Bireyci bir zamanda yaşıyoruz ama ötekini görmezsek, başkalarının dramlarına ve ihtiyaçlarına duyarlı olamazsak tüm bu çaba boşa gider. Kopmaması için cömertliğe ihtiyaç duyan bir ağın parçasıyız.

Bu erdem gezegendeki en farklı dinler tarafından yüceltilmekte ve hatta dinler arasında bir bağ olarak ortaya çıkmaktadır: "En eski geleneklerde dayanışma ve komşu sevgisi uygulamaları adalet ve maneviyat uygulamalarından ayrı yürümemektedir" diyor Papalık Üniversitesi Teoloji ve Din Bilimleri Bölümü'nde profesör olan teolog Rafael Rodrigues da SilvaSão Paulo Katolik Üniversitesi (PUC-SP).

São Paulo Aile Terapisi Enstitüsü'nde (ITFSP) profesör olan aile psikoterapisti Mônica Genofre de bu görüşe katılıyor: "Ötekini önemsemek kendimizi önemsemektir, tıpkı gezegeni önemsemenin hayatta kalmak için gerekli olması gibi. Bu, ilişkilerimizi ve içinde yaşamak istediğimiz dünyayı inşa etmede ortak sorumlulukla ilgilidir."

Yaşam boyunca ne kadar çok cömertlik deneyimine tanık olursak, fedakârlık eyleminin o kadar doğal hale geldiğini açıklıyor. Bu etik, repertuarımıza sızarak seçimlerimize ve tutumlarımıza rehberlik ediyor: "Ben cömertlik yaptığımda, başkaları da bunu öğrenebilir ve uygulayabilir. Böylece etki yayılır ve çevre güçlenir," diye vurguluyor.

Ancak bu sadece kolektif düzeni gözetmek ve günün sonunda vicdan rahatlığıyla uyumak meselesi değildir. Çevremizdekilerle samimi olmak ve dayanışma göstermek, her şeyden önce, her türlü çıkardan arınmış bir kalbin ifadesidir. Bizi daha insani kılan ve bonus olarak, bizi diğer insanlardan uzak tutma eğiliminde olan bireyciliği etkisiz hale getiren bir egzersizdir.

Cömertlik enerjileri yeniler

Kişilerarası ilişkiler söz konusu olduğunda psikoloji kategoriktir: öteki, kendi imgemizi yansıtır. Sorunlarımızı ve hayal kırıklıklarımızı birkaç dakikalığına bir kenara bırakıp kendimizi bir başkasına yardım etmek için seferber ettiğimizde, kendi özümüze doğru bir yolculuğa çıkarız.

"Başkalarıyla gerçek anlamda ilgilenmek kendi engellerimizi aşmanın yollarını bulmamızı mümkün kılar" diyen Mônica, "Vermek enerjimizi yeniden canlandırmamızı ve yenilememizi mümkün kılar. Bizi harekete geçiren de bu değil mi?" diye soruyor.

Cömert olmak: bir meslektaşın çalışma alanına saygı göstermek; bir çocuğa ilgi göstermek; karşılıklı anlayışı amaçlayan bir müzakerede vermek... Teorik olarak en yakın çekirdeğimiz olan aile, verme kapasitemizi eğitmemiz ve umarım genişletmemiz için iyi bir başlangıç noktasıdır.

Bir başka egzersiz de kendinize karşı cömert olmayı öğrenmektir. Sonuçta, aynanın karşısında cesaretlendirici bir söz söylemekten veya günlük olarak sınırlarınıza saygı göstermekten acizseniz, başkalarının hayatlarını iyileştirmek için çaba sarf etmenin ne anlamı var?

Gönüllülük aşkı

Konu gönüllülük olduğunda, başkalarına yardım etme isteği yeterlidir. Bu şekilde cömertlik yapanlar, karşılığında muazzam faydalar elde edeceklerini garanti ederler. Sefalet ve terk edilme gibi sindirilmesi zor bir gerçekliğe yaklaşmak kararlılık gerektirir. Ancak eylem, dahil olan herkese memnuniyet getirir

Bilincimiz 'ben ve diğerleri' yerine 'biz'e dönük olarak dünyada bulunabilirsek, belki de pek çok insana eşlik eden yalnızlık duygusu dağılacak ve daha cömert ve adil bir topluma katkıda bulunabileceğiz" diyor Mônica.