ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀਵਾਦੀ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਇਹ ਸਾਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਡਰਾਮੇ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। . ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਨੈੱਟਵਰਕ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਟੁੱਟਣ ਲਈ ਉਦਾਰਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

ਇਸ ਗੁਣ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਧਰਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਡਿਆਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਕੜੀ ਵਜੋਂ ਉਭਰਦਾ ਹੈ। "ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਏਕਤਾ ਅਤੇ ਗੁਆਂਢੀ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਅਭਿਆਸ ਨਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ ਦੇ ਅਭਿਆਸਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ", ਸਾਓ ਦੀ ਪੌਂਟੀਫਿਕਲ ਕੈਥੋਲਿਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ, ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਰਾਫੇਲ ਰੋਡਰਿਗਜ਼ ਦਾ ਸਿਲਵਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਪਾਉਲੋ। ਪਾਉਲੋ (PUC-SP)।

ਪਰਿਵਾਰਕ ਮਨੋ-ਚਿਕਿਤਸਕ ਮੋਨਿਕਾ ਜੇਨੋਫਰੇ, ਸਾਓ ਪੌਲੋ ਫੈਮਿਲੀ ਥੈਰੇਪੀ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ (ITFSP) ਦੀ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ, ਸਹਿਮਤ ਹੈ। “ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨਾ ਆਪਣੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਗ੍ਰਹਿ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨਾ ਬਚਾਅ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਡੇ ਸਬੰਧਾਂ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਹਿ-ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਬਾਰੇ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ।”

ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਦੱਸਦੀ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਜਿੰਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਓਨਾ ਹੀ ਕੁਦਰਤੀ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਨੈਤਿਕਤਾ ਸਾਡੇ ਭੰਡਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁਸਪੈਠ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਕ ਵਿਕਲਪਾਂ ਅਤੇ ਰਵੱਈਏ। “ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਦਾਰਤਾ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਦੂਜਾ ਸਿੱਖ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਭਾਵ ਫਿਰ ਫੈਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਹੁੰਦਾ ਹੈ”, ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।

ਪਰ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਹੈਸਮੂਹਿਕ ਕ੍ਰਮ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰੋ ਅਤੇ, ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਸਪਸ਼ਟ ਜ਼ਮੀਰ ਨਾਲ ਸੌਂਵੋ। ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸੁਹਿਰਦ ਅਤੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਹੋਣਾ, ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਦਿਲ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਅਭਿਆਸ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਮਨੁੱਖ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਵਿਅਕਤੀਵਾਦ ਨੂੰ ਬੇਅਸਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਸਾਥੀ ਮਰਦਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਉਦਾਰਤਾ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਨਵਿਆਉਂਦੀ ਹੈ

ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਇਸ ਨਾਲ ਸਪਸ਼ਟ ਹੈ ਪਰਸਪਰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ: ਦੂਜੇ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਪਲਾਂ ਲਈ, ਆਪਣੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਲਾਮਬੰਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਤੱਤ ਵੱਲ ਮੁੜਦੇ ਹਾਂ।

“ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਸੱਚੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਣ ਨਾਲ ਰਸਤੇ ਲੱਭਣੇ ਸੰਭਵ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੀਆਂ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ", ਮੋਨਿਕਾ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਦਾ ਹੈ। “ਦਾਨ ਕਰਨ ਨਾਲ ਫੀਡ ਬੈਕ ਕਰਨਾ, ਸਾਡੀ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਨਵਿਆਉਣਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੀ ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ?”, ਉਹ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ।

ਅਤੇ ਇਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਦਾਰ ਹੋਣਾ ਇਹ ਹੈ: ਕਿਸੇ ਸਹਿਕਰਮੀ ਦੇ ਕਾਰਜ ਸਥਾਨ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਨਾ; ਬੱਚੇ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦਿਓ; ਆਪਸੀ ਸਮਝ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਵੋ... ਪਰਿਵਾਰ, ਸਿਧਾਂਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਡਾ ਸਭ ਤੋਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਨਿਊਕਲੀਅਸ, ਸਾਡੇ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਲਈ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਬਿੰਦੂ ਹੈ ਅਤੇ, ਉਮੀਦ ਹੈ, ਦਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਸਾਡੀ ਯੋਗਤਾ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਕਰਨਾ ਹੈ।

ਇੱਕ ਹੋਰ ਅਭਿਆਸ ਸਿੱਖਣਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਉਦਾਰ। ਆਖ਼ਰਕਾਰ, ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਲਈ ਯਤਨ ਕਰਨ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਹੈ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਬੋਲਣ ਦੇ ਅਸਮਰੱਥ ਹੋਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਜਾਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਨਾ?

ਵਲੰਟੀਅਰਿੰਗ ਲਈ ਪਿਆਰ

ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਵੈਸੇਵੀ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਇੱਛਾ ਅੱਗੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰੋ। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉਦਾਰਤਾ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਗਾਰੰਟੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ, ਬਦਲੇ ਵਿਚ, ਉਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਅਜਿਹੀ ਹਕੀਕਤ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਹਜ਼ਮ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਤਿਆਗ, ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਇਸ ਕਾਰਵਾਈ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ

ਹੁਣ ਇਸ ਯੋਜਨਾ ਨੂੰ ਅਮਲ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣਾ ਕਿਵੇਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਹੈ? "ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ 'ਮੈਂ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ' ਦੀ ਬਜਾਏ 'ਸਾਡੇ' 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਜ਼ਮੀਰ ਨਾਲ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇਕੱਲੇਪਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਵਧੇਰੇ ਉਦਾਰ ਅਤੇ ਨਿਆਂਪੂਰਨ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ", ਉਹ ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮੋਨਿਕਾ।