Η πίστη είναι ένας εξαιρετικός προσκυνητής. Κινείται μέσα στους αιώνες αντανακλώντας τις επιθυμίες και τις ανάγκες εκείνων που ζουν σε μια δεδομένη εποχή και κουλτούρα. Οι θρησκευτικοί θεσμοί επιβιώνουν στους αιώνες όσο καλύτερα μπορούν, αλλά δεν μένουν αλώβητοι από την επανάσταση στις νοοτροπίες, ιδιαίτερα από αυτή που συγκλόνισε τον κόσμο τα τελευταία 50 χρόνια. Στην Ανατολή, το βάρος της παράδοσης εξακολουθεί να υπαγορεύει πολλά, από την ένδυση μέχρι τηνΕδώ στη Δύση, αντίθετα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποστασιοποιούνται από τα δόγματα που επιβάλλονται από έξω. Με το καλύτερο πνεύμα του "κάνε το μόνος σου", προτιμούν να μαζεύουν έννοιες από εδώ και από εκεί και να κατασκευάζουν τη δική τους πνευματικότητα, χωρίς καμία μακροπρόθεσμη δέσμευση, εκτός από την αίσθηση της εσωτερικής αλήθειας, ανοιχτή σε περιοδικές αναδιατυπώσεις, όπως π.χ.υπαγορεύει το μεταμοντέρνο υπόμνημα.

Οι αριθμοί της πίστης σήμερα

Η επέλαση του ατομικισμού, που συνδέεται με τις εκκλήσεις της καταναλωτικής κοινωνίας, έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι σχετίζονται με τα ιερά: "Τα άτομα γίνονται λιγότερο θρησκευόμενα και περισσότερο πνευματικά", επισημαίνει ο κοινωνιολόγος Dario Caldas, του Observatório de Sinais στο Σάο Πάολο.Η ταυτότητα, με αυτή την έννοια, παύει να είναι ένας άκαμπτος και αμετάβλητος πυρήνας για να αποκτήσει την μεταβατικότητα του πειραματισμού, των εσωτερικών αλλαγών που επεξεργάζονται μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες. Κανείς, στις μέρες μας, δεν χρειάζεται να γεννηθεί και να πεθάνει υπό την προστασία τουΜε άλλα λόγια, η πνευματικότητα έχει νόημα για τον σύγχρονο άνθρωπο εφόσον βασίζεται σε μια εξατομικευμένη κλίμακα αξιών: "Το σύνθημα είναι η συγγένεια", λέει ο Caldas.

Η τελευταία απογραφή που διενήργησε το Ινστιτούτο Γεωγραφίας και Στατιστικής της Βραζιλίας (IBGE) για το 2010, η οποία δημοσιεύθηκε στα τέλη Ιουνίου, δείχνει σημαντική αύξηση του αριθμού των ανθρώπων χωρίς θρησκεία τα τελευταία 50 χρόνια: από 0,6% σε 8%, ήτοι 15,3 εκατομμύρια άτομα. Από αυτούς, περίπου 615.000 είναι άθεοι και 124.000 αγνωστικιστές. Οι υπόλοιποι υποστηρίζονται από την πνευματικότητα χωρίς ταμπέλες.Η ιερή διάσταση, ωστόσο, δεν εγκαταλείπει το βωμό, όπου καταθέτουμε τις πεποιθήσεις μας, είτε στη ζωή, είτε στον άλλο, είτε στην εσωτερική δύναμη, είτε σε μια εκλεκτική ομάδα θεοτήτων που αγγίζουν την καρδιά μας. Η σχέση με την υπερβατικότητα αλλάζει μόνο τη μορφή της. Αυτή η αναδιαμόρφωση περιλαμβάνει επίσης ένα παράδοξο, αυτό που ο Γάλλος φιλόσοφος Luc Ferry αποκαλείΣύμφωνα με τον διανοούμενο, η έμπρακτη βίωση των ανθρωπιστικών αξιών - που μόνο αυτή είναι ικανή να δημιουργήσει ουσιαστικές σχέσεις μεταξύ του ανθρώπου και των συνανθρώπων του - είναι η καλύτερη έκφραση του ιερού στη γη.Σήμερα, στη Δύση, κανείς δεν ρισκάρει τη ζωή του για να υπερασπιστεί έναν θεό, μια χώρα ή ένα ιδανικό της επανάστασης. Αξίζει όμως να το ρισκάρουμε για να υπερασπιστούμε αυτούς που αγαπάμε", γράφει ο Ferry στο βιβλίο του "Η επανάσταση της αγάπης - Για μια λαϊκή πνευματικότητα" (Objetiva). Ακολουθώντας την κοσμική ανθρωπιστική σκέψη, ο ίδιοςΚαι καταλήγει: "Η αγάπη είναι αυτή που δίνει νόημα στην ύπαρξή μας".

Πίστη και θρησκευτικός συγκρητισμός

Για τον Caldas, η Βραζιλία έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες: είμαστε ιστορικά επηρεασμένοι από τον θρησκευτικό συγκρητισμό, ο οποίος καθιστά την παρουσία του θείου στην καθημερινή μας ζωή εξίσου σημαντική με το ρύζι και τα φασόλια στο πιάτο.Μπορεί η εγωκεντρική πίστη, όσο καλές προθέσεις κι αν έχει, να καταλήγει να διολισθαίνει στον ναρκισσισμό. Συμβαίνει. Αλλά το εποικοδομητικό αντίπαλο δέος της σημερινής πνευματικότητας είναι ότι, στρεφόμενος προς την ουσία του μέσω της αυτογνωσίας, ο σύγχρονος άνθρωπος γίνεται καλύτερος πολίτης του κόσμου. "Ο πνευματικός ατομικισμός έχει ως ανθρωπιστικές αξίες την ανεκτικότητα, την ειρηνική συνύπαρξη, την αναζήτησηγια το καλύτερο του εαυτού τους", απαριθμεί ο Caldas.

Στον άμβωνα της ψυχολογίας, η πίστη προσεύχεται επίσης το κομποσχοίνι της πολλαπλότητας. Δηλαδή, για να εκδηλωθεί, δεν χρειάζεται να επιδοτηθεί από θρησκευτικές επιταγές. Ένας σκεπτικιστής μπορεί κάλλιστα να πιστέψει ότι το αύριο θα είναι καλύτερο από το σήμερα και, από αυτή την προοπτική, να αντλήσει τη δύναμη να σηκωθεί από το κρεβάτι και να ξεπεράσει τις αντιξοότητες. Η πίστη αναγνωρίζεται ακόμη και επιστημονικά ως ενίσχυση ανεκτίμητηςΕκατοντάδες μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που είναι προικισμένοι με κάποιο είδος πνευματικότητας ξεπερνούν τις πιέσεις της ζωής πιο εύκολα από τους μη πιστούς. Αυτό που κάνει τη διαφορά στις δύσκολες στιγμές είναι η ικανότητα να αντλούν μάθηση και νόημα από τις τραυματικές εμπειρίες ή ακόμη και να βλέπουν το μέλλον με ελπίδα, σύμφωνα με τον Julio Peres, κλινικό ψυχολόγο,Διδάκτωρ στις νευροεπιστήμες και τη συμπεριφορά από το Ινστιτούτο Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο (USP), μεταδιδακτορικός από το Κέντρο Πνευματικότητας και Νου του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, στις Ηνωμένες Πολιτείες, και συγγραφέας του βιβλίου Trauma and Overcoming (Roca).Ένα μεγαλύτερο νόημα στην ύπαρξή τους, παρά τη θρησκευτικότητα", διαβεβαιώνει ο ειδικός, ο οποίος προσθέτει την επαγγελματική του εμπειρία στην πρόταση: "Αν μπορώ να απορροφήσω τη μάθηση, μπορώ να διαλύσω τον πόνο".

Συνηθισμένος να βλέπει τους ασθενείς του, που προηγουμένως είχαν αποδυναμωθεί και φοβηθεί από το σοκ του αστάθμητου, να ανακαλύπτουν μέσα τους ανύποπτες δυνάμεις, αυξάνοντας έτσι την ποιότητα ζωής, ο Πέρες εγγυάται ότι το πιο σημαντικό πράγμα κατά τη διέλευση των ομίχλης είναι να αποκτήσει κανείς το αίσθημα της υποστήριξης και της πνευματικής παρηγοριάς, είτε από τον ουρανό, είτε από τη γη, είτε από την ψυχή, όπως αποδεικνύεται από τις τρεις ιστορίες της πίστης, της ελπίδας και του καλούχιούμορ, παρά τις τύψεις, τις οποίες θα διαβάσετε παρακάτω.

Ιστορία 1: Πώς η Cristiana ξεπέρασε τη θλίψη της μετά τον χωρισμό

"Ανακάλυψα την αληθινή μου φύση"

Σε αυτές τις χαοτικές καταστάσεις, δεν υπάρχει μέση λύση: είτε βυθίζεσαι στην τρύπα (όταν δεν βλέπεις το πολύ ισχυρό ελατήριο που υπάρχει εκεί και θα σε σπρώξει ξανά έξω) και συχνά καταλήγεις να αρρωσταίνεις, είτε μεγαλώνεις πολύ. Στην περίπτωσή μου, ανακάλυψα την αληθινή μου φύση και, επιπλέον, έμαθα να την ακολουθώ. Αυτό είναι ανεκτίμητο! AΗ κύρια πεποίθηση που ενισχύει την πίστη μου σήμερα είναι ότι υπάρχει μια "στοργική νοημοσύνη" που παρακολουθεί τα βήματά μας (την οποία μπορούμε να ονομάσουμε Θεό, σύμπαν ή ενέργεια αγάπης) και ότι πρέπει να παραδοθούμε στη φυσική ροή της ζωής. Αν νιώθουμε ότι κάτι κινείται προς μια κατεύθυνση, ακόμη και αν είναι αντίθετο με τις επιθυμίες μας, πρέπει να παραδοθούμε και να το αφήσουμε να κυλήσει, χωρίς καμία αντίσταση.Ακόμα και αν δεν έχουμε επίγνωση των λόγων, στην πορεία θα δούμε ότι αυτή η πορεία που ξετυλίχθηκε ήταν επωφελής όχι μόνο για εμάς αλλά και για όλους γύρω μας. Ο ρόλος μας είναι μόνο να τοποθετηθούμε σύμφωνα με τη φύση μας, δηλαδή να κάνουμε επιλογές με βάση αυτό που μας κάνει να αισθανόμαστε καλά, να μείνουμε συνδεδεμένοι με την ουσία μας και να δώσουμε λύσεις για κάτι μεγαλύτερο. Όλοι.Έχουμε ένα εσωτερικό φως. Αλλά για να εκδηλωθεί, είναι σημαντικό να διατηρούμε τον εαυτό μας υγιή σωματικά (η καλή διατροφή και η τακτική άσκηση είναι θεμελιώδους σημασίας), καθώς και πνευματικά και ψυχικά. Οι πρακτικές διαλογισμού βοηθούν πολύ, μας βάζουν στο σωστό δρόμο, με γαλήνιο μυαλό και ειρηνική καρδιά. Γι' αυτό διαλογίζομαι κάθε πρωί πριν ξεκινήσω τις συνεδρίες μου,Κάνω επίσης έναν δεκάλεπτο διαλογισμό και όταν έχω μπροστά μου σημαντικές αποφάσεις, ζητώ από το σύμπαν να μου στείλει την καλύτερη λύση. Christiana Alonso Moron, δερματολόγος στο Σάο Πάολο

Ιστορία 2: Πώς η είδηση του καρκίνου της έκανε τη Μιρέλα να έχει περισσότερη πίστη

"Καλή διάθεση πάνω απ' όλα "

Στις 30 Νοεμβρίου του 2006, έλαβα την είδηση ότι είχα καρκίνο του μαστού. Την ίδια χρονιά, είχα διαλύσει έναν γάμο 12 ετών -με μια μικρή κόρη- και είχα χάσει μια καλή δουλειά. Στην αρχή επαναστάτησα εναντίον του Θεού. Νόμιζα ότι ήταν άδικο εκ μέρους του να με αφήσει να περάσω τόσες άσχημες στιγμές. Στη συνέχεια, προσκολλήθηκα σ' αυτόν με όλη μου τη δύναμη. Άρχισα να πιστεύω ότι υπήρχε μιαΜετά από δύο επιτυχείς χειρουργικές επεμβάσεις και την έναρξη της χημειοθεραπείας, είδα ότι μπορούσα να συνεχίσω τη ζωή μου με σχεδόν φυσιολογικό τρόπο. Έγινα πιο σίγουρη για τη θεραπεία μου και ξεκίνησα να αναζητώ μια νέα δουλειά και δραστηριότητες που μου έδιναν ευχαρίστηση.η πνευματικότητα εντάθηκε μετά την ασθένειά μου. Προσευχόμουν τόσο πολύ που μπέρδευα τους αγίους. Έδωσα μια υπόσχεση στην Παναγία της Απαρεκίδας να πάω στο ιερό της στη Φάτιμα. Κοίτα - κατέληξα να επισκεφθώ το

Πήγα για ύπνο προσευχόμενος, ξύπνησα προσευχόμενος. Προσπάθησα, και προσπαθώ ακόμα και σήμερα, να τρέφω μόνο θετικές σκέψεις. Έχω τον Θεό ως στενό φίλο, πάντα παρόντα. Επίσης, δεν φεύγω από το σπίτι πριν μιλήσω με όλους τους αγίους μου.

Είμαι σαν αφεντικό που τους δίνει καθημερινά καθήκοντα, αλλά ζητώ δύναμη και προστασία πάντα με πολλή στοργή και ευγνωμοσύνη. Έμαθα να εκτιμώ τους αληθινούς φίλους, τους ανθρώπους που έμειναν στο πλευρό μου. Ανακάλυψα ότι αγαπώ τον εαυτό μου, ότι ποτέ δεν θα είμαι λιγότερο γυναίκα από τις άλλες μόνο και μόνο επειδή το στήθος μου δεν είναι τέλειο ή επειδή έχασα τα μαλλιά μου. Παρεμπιπτόντως, γνώρισα τον σημερινό μου σύζυγο φαλακρό, υποβαλλόμενη σε χημειοθεραπεία. Έμαθα νανα γίνω πιο γενναίος και να μην δίνω τόση σημασία σε εφήμερα γεγονότα. Πάνω απ' όλα, έμαθα ότι δεν πρέπει να χάνουμε καμία ευκαιρία για να ξαναγίνουμε ευτυχισμένοι. Αν ο φίλος σας ή ο σκύλος σας σας καλέσει για μια βόλτα, πηγαίνετε. Θα βρείτε τον ήλιο, τα δέντρα και ίσως πέσετε πάνω σε κάτι που θα σας βοηθήσει να γυρίσετε το παιχνίδι. Mirela Janotti, διαφημιστικό στέλεχος από το Σάο Πάολο

Ιστορία 3: Πώς η πίστη της Μαριάνας την έσωσε

Επιπλέοντας μέσα στη ζωή

Η αισιοδοξία είναι χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς μου. Απαντώ στο τηλέφωνο γελώντας, χωρίς να το καταλαβαίνω. Οι φίλοι μου λένε ότι τα μάτια μου χαμογελούν. Το να έχεις πίστη σημαίνει να πιστεύεις σε αυτό που δεν μπορείς να δεις. Πιστεύω τόσο σε μια μεγαλύτερη δύναμη που λέγεται Θεός όσο και στην ικανότητα να πετυχαίνεις στόχους που βασίζονται στην προσπάθεια, στην παράδοση. Αν δεν πιστεύεις, τα πράγματα δεν συμβαίνουν. Όλοι έχουμε άμεση σύνδεση με τον Θεό χωρίς ναΜπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί του σε στιγμές ενδοσκόπησης, διαλογισμού, κατάνυξης, με όποιον τρόπο μπορούμε. κάθε πρωί, ευχαριστώ για τη ζωή, ζητώ έμπνευση για να δημιουργήσω, χαρά στην καρδιά μου για να μαγευτώ και δύναμη για να συνεχίσω, γιατί μερικές φορές η ζωή δεν είναι καθόλου εύκολη. Είχα διαδοχικές αναπνευστικές κρίσεις επί 28 χρόνια. Υπέφερα ακόμη και τρειςάπνοιες - οι οποίες με έκαναν πορφυρό και με ανάγκασαν να διασωληνωθώ. σε τέτοιες στιγμές ένιωθα χωρίς τον παραμικρό έλεγχο του σώματος και του μυαλού μου. ήμουν αβοήθητη. αλλά η πίστη μου μου έλεγε να μην αφήσω τον εαυτό μου να αποθαρρυνθεί. αφού επισκέφτηκα πολλούς γιατρούς γνώρισα έναν ικανό πνευμονολόγο που μου συνέστησε την απόλυτη θεραπεία. δεν είχα πλέον κρίσεις βρογχίτιδας. σήμερα είμαι ένας εξαιρετικά πολύχρωμος άνθρωπος. το χρώμα είναι ζωή καιΗ ζωγραφική είναι η καθημερινή μου θεραπεία, η δόση μου χαράς και ελευθερίας. Είμαι πολύ ευγνώμων γι' αυτό. Έχω ως μότο την ακόλουθη φράση του φυσικού Μαρσέλο Γκλέιζερ: "Στον κόσμο του πολύ μικρού, όλα επιπλέουν, τίποτα δεν στέκεται ακίνητο". Αναφέρομαι σε αυτή τη δήλωση στη χαρά της ζωής, στο να επιτρέπει κανείς στον εαυτό του να σηκώσει τα πόδια από το έδαφος και να επιπλέει, με εξυγιανμένο μυαλό. Αυτή η στάση ζωής είναι ένας τρόπος να έχειςελπίδα. Πιστεύω, πάνω απ' όλα, στα r: παραιτούμαι, ανακυκλώνω, ξανακάνω, ξανασκέφτομαι, ξαναδουλεύω, επανατοποθετούμαι. Να είμαι ευέλικτη, δηλαδή να μπορώ να βλέπω τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Διατηρώ το βλέμμα μου ρευστό και το μυαλό μου παλλόμενο. Με αυτόν τον τρόπο, νιώθω ζωντανή και κλωτσάω την μπάλα προς τα πάνω, παρά τις δυσκολίες. Mariana Holitz, πλαστική καλλιτέχνης από το Σάο Πάολο.