Espiritualitatea espirituari dagokiona lantzea da, ikuskera bateratzaileak proiektatzeko, dena denarekin erlazionatzeko, gauza guztiak elkarren artean eta jatorrizkoarekin lotzeko eta berriro lotzeko gaitasuna. izatearen iturria. Jarrera eta jarduera oro da bizitzaren hedapenaren alde egiten duena, jaunartzea. Pierre Teilhard de Chardin-ek Ingurune Jainkotiarra deitzen zuena lantzen ari da, bertan gauden, arnasten eta garen hori gara. Neurobiologoek eta garuneko ikertzaileek espiritualtasunaren oinarri biologikoa garunaren lobulu frontalean dagoela identifikatu dute. Gertaera hori enpirikoki egiaztatu zuten: testuinguru globalenak jasotzen diren bakoitzean, edo osotasunaren esperientzia esanguratsu bat gertatzen den bakoitzean, edo baita azken errealitateak, esanahiz beteak eta begirune, debozio eta errespetu esperientziak sortzen dituztenean, modu existentzialean planteatzen direnean, hor bibrazio handia da neuronen hertzetan. Fenomeno horri 'Jainkoaren puntua' deitu zioten, barne-organo moduko bati, zeinaren bidez Errealitatearen barnean Inefablearen presentzia jasotzen den. "Jainkoaren puntua" hau balio ukiezinek agerian uzten dute, hala nola elkartasuna eta duintasun sentimendu handiagoa. Esnatzea espiritualtasuna sortzen uztea da. Horregatik, espiritualtasuna ez da Jainkoaz pentsatzea, hura sentitzea baizik. Ilusio gisa hautematen da (grezieraz jainko bat barnean izatea esan nahi du), eta horrek hartzen gaitu eta osasuntsu egiten gaitu. Osasungintzan, espiritualtasunasendatzeko ahalmen propioa du. Adimena, libidoa, boterea, maitasuna bezain baliozko ezaugarriak eta bizitza maitagarria bezain positiboak hobetzen ditu, munduko injustizien aurrean barkamen, erruki eta sumindura izateko gai izanik. Terapia ezagunen balio guztia, sendagai ezberdinen eraginkortasuna aitortzeaz gain, bada oraindik supplément d'ame bat, frantsesek esango luketen bezala, itzultzeko zaila den, baina esanahi aberatseko esamolde bat erabiliz. Dagoeneko osagarri bat adierazi nahi du, baina sendatzeko beste iturri batetik datozen faktoreekin indartu eta aberasten duena. Ezarritako medikuntza ereduak, zalantzarik gabe, ez du giza baldintza konplexua sendatzeko eta ulertzeko monopoliorik, batzuetan osasuntsua, beste batzuetan gaixoa. Hemen aurkitzen du espiritualtasunak bere lekua. Pertsonarengan indartzen du, lehenik eta behin, bizitzako energia birsortzaileetan, medikuaren konpetentzian eta erizainaren edo erizainaren arreta zorrotzean konfiantza. Sakoneko psikologiatik eta psikologia transpertsonaletik ezagutzen dugu konfiantzaren balio terapeutikoa. Konfiantzak, funtsean, zera dakar: «Bizitzak zentzua du, merezi du, bere burua elikatzen duen barne-energia du, preziatua da. Konfiantza hori munduaren ikuspegi espiritual bati dagokio» (Waldow, Health Care). Zientzialari guztiek badakite errealitatea ez dela guztiz sartzen gure kontzeptuetan. Ez gutxitan, medikuek beraiekharrituta daude norbaitek zein azkar sendatzen den. Sakonean, ikusezina eta inponderablea ikusgarriaren eta aurreikusgarriaren parte direla sinestea da. Indar handiagoa da Jainkoaren begirada onaren azpian sentitzearen eta, seme-alabak bezala, esku ahurrean egotearen fedea. Hona hemen halako konbikzioetan ageri den ‘Jainkoaren lekua burmuinean’ biziarazten da. Osasunari laguntzen diote, baita emaitza baten ezinbestean ere.”