घर भनेको एउटा शब्द मात्र हो वा भित्र बोकेको कुरा हो?

यो फिल्मको सुरुमा प्रस्तुत गरिएको प्रश्न हो " Nomadland ", Chloé Zhao द्वारा निर्देशित। छ ओस्कार २०२१ अवार्डका लागि उम्मेदवार र उत्कृष्ट फिल्मको लागि मनपर्ने, फिचर फिल्मले अमेरिकी घुमन्तेहरूको कथा बताउँछ - मानिसहरू जो 2008 को आर्थिक संकट पछि कारहरूमा बस्न थाले।

एक अर्ध-काल्पनिक वृत्तचित्र ढाँचामा, फिल्ममा दुई पेशेवर कलाकार मात्रै छन् । अरूहरू वास्तविक घुमन्तेहरू हुन् जसले काममा आफूलाई व्याख्या गर्छन्, तिनीहरूमध्ये केहीलाई विभिन्न शहरहरूमा अस्थायी कामहरू खोज्न बाध्य पारिएको छ र अरूहरू पनि थप आर्थिक, दिगो र स्वतन्त्र जीवन शैली को लक्ष्यमा छन्। तिनीहरू पाङ्ग्राहरूमा बस्छन्, देशका सडकहरू र तिनीहरूले बाटोमा बनाएका जडानहरू पनि अन्वेषण गर्छन्।

ब्राजिलमा, समानान्तर लगभग सधैं रोमान्टिकवादबाट टाढा जान्छ। साओ पाउलोको ब्रास स्टेशन वरपरको क्षेत्र एउटा उदाहरण हो। डामरमा पार्क गरिएका गाडीहरू परिवार र जनावरहरूका लागि घरहरू हुन्: शहरमा भाडा तिर्न नसक्नेहरूका लागि एक विकल्प।

सबैभन्दा नराम्रो जहाज भत्किएको छैन

तर, झाओको फिल्ममा जस्तै, त्यहाँ पनि यात्रा गर्ने भावना भएका मोटरहोमका बासिन्दाहरू छन्, जसले घुमन्ते जीवनमा सन्तुष्टि र स्वतन्त्रता पाउँछन्। यो दम्पती एडुआर्डो र इरेन पासोसको मामला हो, जसको साहसी मनोभाव उसले साइकल यात्रा गरेपछि देखा पर्‍यो।साल्भाडोर देखि जोआओ पेसोआ। यात्राको लागि जुनून रह्यो, तर इरेनले पेडलहरूमा अनुकूलन गरेन र चाँडै कुकुर अलोहा तिनीहरूको जीवनमा देखा पर्‍यो। समाधान पत्ता लाग्यो ? Kombi द्वारा यात्रा !

“हामी कोम्बी भित्र सुत्थ्यौं, खाना पकाउथ्यौं, यसमा सबै कुरा गर्यौं… यो हाम्रो घर थियो। जब हामी भित्र थिएनौं, हामीले ठाउँ चिन्नको लागि पैदल यात्रा गर्यौं। हामीले बाइक लियौं, उभियौं, ट्रंकमा सर्फबोर्ड”, इरेन भन्छिन्।

यस कथाको सबैभन्दा विशेष भागहरू मध्ये एउटा यो हो कि कोम्बीलाई फर्निचरबाट आफैले मिलाएको थियो विद्युतीय भागमा। कारको अगाडि फोर्ड का सिटहरू, ५०-लिटरको पानीको ट्याङ्की, सिङ्क, सकेटहरू, वातानुकूलित र मिनीबार (स्थिर ब्याट्री चार्ज गर्ने सौर्य प्यानलद्वारा सञ्चालित) छन्। थप रूपमा, मोटरहोममा एउटा ओछ्यान छ जुन सोफामा परिणत हुन्छ र काठले बनेको केही क्याबिनेटहरू।

“कम्बीमा दिनहुँ सामान्य घरमा बस्ने समान छ, र हरेक दिन झ्यालबाट दृश्य र अरु। तपाईंसँग 'आराम' छैन जुन आजकल धेरैको लागि आवश्यक भएको छ। हाम्रो मामलामा, त्यहाँ कुनै ठूलो कठिनाइहरू थिएनन्, किनभने त्यो अनुभव बाँच्ने इच्छा ठूलो थियो”, इरेन भन्छिन्।

यद्यपि यो जीवनशैली खोज्नेहरूले केही चुनौतीहरूको लागि तयारी गर्नुपर्छ। एडुआर्डो र आइरेनको मामलामा, सबैभन्दा ठूलो दिनको समयमा उच्च तापक्रम सहन र खडा हुनु थियो। "यो आवश्यक छ, सबै भन्दा पहिले, चाहना।यदि तपाईंसँग खेल्ने साहस छैन भने, त्यहाँ मोटरहोम हुनुको कुनै मतलब छैन। हामीले सडकमा धेरै व्यक्तिहरू भेट्यौं जससँग व्यावहारिक रूपमा हामीले भनिने आधारभूत कुराहरू पनि थिएनन् - स्टोभ र ओछ्यान - र जो धेरै राम्रोसँग बाँचिरहेका थिए", दम्पतीलाई सल्लाह दिन्छन्।

"हाम्रो विचारमा, त्यहाँबाट अलग हुनु पर्छ। तिनीहरूको परम्परागत दिनचर्या, घरमा बस्ने सुविधा र असुरक्षाको सूत्रबद्ध अवधारणा जुन अधिकांश मिडियाले हामीमाथि थोपर्छन्। पहिलो कदम चाल्नको लागि साहस चाहिन्छ । अमिर क्लिङ्कले भनेका छन्, सबैभन्दा खराब जहाज डुबान छोडेको छैन। ”

एडुआर्डो र इरेनले मायाले डोना डल्भा भनिने कोम्बीमा आफ्नो यात्रा जारी राख्ने मनसाय राखेका थिए, तर, महामारीको साथ, उनीहरूले जराहरू तल झर्नु परेको थियो। । एक वर्ष पाङ्ग्रामा बसेपछि, तिनीहरूले दक्षिणी बाहियाको इटाकारेमा एउटा सुन्दर ठाउँ भेट्टाए र एट्लान्टिक वनको बीचमा एउटा घर बनाए। आज सवारी साधनलाई यातायात र समुद्र तटहरूमा यात्राको माध्यमको रूपमा प्रयोग गरिन्छ।

क्रस गरिएको बाटो

एन्टोनियो ओलिन्टो र राफेला एस्प्रिनो ती व्यक्ति हुन् जसलाई सबैले सोच्छन्: "उनीहरूले एकअर्कालाई चिन्नुपर्छ"। उनले १९९० को दशकमा साइकल बाट चार महादेशको यात्रा गरेका थिए; उनलाई साइकल चलाउन र एक्लै यात्रा गर्न मन पर्थ्यो। 2007 मा तिनीहरूको भाग्य पार भयो, जब एक पारस्परिक साथीले उनीहरूलाई परिचय गराए किनभने एन्टोनियोले राफेलाले पहिले नै यात्रा गरिसकेका सर्किट म्याप गर्दै थिए: क्यामिनहो दा फे । यो यात्रा, साझेदारी र स्वतन्त्रताको जीवनकालको सुरुवात थियो।

यसका लागित्यस समयमा, एन्टोनियो पहिले नै F1000 मा माउन्ट गरिएको क्याम्पर ताहिती भित्र बस्थे र अहिले Invel मा बस्थे। बासिन्दाहरूका अतिरिक्त, मोटरहोम डुको साइकल परियोजनाको सुरुवातको लागि घर थियो, जसमा ब्राजिलभरि म्यापिङ र साइकल चलाउने गाइडहरू समावेश छन् र जसको बिक्री उनीहरूको आयको स्रोत हो।

आत्मनिर्भर - दुई-बर्नर स्टोभ, ओभन, तातो नुहाउने, निजी पट्टिको ढोका, धुने मेसिन, इन्भर्टर र सौर प्यानलको साथ - एन्टोनियो र राफेलाले उत्पादन बढाएपछि इन्भेल सानो भयो। पुस्तकहरू, गाइडहरू र वृत्तचित्रहरू। उनीहरूलाई सवारीसाधन परिवर्तन गर्न आवश्यक छ भन्ने थाहा पाएर, उनीहरूले Agrale भ्यान रोजे, जुन अझ बलियो छ, सरल मेकानिकल प्रणाली र अन्य भ्यानहरूको तुलनामा तुलनात्मक रूपमा सानो आकारको।

उनीहरूले पहिल्यै पाङ्ग्रामा बस्ने अनुभव पाएका थिए, उनीहरूलाई पहिले नै थाहा थियो कि उनीहरू आफ्नो अर्को घरको लागि के चाहन्छन्। र परियोजना राफेला आफैले डिजाइन गरेको थियो, वास्तुकला मा स्नातक।

"हातमा कारको साथ, हामी गाडीको संरचनाहरू पहिचान गर्छौं जहाँ एसेम्बलीलाई समर्थन गर्नुपर्छ, यसरी सीमितता र सम्भावनाहरू परिभाषित गर्दछ। हामी गाडीको भुइँमा १:१ स्केलमा वांछित ठाउँहरूको अनुपात कोर्छौं, र कहिलेकाहीँ हामी पर्खाल र खाली ठाउँहरू नक्कल गर्न कार्डबोर्ड पनि प्रयोग गर्छौं। यसरी, हामी सधैँ एर्गोनोमिक्सलाई ध्यानमा राख्दै, परियोजनामा ​​प्रत्येक सेन्टिमिटर समायोजन र परिभाषित गर्छौं।मोटरहोमको डिजाईन र निर्माण गर्न करिब ६ महिना लाग्यो, जसमा हामीले बडीवर्क, विद्युतीय स्थापना, प्लम्बिङ, पर्खाल, अस्तर, असबाब, पेन्टिङ, थर्मल इन्सुलेशन पनि गरेका थियौं”, उनी भन्छिन्।

तिनीहरूका लागि, यो महत्त्वपूर्ण थियो कि सामग्रीको कार्यक्षमता, आराम र वजन , ताकि गाडी धेरै भारी नहोस्। थप रूपमा, पानी र ऊर्जाको सन्दर्भमा सवारी साधनको स्वायत्तता पनि मौलिक थियो। आज, Agrale सँग एउटा भान्छा (स्टोभ र फ्रिज सहित), भोजन कक्ष, शयनकक्ष र ओछ्यान, पूरा बाथरूम (विद्युतीय स्नान संग), धुने मेसिन, भण्डारण ठाउँ र अधिक छ।

"हामीले मोटरहोममा बस्न छाड्यौं जब हामी अन्य देशहरूमा साइकल यात्रामा जान पालमा बस्न थाल्यौं", राफेला भन्छिन्। आज, दम्पतीले ब्राजिल भित्र र बाहिर अनगिन्ती यात्राहरू गरिसकेका छन् र ती मध्ये प्रत्येकलाई मन पराउँछन्: "प्रत्येक ठाउँमा केहि विशेष र उल्लेखनीय छ। हामी भन्न सक्छौं कि सामूहिक पर्यटनले पहिचान नगरेका ठाउँहरू हाम्रा मनपर्ने हुन्, किनकि तिनीहरूले संस्कृति, जीवन शैली र प्रकृति थप मौलिक राख्छन्। यसरी, हामी सधैं थप सिक्न सक्छौं।"

घर सानो छ, तर आँगन ठूलो छ

एडुआर्डो र इरेन, एन्टोनियो र राफेला जस्तैयो जीवनशैली पछ्याउन चाहने जो कोहीले केही त्याग गर्न तयार हुनुपर्छ भन्ने पनि उनीहरू विश्वास गर्छन्। उनीहरू भन्छन्, 'घर सानो छ, तर आँगन ठूलो छ' भनेर मूल्यमान्यतामा परिवर्तन हुनुपर्छ भन्ने हाम्रो मान्यता छ।

उनीहरू भन्छन् कि उनीहरू परम्परागत घरहरूमा बस्न फर्कने बारे सोचिरहेका छैनन् र अर्को यात्राहरू दुई पाङ्ग्रेहरूमा हुनेछन्: "हाम्रो मनसाय छ, यो अवस्था समाधान हुने बित्तिकै, लामो साइकलमा जाने। यात्रा। तर अहिलेको लागि हामी आफूलाई सन्तुलनमा राख्न र सामाजिक अलगाव “ अनुरूप गतिविधिहरू गर्न सक्षम हुन हाम्रो चिन्तामा काम गर्छौं।

बाइकको साथमा ल्याटिन अमेरिकी केटा

बेटो एम्ब्रोसियो एन्टोनियो र राफेलाको कडा प्रशंसक हो। बिजनेस एडमिनिस्ट्रेशनमा डिग्री लिएका फोटोग्राफर, उनको जीवनको सबैभन्दा ठूलो सपना साइकलबाट ठूला यात्राहरू लिनु थियो । अनुभूति तब सुरु भयो जब, एक दिन, खेलकुद ब्रान्डका मालिकले बेटोको आइडिया किन्यो र उसलाई ल्याटिन अमेरिका को यात्रामा प्रायोजित गर्ने बताए।

“म क्याफेमा काम गर्थें। एक दिन, मैले 2000 को दशकमा ल्याटिन अमेरिकाको वरिपरि साइकल चलाउने एक केटाको पुस्तक लिएँ। म पढ्दै थिए र Tadeu आए, त्यो केटा जसले मेरो जीवन परिवर्तन गर्यो। उनी ब्रान्डलाई दृश्यता दिन चाहन्थे। उसलाई थाहा थियो कि मैले उत्तरपूर्वमा दुईवटा साइकल यात्रा गरेको छु, उसले मतिर फर्केर भन्यो, 'रोबर्टो, एउटा प्रोजेक्ट सेट गरौं, तपाईं ल्याटिन अमेरिकाको यात्रा गर्नुहोस् र म तपाईंलाई देखाउनेछु।प्रायोजक'। मैले के महसुस गरें म व्याख्या गर्न पनि सक्दिन। त्यो कुराकानीको सात महिना पछि, २०१२ मा, म यात्रामा गएँ। मैले ती महिनाहरू योजना बनाउन प्रयोग गरें, रुट ट्रेस गरें, उपकरणहरू किने र छोडें," उनी भन्छन्।

कुनै पनि स्पेनिश बोल्न नजान्दा, बेटोले आफूलाई स्पेनिश बोल्ने देशहरू मा फ्याँक्यो र लगभग 3 वर्षको लागि यात्रा गरे। "मलाई बाँच्नको लागि सबैभन्दा बढी मनपर्ने कुरा भनेको मैले मेरो जीवनमा महसुस गरेको ठूलो स्वतन्त्रताको अनुभूति हो, साइकल हेरेर र मलाई बाँच्नका लागि आवश्यक सबै चीजहरू छन् भनेर देखे। हल्कापन, स्वतन्त्रता, अलगाव, चिन्ताको कमी, जीवन सबै पक्षमा धेरै हल्का महसुस हुन्छ, उनी भन्छन्।

ब्राजिल फर्केपछि, बेटोले आफू बसेका कथाहरू र आफूले खिचेका परिदृश्यहरू सहित Fé Latina नामक पुस्तक लेख्ने निर्णय गरे। साओ पाउलोको मेलाहरूमा आफ्ना लेखहरू प्रदर्शन गर्न र बेच्न सकोस् भनेर उसले पैसा बचत गर्‍यो र एउटा कोम्बी किन्यो, तर रमाइलोको लागि पनि।

"एक अद्भुत कोम्बी देखा पर्‍यो, यसमा पहिले नै ओछ्यान, फ्रिज र वातानुकूलित थियो। यसमा बाथरुम मात्र थिएन, तर लगभग सबै कुरा थियो। र यो मोटरहोममा बस्ने मेरो सपना हो, यो सधैं मेरो सपना हो। किनेको छु,’ उनले भने । तर बेटोले महामारीको कारण डेढ वर्षको लागि मात्र भ्यान राखे र इन्स्टाग्राममा आफ्ना अनुयायीहरूका बीचमा यसलाई फ्याँक्यो।

मोटरहोमलाई घर र यातायातको साधन को रूपमा प्रयोग गरेर यसअघि उनले समुद्र तटको यात्रा र क्याम्पिङ गरेका थिए। र एक को सपनाएक दिन त्यो जीवनशैलीमा फर्कनुहोस्: "यदि मसँग कहिल्यै छ भने, म त्यहाँ केही समय बस्ने बारे सोच्नेछु। म कारमा बस्ने र सरल, दिगो, सस्तो, आर्थिक जीवनको यो अनुभव बाँच्न चाहन्छु। कम सामान बोक्दा जीवन हल्का हुन्छ,’ उनी भन्छन्।

"जब म मोटरहोमको बारेमा सोच्छु, म यससँग संसारको यात्रा गर्ने बारे सोच्दिन किनभने यो समुद्र पार गर्न धेरै जटिल छ। मेरो विचार उहाँसँग यहाँ वरपर, ब्राजिल, दक्षिणपूर्व र दक्षिणमा हुनु हो। समय-समयमा, स्पष्ट रूपमा, पूर्वोत्तर, मिनासको यात्रा गर्न। तर मोटरहोमलाई जीवनशैलीको रूपमा प्रयोग गर्दै, मा बस्नको लागि सानो घरको रूपमा । म साँच्चै बाइकबाट संसार हेर्न चाहन्छु, त्यसैले म मेरो मोटरहोम पार्किङ छोड्न सक्छु र त्यहाँ एशिया जान सक्छु, त्यसपछि फर्केर मोटरहोममा बस्न सक्छु। म यसलाई कसरी देख्छु", बेटो थप्छन्।