Dünya çelişkili görünüyor, sanki karşıt güçler tarafından yönetiliyormuş gibi. Bazıları barış için savaşırken, diğerleri çatışmaya yöneliyor. Bu uzun zamandır böyle. Örneğin, İkinci Dünya Savaşı'nda, bir tarafta bir Alman birliğini koordine eden ve binlerce Yahudi'yi öldüren Hitler vardı. Diğer tarafta, 2.000'den fazla insanı kurtaran Polonyalı bir kadın, bir sosyal hizmet görevlisi olan Irena Sendler vardı.Almanlar ülkesinin başkenti Varşova'yı işgal ettiğinde Yahudi çocuklar. "Her gün Yahudilerin açlıktan ölene kadar hapsedildiği gettoya gider, bir veya iki bebek çalar ve onları kullandığı ambulansa koyardı. Hatta askerleri gafil avlamak için onlardan biri ağladığında köpeğini havlaması için eğitirdi. Çocukları topladıktan sonra onları yakındaki manastırlara teslim ederdi.Bir başka tarihsel anda, 1960'larda, Vietnam Savaşı'nın dehşet dolu yıllarının ardından, Amerika Birleşik Devletleri'nde ortaya çıkan hippi hareketi barış ve sevgi çağrısında bulunarak (bir önceki sayfada resmedilen)Aynı zamanda, eski Beatle John Lennon, dünyayı tüm insanların barış içinde yaşadığını hayal etmeye çağırarak bir tür pasifist marş haline gelen Imagine'ı yayınladı. Bugün, insanların neredeyse her gün öldüğü Orta Doğu'da savaş görüyoruz. Öte yandan, ağda oluşturulan gibi eylemler varBarış İçin Yeni Bir Sayfa Açmak adlı Facebook sosyal paylaşım sitesinde, on yıllardır din savaşı veren İsrailliler ve Filistinliler başta olmak üzere farklı milletlerden insanlar bir araya geldi. "Grup üç yıldır iki ülke için uygulanabilir bir anlaşmaya varmanın en iyi yolunu tartışıyor. Geçtiğimiz Temmuz ayında Batı Şeria'da yüz yüze görüştük.Amaç, düşman olarak görülen kişiyi insanlaştırmak, onun da bir yüzü olduğunu ve onun da kendisi gibi barış hayalleri kurduğunu görmekti" diyor São Paulo Üniversitesi'nde (USP) Yahudi Çalışmaları alanında yüksek lisans yapan ve bu toplantıda hazır bulunan Brezilyalı Rafaela Barkay. Ayrıca bu yıl, Türkiye'nin en büyük şehri olan İstanbul'daPolis ve çevreciler arasında yaşanan şiddetli çatışmaların ardından sanatçı Erdem Gündüz, şiddet kullanmadan protesto etmenin daha etkili bir yolunu buldu ve dünya çapında ilgi uyandırdı. "Sekiz saat boyunca hareketsiz durdum ve yüzlerce insan aynı eylemde bana katıldı. Polis bize ne yapacağını bilemedi. Bizim kültürümüzde şu söz çok sevilir: 'Söz gümüş değerinde ve sessizlikPakistan'ın Karaçi kentinde eğitimci Nadeem Ghazi, en yüksek uyuşturucu kullanımı ve intihar bombacısı oranlarının 13 ila 22 yaş arasındaki gençlerde olduğunu keşfettiğinde, bir dizi okulda çalışan Barış Eğitimi Refah Örgütü'nü geliştirdi. Gençler davranışlarını gördüklerine göre oluştururlar.Bu yüzden projemiz onlara madalyonun diğer yüzünü, barışın mümkün olduğunu gösteriyor" diyor Nadeem.

Barış nedir?

Bu nedenle, barış kavramının yalnızca şiddet içermeyen bir eylemle ilişkilendirilmesi doğaldır - halklar arasında ekonomik veya dini egemenlik için verilen mücadelelerin tam tersi. "Ancak, bu terim yalnızca şiddetin yokluğunu değil, aynı zamanda insan haklarına ve sosyal, ekonomik ve politik adalete saygıyı da ifade eder. Yakından bakarsak, büyük çatışmaların nedeni her türlüBirleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü'nün (UNESCO) insan ve toplum bilimleri koordinatör yardımcısı Fabio Eon, "yoksulluk, ayrımcılık ve fırsatlara eşit olmayan erişim gibi adaletsizlikler" diyor.

"Bu anlamda, Brezilya'da yaşadığımız gösteriler olumlu, çünkü sadece ulaşımda değil, eğitim, iş ve sağlık gibi insan onurunu etkileyen tüm alanlarda iyileştirmeler yapılması gerektiğinin farkında olan insanlar bir araya geldi. Ancak protesto her zaman şiddet içermeyen bir eylem olabilir ve olmalıdır," diyor aynı zamanda São Paulo On Yıl Komitesi Koordinatörü olan LiaUnesco tarafından desteklenen ve 2001-2010 yılları arasında gerçekleştirilmesi planlanan hareket, insan haklarına saygı anlamında en önemlilerinden biriydi ve "barış kültürü" terimine ün kazandırdı.

160'tan fazla ülke tarafından imzalanan program, sanat, eğitim, gıda, kültür ve spor gibi sektörlerde binlerce insana fayda sağlamış ve Brezilya, Hindistan'dan sonra devlet kurumları ve sivil toplumdan en fazla katılım sağlayan ülke olarak öne çıkmıştır. On yıl geride kaldı, ancak temanın güncelliği nedeniyle programlar yeni bir isimle devam ediyor: Barış Kültürü Komitesi.Barış kültürü, barış içinde bir arada yaşamak için eğitim vermek anlamına gelir. Bireycilik, tahakküm, hoşgörüsüzlük, şiddet ve otoriterlik gibi özelliklere sahip olan savaş kültüründen farklıdır. Barış kültürü, ortaklık, iyi bir arada yaşama, dostluk, diğerine saygı, sevgi ve dayanışmayı vaaz eder" diyor On Yıl'ın başlıca sözcülerinden Amerikalı profesör David Adams.Barış inşa edilmelidir ve bu da ancak yaşamadığımızı, birlikte var olduğumuzu fark etmiş insanlarla gerçekleşir. Hayat insan ilişkilerinden oluşur. Biz bir ağın parçasıyız, hepimiz birbirimize bağlıyız" diyor Brezilya'daki Zen-Budist topluluğunun temsilcilerinden rahibe Coen. İlham verici belgesel Quem Se Importa? tam da bu konuyu ele alıyorBu, Associação Saúde Criança Renascer'i kuran Rio de Janeiro'lu bir çocuk doktoru olan Vera Cordeiro'nun durumudur: "Hasta çocukları taburcu edildiğinde ama tıbbi tedavilerine devam etmek zorunda kaldıklarında muhtaç ailelerin çaresizliğini gördüm".Proje onlara iki yıl boyunca ilaç, gıda ve giysi gibi yardımlarda bulunuyor" diyor. Belgeselin yönetmeni Mara Mourão ise "Bunlar çoğu zaman okul terkleri ve aşırı yoksulluk gibi ciddi sorunlara yönelik basit çözümler. Bu girişimcilerin kozu ağıt yakmak değil cevaplar sunmak" diyor.

Aynı iplikle birbirine bağlı

Adından da anlaşılacağı üzere barışçıl kültür ve eğitime adanmış bir okul olan Unipaz'ın kurucusu Fransız Pierre Weil (1924-2008), ayrılık fikrinin insanın en büyük kötülüğü olduğunu savunmuştur: "Kendimizi bütünün bir parçası olarak görmediğimizde, yaşadığımız alanla yalnızca ötekinin ilgilenmesi gerektiği izlenimine kapılırız; oysa öyle değildir. Örneğin, eyleminizin komşunuza ve doğaya müdahale ettiğinin farkına varmazsınız.Bu onun hayatının bir parçası, bu yüzden insan onu yok ediyor" diyor sosyal terapist ve Unipaz São Paulo başkanı Nelma da Silva Sá.

İçtiğimiz su nehirlerden geliyor ve eğer çöplerimize dikkat etmezsek nehirler kirlenecek ve bu da bize zarar verecek. Lia Diskin'e göre bu sarmalın mükemmel bir şekilde işlemesini engelleyen bir nokta da karşılıklı güven eksikliği.Bu kendini onaylama ile ilgilidir, yani diğerine ne kadar bildiğimi ve haklı olduğumu göstermem gerekir. Ancak bu iç yapıyı silahsızlandırmak ve burada mutlak bir bağımlılık durumunda olduğumuzu fark etmek gerekir." Topluluk hissini kopuklukla birleştirmek bir güç uygulayabilirBu da acıya yol açıyor çünkü eğer sahip değilsek, diğer kişinin sahip olduğu şeyi istiyoruz. Elimizden alınırsa öfkeleniyoruz; kaybedersek üzülüyor ya da kıskanıyoruz" diyor Avrupa Komisyonu CEO Yardımcısı Lucila Camargo.Santa Catarina Federal Üniversitesi'nde düzenlenecek olan Barış ve Çatışma Çalışmalarına Çağdaş Bakış konulu uluslararası seminer için Kasım ayında Brezilya'ya gelecek olan UNESCO Barış Kürsüsü sahibi Wolfgang Dietrich, ego unsurlarından kurtulduğumuzda Ben ve Biz sınırlarının ortadan kalktığına inanıyor. "O anda, her şeyin içindeki birliği algılamaya başlarız.Barış için Yoga etkinliğinin yaratıcısı Marcia de Luca'nın dediği gibi: "Harekete geçmeden önce her zaman şunu düşünün: 'Benim için iyi olan, toplum için de iyi midir? Eğer cevabınız evet ise, bu çelişkili görünen dünyada hangi tarafta olduğunuzu zaten biliyorsunuz demektir.

Barış için savaşan adamlar

Halklarının hakları için zeka ve nezaketle mücadele etmek, tarihteki başlıca pasifist liderlerden üçünün kullandığı silahtı. Bu fikrin öncülerinden Hintli Mahatma Gandhi, satyagraha (satya = hakikat, agraha = kararlılık) adı verilen felsefeyi yarattı ve şunu açıkça ortaya koydu: saldırmazlık ilkesi, düşmana karşı pasif davranmak anlamına gelmez - bu durumda İngiltereMartin Luther King, ilkeleri doğrultusunda, grevler düzenleyerek ve otobüslerde yerlerini terk etmek zorunda bırakıldıkları için toplu taşıma araçlarından bilerek uzak durmaları çağrısında bulunarak siyah Amerikalıların sivil hakları için kampanya yürüttüBenzer bir yol, ayrımcı politikalara karşı grev ve protestoları koordine ettiği için 28 yıl hapis yatan Nelson Mandela tarafından da izlendi. 1994'te hapisten çıktıktan sonra Afrika'nın ilk siyah başkanı oldu. Gandhi 1947'de Hindistan'ın bağımsızlığını; Luther King ise 1965'te medeni haklar yasalarının kabulünü ve oy kullanma hakkını elde etti.