Anjeunna masihan buku sareng nyarios: "Ieu carita cinta anu saé pisan. Tapi kuring henteu hoyong tungtungna pikeun urang…” Dina sampul buku aya tulisan: The Bridges of Madison.

Madison mangrupikeun nami salah sahiji kota leutik anu sepi di padesaan Amérika, a. tempat pikeun ranchers sapi, aya nanaon anyar, unggal wengi éta sami, lalaki ngumpul di pub nginum bir jeung ngobrol ngeunaan bulls jeung sapi atawa maranéhna indit boling jeung pamajikanana, anu beurang tetep imah jeung masak, jeung dina Minggu kulawarga indit ka garéja sarta ngucapkeun salam, pendeta dina jalan kaluar pikeun khutbah alus. Sadayana terang sadayana, sadayana terang sadayana, teu aya kahirupan pribadi sareng teu aya rahasia, sareng, sapertos sapi jinak, teu aya anu wani luncat pager sabab sadayana bakal terang.

Kota kosong tina atraksi salain ti sapi, iwal sababaraha sasak katutupan ngaliwatan walungan nu locals teu ngagantelkeun nanaon pentingna. Aranjeunna katutupan salaku panyalindungan ngalawan snowfalls usum nu bisa nutupan sasak, blocking lalulintas kandaraan. Ngan saeutik wisatawan nu mampir didinya nu nganggap pantes dipoto.

Kulawargana, tengtrem kawas batur, diwangun ku salaki, pamajikan jeung dua anak. Maranehna boga hulu ingon-ingon, bauna ingon-ingon, panon ingon-ingon, jeung rarasaan ingon-ingon.seuri jeung panon sedih. Tapi salakina teu katenjo, rame siga banteng jeung sapi.

Kabiasaan hirupna sarua jeung kalakuan awewe-awewe sejenna. Sapertos nasib umum sadaya jalma di Madiun anu hilap kana seni ngalamun. Panto kandang bisa ditinggalkeun muka, tapi jangjang maranéhanana geus unlearned seni hiber.

Salaki jeung barudak ngarawat imah salaku extension tina corrals jeung aya nu panto spring di dapur nu membanting ngalawan pigura. nyieun noise garing salaku concierge urang iraha wae maranéhna asup. Awéwé éta naroskeun deui teras-terasan nahan panto supados anjeunna tiasa nutupana lemes. Tapi bapa jeung anak, dipaké pikeun musik tina gerbang, dibayar teu perhatian. Kana waktu, manéhna sadar yén éta téh aya gunana. Sambel garing jadi tanda yén salaki jeung anak geus datang.

Poé nu béda. Aya pikagumbiraeun di kota. Lalaki éta nyiapkeun pikeun nyandak sato maranéhanana ka acara sapi di kota caket dieu. Awéwé bakal nyalira. Di kota leutik anu ramah, aranjeunna bakal ditangtayungan.

Sareng éta anu kajantenan ka anjeunna nalika pantona henteu dibantingkeun…

Soré anu haneut sareng panas. Taya jiwa sajauh panon bisa ningali. Manehna, nyorangan di imahna.

Tapi ngarecah rutinitas kahirupan sapopoe, aya nu teu kenal nyupiran jip sapanjang jalan kokotor. Anjeunnaleungit, manéhna geus nyieun kasalahan ngeunaan jalan nu teu boga indikasi, manéhna néangan batur anu bisa mantuan manéhna manggihan naon manéhna néangan. Anjeunna mangrupikeun fotografer milarian sasak anu ditutupan pikeun nyerat artikel pikeun Majalah Geographic.

Ningali awéwé anu ningali anjeunna naroskeun tina balkon - saha éta? – manéhna eureun di hareupeun imah. Anjeunna, kaget yén awéwé geulis sapertos nyalira di tungtung dunya, ngadeukeutan. Anjeunna diondang naek ka beranda - naon anu salah dina sikep kahadean éta? Anjeunna késang. Naon cilaka upami aranjeunna gaduh limun es babarengan? Tos sabaraha lami anjeunna nyarios sapertos kieu ka lalaki aheng, nyalira?

Kajadian éta. Sareng dua nyarios dina tiiseun: "Nalika kuring ningal anjeun, kuring dipikacinta anjeun lami sateuacanna ..." Sareng wengi ngalangkungan ku cinta anu lemah lembut, hipu sareng gairah anu henteu anjeunna atanapi anjeunna kantos ngalaman.

Tapi waktosna. tina kabagjaan pas gancang. Subuh datang. Kahirupan nyata pas bakal datang ngaliwatan panto: barudak, salaki jeung slam garing tina panto. Waktosna pamitan, waktosna "moal deui".

Tapi karep henteu nampi perpisahan. Manehna longs for kalanggengan: "Muga éta langgeng dina seuneu jeung taya wates salamina tur salawasna..."

Aranjeunna lajeng nyieun kaputusan pikeun ninggalkeun babarengan. Anjeunna bakal ngantosan anjeunna di pojok nu tangtu. Pikeun anjeunna, éta bakal gampang: tunggal, bébas, euweuh ditahan anjeunna deui. Hésé keur dirina, dihijikeun ka salakina nabarudak. Jeung manéhna mikir ngeunaan humiliation maranéhanana baris sangsara dina chatting bar jeung gereja.

Ieu hujan badag. Manehna jeung salakina ngadeukeutan juru sapuk, salaki teu curiga kana nyeri karep diuk gigireun anjeunna. Tanda beureum. Mobil eureun. Manéhna keur nungguan manéhna di juru, hujan turun mapay beungeut jeung baju. Paneuteupna papanggih. Anjeunna mutuskeun, ngantosan. Manéhna, pegat ku nyeri. Kaputusan henteu acan dilakukeun. Leungeunna ngacung kana gagang panto. Hiji gelombang leungeun bakal cukup, teu leuwih ti dua inci. Panto bakal muka, anjeunna bakal kaluar kana hujan sareng nangkeup anu dipikacinta. Lampu lalulintas héjo hurung. Panto teu muka. Mobilna janten "moal deui"…

Sareng éta mangrupikeun tungtung carita dina pilem sareng kahirupan…

Rubem Alves lahir di pedalaman Minas Gerais sareng nyaéta panulis, pedagog, teolog sareng psikoanalis.