Spiritualiteit is de kultivaasje fan wat eigen is foar de geast, har fermogen om ferienigjende fisys te projektearjen, alles te relatearjen oan alles, alle dingen mei elkoar en mei it orizjineel te ferbinen en opnij te ferbinen boarne fan wêzen. It is elke hâlding en aktiviteit dy't de útwreiding fan it libben, de mienskip begeunst. It is it kultivearjen fan wat Pierre Teilhard de Chardin de godlike omjouwing neamde, wêryn wy bestean, sykhelje en binne wat wy binne. Neurobiologen en harsensûndersikers hawwe identifisearre dat de biologyske basis fan spiritualiteit leit yn 'e frontale lobe fan' e harsens. Se hawwe dit feit empirysk ferifiearre: wannear't de meast globale konteksten fêstlein wurde, of in wichtige ûnderfining fan 'e totaliteit optreedt, of ek as ultime realiteiten, beladen mei betsjutting en dy't ûnderfinings fan ferearing, tawijing en respekt produsearje, op in eksistinsjele manier benadere wurde, is in hege trilling yn hertz fan neuroanen. Se neamden dit ferskynsel it 'Godspunt', in soarte fan ynterieuroargel wêrmei't de oanwêzigens fan it Unbegryplike binnen de werklikheid fêstlein wurdt. Dit 'Godspunt' wurdt iepenbiere troch immateriële wearden lykas solidariteit en in grutter gefoel fan weardichheid. It wekkerjen is om spiritualiteit te litten ûntstean. Dêrom is spiritualiteit net tinke oer God, mar fiele him. It wurdt ûnderfûn as entûsjasme (yn it Gryksk betsjut it hawwen fan in god binnen), dat nimt ús en makket ús sûn. Yn sûnenssoarch, spiritualiteitit hat in eigen heilende krêft. It fersterket kwaliteiten sa jildich as yntelliginsje, libido, macht, affection, en sa posityf as leafdefol libben, by steat fan ferjouwing, barmhertichheid en fergrieming yn it gesicht fan 'e ûnrjocht fan' e wrâld. Neist it erkennen fan alle wearde fan bekende terapyen, de effektiviteit fan ferskate medisinen, is d'r noch in oanfolling d'ame, sa't de Frânsen sizze soene, mei in útdrukking dy't dreech oer te setten is, mar ryk oan betsjutting. Se wol in oanfolling sinjalearje op wat der al bestiet, mar dat it fersterket en ferriket mei faktoaren dy't út in oare boarne fan genêzing komme. It fêststelde model fan medisinen hat grif gjin monopoalje op genêzing en begryp fan 'e komplekse minsklike tastân, soms sûn, soms siik. It is hjir dat spiritualiteit syn plak fynt. It fersterket yn 'e persoan, earst fan alles, it fertrouwen yn' e regenerative enerzjy fan it libben, yn 'e kompetinsje fan' e dokter en yn 'e iverige soarch fan' e ferpleechkundige of ferpleechster. Wy witte út 'e djipte psychology en transpersoanlike psychology fan' e terapeutyske wearde fan fertrouwen. Fertrouwen betsjut yn prinsipe dat: 'It libben hat sin, it is de muoite wurdich, it hat in ynterne enerzjy dy't himsels fiedt, it is kostber. Sa'n fertrouwen heart by in geastlike werjefte fan 'e wrâld' (Waldow, Health Care). Alle wittenskippers witte dat de werklikheid net folslein past yn ús begripen. Net selden, de dokters selsbinne fernuvere oer hoe fluch immen herstelt. Djip del is it leauwen dat it ûnsichtbere en it ûnbidige diel útmeitsje fan it sichtbere en it foarsisbere. Gruttere krêft is it leauwen fan fielen ûnder de freonlike blik fan God en fan wêzen, lykas soannen en dochters, yn 'e palm fan syn hân. Hjir wurdt it ‘Godsplak yn it brein’ dat yn sokke oertsjûgingen bliken dien wurdt, oplibbe. Se drage by oan sûnens, sels yn 'e ûnûntkomberens fan in útkomst. "