Rydym yn byw mewn cyfnod unigolyddol, ond mae’r holl ymdrech hon yn disgyn i’r llawr os na welwn y llall, os na allwn sensiteiddio ein hunain gyda dramau ac anghenion eraill . Rydyn ni'n rhan o rwydwaith sydd angen haelioni er mwyn peidio â thorri.

Mae'r rhinwedd hwn yn cael ei ganmol gan y crefyddau mwyaf gwahanol ar y blaned, hyd yn oed yn dod i'r amlwg fel dolen gyswllt rhyngddynt. “Yn y traddodiadau hynaf, nid yw arferion undod a chariad cymydog yn gwahaniaethu oddi wrth arferion cyfiawnder ac ysbrydolrwydd”, meddai’r diwinydd Rafael Rodrigues da Silva, athro yn Adran Diwinyddiaeth a Gwyddorau Crefyddol Prifysgol Gatholig Esgobol São. Paulo Paulo (PUC-SP).

Mae'r seicotherapydd teulu Mônica Genofre, athro yn Sefydliad Therapi Teuluol São Paulo (ITFSP), yn cytuno. “Mae gofalu am eraill yn golygu gofalu amdanom ein hunain, yn yr un modd ag y mae gofalu am y blaned yn angenrheidiol i oroesi. Mae'n ymwneud â chyd-gyfrifoldeb wrth adeiladu ein perthnasoedd a'r byd yr ydym am fyw ynddo.”

Ar hyd bywyd, eglura po fwyaf hael y profiadau a welwn, mwyaf naturiol yw'r weithred anhunanol. Mae'r foeseg hon yn treiddio i'n repertoire, gan arwain dewisiadau ac agweddau. “Pan dwi’n ymarfer haelioni, mae’r llall yn gallu dysgu ac ymarfer hefyd. Yna mae'r effaith yn lluosogi ac mae'r amgylchoedd yn cael eu cryfhau”, mae hi'n pwysleisio.

Ond nid yw'n ymwneud yn unig âgwyliwch dros y drefn gyfunol ac, ar ddiwedd y dydd, cysgu gyda chydwybod glir. Yn anad dim, mae bod yn gyfeillgar ac yn gefnogol gyda'r rhai o'n cwmpas yn fynegiant o galon heb unrhyw ddiddordeb. Ymarfer sy'n ein gwneud ni'n fwy dynol ac, yn ogystal, yn niwtraleiddio'r unigoliaeth sy'n tueddu i'n pellhau oddi wrth ein cyd-ddynion.

Mae haelioni yn adnewyddu egni

Mae seicoleg yn bendant gyda o ran perthnasoedd rhyngbersonol: mae'r llall yn adlewyrchu ein delwedd ein hunain. Pan rydyn ni'n rhoi ein problemau a'n rhwystredigaethau o'r neilltu am ychydig funudau ac yn cynnull ein hunain i helpu rhywun, rydyn ni'n mynd ar daith yn ôl i'n hanfod ein hunain.

“Mae bod â diddordeb gwirioneddol yn y llall yn ei gwneud hi'n bosibl dod o hyd i ffyrdd i oresgyn ein rhwystrau ein hunain”, mae Mônica yn gwerthuso. “Mae rhoi yn ei gwneud hi’n bosibl i ni roi adborth, adnewyddu ein hegni. Onid dyna sy'n ein symud ni?”, mae'n gofyn.

Ac mae'n amlygu ei hun mewn unrhyw ystum bach. Mae bod yn hael yn golygu: parchu man gwaith cydweithiwr; rhoi sylw i blentyn; ildio mewn trafodaeth sy'n anelu at gyd-ddealltwriaeth… Mae'r teulu, yn ddamcaniaethol ein cnewyllyn agosaf, yn fan cychwyn da i ni hyfforddi a, gobeithio, ehangu ein gallu i roi.

Ymarfer arall yw dysgu bod hael gyda dy hun yr un fath. Wedi'r cyfan, beth yw'r defnydd o wneud ymdrech i wella bywydau pobl eraill os nad ydych yn gallu dweudgair o anogaeth o flaen y drych neu barchu eich terfynau o ddydd i ddydd?

Y cariad at wirfoddoli

O ran gwirfoddoli, dim ond yr awydd i helpu eraill nesaf. Mae'r rhai sy'n arfer haelioni fel hyn yn gwarantu, yn gyfnewid, eu bod yn elwa'n fawr iawn. Mae mynd at realiti sy'n anodd ei ddeall, fel trallod a gadael, yn gofyn am benderfyniad. Ond mae'r cam gweithredu yn dod â boddhad i bawb dan sylw

Beth am ddechrau rhoi'r cynllun hwn ar waith nawr? “Os gallwn ni fod yn y byd gyda chydwybod yn canolbwyntio arnom ni, yn lle ‘fi ac eraill’, efallai y bydd y teimlad o unigrwydd sy’n cyd-fynd â chymaint o bobl yn diflannu a gallwn gyfrannu at gymdeithas fwy hael a chyfiawn”, mae'n gobeithio. Monica.