આપણે એક વ્યક્તિવાદી સમયમાં જીવીએ છીએ, પરંતુ આ તમામ પ્રયત્નો જમીન પર પડી જાય છે જો આપણે બીજાને જોતા નથી, જો આપણે નાટકો અને અન્યની જરૂરિયાતો પ્રત્યે આપણી જાતને સંવેદનશીલ બનાવી શકતા નથી. . અમે એવા નેટવર્કનો એક ભાગ છીએ જેને તૂટવા માટે ઉદારતાની જરૂર છે.

આ સદ્ગુણને પૃથ્વી પરના સૌથી અલગ-અલગ ધર્મો દ્વારા વખાણવામાં આવે છે, તેમની વચ્ચેની કડી તરીકે પણ ઉભરી આવે છે. "સૌથી જૂની પરંપરાઓમાં, એકતા અને પાડોશી પ્રત્યેના પ્રેમની પ્રથાઓ ન્યાય અને આધ્યાત્મિકતાની પ્રથાઓથી અલગ થતી નથી", ધર્મશાસ્ત્રી રાફેલ રોડ્રિગ્સ દા સિલ્વા કહે છે, સાઓની પોન્ટિફિકલ કેથોલિક યુનિવર્સિટીના ધર્મશાસ્ત્ર અને ધાર્મિક વિજ્ઞાન વિભાગના પ્રોફેસર પાઉલો. પાઉલો (PUC-SP).

કૌટુંબિક મનોચિકિત્સક મોનિકા જેનોફ્રે, ઇન્સ્ટિટ્યૂટ ઑફ ફેમિલી થેરાપી ઑફ સાઓ પાઉલો (ITFSP)ના પ્રોફેસર, સંમત છે. “બીજાની કાળજી લેવી એ આપણી જાતની કાળજી લેવી છે, જેમ જીવન ટકાવી રાખવા માટે ગ્રહની કાળજી લેવી જરૂરી છે. તે આપણા સંબંધો અને આપણે જે વિશ્વમાં રહેવા માંગીએ છીએ તે બનાવવાની સહ-જવાબદારી વિશે છે.”

સમગ્ર જીવન દરમિયાન, તેણી સમજાવે છે, આપણે જેટલા વધુ ઉદાર અનુભવો જોઈએ છીએ, તેટલું જ પરોપકારી કાર્ય વધુ કુદરતી છે. આ નૈતિકતા આપણા ભંડારમાં ઘૂસણખોરી કરે છે, પસંદગીઓ અને વલણને માર્ગદર્શન આપે છે. “જ્યારે હું ઉદારતાનો અભ્યાસ કરું છું, ત્યારે બીજા પણ શીખી શકે છે અને પ્રેક્ટિસ કરી શકે છે. તે પછી અસર ફેલાય છે અને આસપાસનું વાતાવરણ મજબૂત બને છે”, તેણી ભારપૂર્વક જણાવે છે.

પરંતુ તે માત્ર એટલું જ નથીસામૂહિક વ્યવસ્થા પર નજર રાખો અને, દિવસના અંતે, સ્પષ્ટ અંતરાત્મા સાથે સૂઈ જાઓ. આપણી આસપાસના લોકો સાથે સૌહાર્દપૂર્ણ અને સહાયક બનવું એ સૌથી ઉપર, કોઈપણ રસ વિનાના હૃદયની અભિવ્યક્તિ છે. એક કસરત જે આપણને વધુ માનવ બનાવે છે અને વધુમાં, વ્યક્તિવાદને તટસ્થ કરે છે જે આપણને આપણા સાથી માણસોથી દૂર રાખે છે.

ઉદારતા ઊર્જાને નવીકરણ આપે છે

મનોવિજ્ઞાન સ્પષ્ટ છે આંતરવ્યક્તિત્વ સંબંધોના સંદર્ભમાં: અન્ય આપણી પોતાની છબીને પ્રતિબિંબિત કરે છે. જ્યારે આપણે થોડી ક્ષણો માટે, આપણી સમસ્યાઓ અને હતાશાઓને બાજુ પર રાખીએ છીએ અને કોઈને મદદ કરવા માટે આપણી જાતને એકત્ર કરીએ છીએ, ત્યારે આપણે આપણા પોતાના સાર તરફ પાછા ફરવાનું શરૂ કરીએ છીએ.

“બીજામાં ખરેખર રસ ધરાવવાથી રસ્તાઓ શોધવાનું શક્ય બને છે. આપણા પોતાના અવરોધોને દૂર કરવા", મોનિકાનું મૂલ્યાંકન કરે છે. “દાન કરવાથી ફીડ બેક કરવું, આપણી ઉર્જા નવીકરણ શક્ય બને છે. શું તે આપણને પ્રેરિત કરતું નથી?", તે પૂછે છે.

અને તે કોઈપણ નાના હાવભાવમાં પોતાને પ્રગટ કરે છે. ઉદાર બનવું એ છે: સહકર્મીના કાર્યસ્થળનો આદર કરવો; બાળક પર ધ્યાન આપો; પરસ્પર સમજણને ધ્યાનમાં રાખીને વાટાઘાટોમાં સામેલ થાઓ... કુટુંબ, સૈદ્ધાંતિક રીતે આપણું સૌથી નજીકનું કેન્દ્ર, અમારા માટે તાલીમ આપવા માટે અને આશા છે કે, દાન કરવાની અમારી ક્ષમતાને વિસ્તૃત કરવા માટે એક સારો પ્રારંભિક બિંદુ છે.

બીજી કસરત એ શીખવાની છે તમારી જાત સાથે સમાન ઉદાર. છેવટે, જો તમે ઉચ્ચારવામાં અસમર્થ હો તો બીજાના જીવનને સુધારવાના પ્રયત્નો કરવાનો શું ફાયદો?અરીસાની સામે પ્રોત્સાહક શબ્દ કે રોજેરોજ તમારી મર્યાદાઓને માન આપવું?

સ્વૈચ્છિક સેવા માટેનો પ્રેમ

જ્યારે સ્વયંસેવીની વાત આવે છે, ત્યારે માત્ર ઇચ્છા બીજાને આગળ મદદ કરો. જેઓ આ રીતે ઉદારતાનો ઉપયોગ કરે છે તેઓ ખાતરી આપે છે કે, બદલામાં, તેઓ એક પ્રચંડ સારું પાક લે છે. દુ:ખ અને ત્યાગ જેવી વાસ્તવિકતા કે જેને પચાવવી મુશ્કેલ છે તેની નજીક જવા માટે નિશ્ચયની જરૂર છે. પરંતુ ક્રિયા સામેલ દરેકને સંતોષ લાવે છે

હવે આ યોજનાને અમલમાં મૂકવાનું કેવી રીતે શરૂ કરવું? "જો આપણે વિશ્વમાં 'હું અને અન્યો'ને બદલે 'આપણા' પર કેન્દ્રિત અંતરાત્મા સાથે રહી શકીએ, તો કદાચ ઘણા લોકો સાથે આવતી એકલતાની લાગણી દૂર થઈ જશે અને આપણે વધુ ઉદાર અને ન્યાયી સમાજમાં યોગદાન આપી શકીશું", તે આશા રાખે છે. મોનિકા.