudio Palma, 1949

“Ang disenyo nina Bo Bardi at Palanti para sa armchair na ito ay naiimpluwensyahan ng paggamit ng Indian nets , na makikita sa mga bangkang naglalakbay sa mga ilog ng hilagang Brazil,” sabi ni Bracke. “Inilarawan niya ang mga ito bilang isang krus sa pagitan ng kama at upuan , na binanggit na: 'nakakasya ito sa hugis ng katawan at ang umaalon nitong paggalaw ay ginagawa itong isa sa mga pinakaperpektong kagamitan para sa pagpapahinga'".

Habang ang mga naunang pag-ulit ng piraso ay gumamit ng kahoy para sa frame sa tabi ng nakasabit na upuan sa canvas o makapal na katad , ang mas magaan na bersyong ito ay umasa sa isang metal base .

Sa isang note na isinulat ni Pietro Maria Bardi (asawa ni Lina) pagkatapospagkamatay ng kanyang asawa, inilarawan niya ang kanyang diskarte sa mga gusali at muwebles bilang hindi mapaghihiwalay na magkaugnay: “Para kay Lina, ang pagdidisenyo ng upuan ay nangangahulugan ng paggalang sa arkitektura. Binigyang-diin niya ang aspeto ng arkitektura ng isang piraso ng muwebles at nakita ang arkitektura sa bawat bagay.”

Girafa table at tatlong upuan na dinisenyo para sa Casa do Benin restaurant, 1987

“Pagkatapos ng panahon ng Studio Palma, halos eksklusibong nagdisenyo ng muwebles si Bo Bardi para sa mga pampublikong gusali na kanyang nilikha, kasunod ng kanyang ideya ng 'mahinang arkitektura,'" sabi ni Bracke. Ang termino ay tumutukoy sa paggamit ng minimal na materyales at mapagpakumbaba upang lumikha ng pinakamalaking posibleng epekto , sa pag-asang maalis ang "kultural na snobbery" sa pabor sa "mga direktang solusyon at hilaw.”

“Isang halimbawa nito ay ang mga upuan at mesa ng Girafa, na idinisenyo niya para sa isang restawran sa hardin ng museo ng Casa do Benin sa Salvador,” patuloy ni Bracke. "Binigyang-diin din nila ang kahalagahan na inilagay niya sa mga kasangkapan sa kanyang mas malawak na agenda sa arkitektura, sa labas ng kanyang trabaho sa studio."

Ang mga piraso, na binuo sa pakikipagtulungan sa kanyang mga katulong Marcelo Ferraz at Marcelo Suzuki , ay ginawa pa rin ng Brazilian brand na Dpot at maaaring subukan ng mga bisita sa eksibisyon sa Gent Design Museum.

Lounger na dinisenyo para sa Casa Valéria Cirell, pagkatapos ng 1958

Ang tanging exceptionsa pambihirang pagtutok ni Bo Bardi sa pampubliko kaysa sa mga pribadong espasyo ay ang upuang ito. "Ginawa niya ang lounger na ito para sa kanyang kaibigan na si Valéria Cirell, na ang bahay ay itinayo niya sa isang residential area ng São Paulo," sabi ni Bracke.

Ang piraso ay binubuo ng naaalis na leather upholstery sinuspinde mula sa isang iron structure . "Ang natatanging frame ay nakapagpapaalaala sa iconic butterfly chair," patuloy ni Bracke. “At pinatutunayan ng kamakailang pananaliksik ni Galeria Nilufar sa Milan na aktwal nilang nilikha ang konsepto ilang taon na ang nakalipas, marahil sa panahon ng Estudio Palma.”

Mga upuan na dinisenyo para sa SESC Pompéia, 1980s

Upang maunawaan ang konsepto ni Bo Bardi ng "mahinang arkitektura", suriin lamang ang istraktura ng sentro ng palakasan at kultura na SESC Pompéia �� isang lumang pabrika ng bakal na drum na ang panlabas ay raw concrete ay iniwan niyang buo. , ngunit nilagyan ng angular na bintana at mga daanan ng hangin .

“Inilapat ni Lina ang parehong mga ideya sa kanyang muwebles,” sabi ni Bracke. “Makikita mo iyon sa mga mesa at upuan na idinisenyo niya para sa SESC Pompéia, na gawa sa makakapal na mga bloke ng kahoy at mga tabla.”

“Gumamit siya ng pine, isang uri ng reforestation na kung saan ay napakatibay. Ang kanyang kaibigan, ang inhinyero ng kemikal Vinicio Callia , ay nagsasaliksik sa materyal at natuklasan na maaari itong magamit noong bata pa siya, mga walong taong gulang, noongginagamot at pinagbuklod ng isang partikular na pormula ng kemikal," patuloy ni Bracke.

Dahil natugunan ang materyal aesthetic at praktikal na mga pangangailangan , sinimulan itong gamitin ni Bo Bardi para sa lahat mula sa mga sofa hanggang sa mga mesa ng mga bata , habang, bilang palagi sa kanyang trabaho, ginagabayan siya ng mga likas na katangian ng materyal.