ਸਿਰਹਾਣਾ

ਜ਼ੈਨ-ਬੌਧ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਗੋਲ ਸਿਰਹਾਣਾ, ਜਾਂ ਜ਼ਫੂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਸ ਲਾਈਨ ਦੇ ਅਭਿਆਸੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਆਸਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ . “ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਬੈਠਣ ਵਾਲੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ, ਦੋ ਛੋਟੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਜੋ ਪੇਡੂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਸਥਿਤ ਹਨ, ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਰਥਿਤ ਹਨ। ਅਤੇ ਸਥਿਰਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਗੋਡਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਛੂਹੋ", ਡੈਨੀਅਲ ਮੈਟੋਸ, ਯੂਟੋਨਿਸਟ ਅਤੇ ਜ਼ੇਨ ਦੇ ਅਨੁਯਾਈ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ।

ਹੱਥ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਮੁਦਰਾ ਵਿੱਚ ਆਰਾਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਲੱਤਾਂ ਕਮਲ ਮੁਦਰਾ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ (ਸੱਜੀ ਲੱਤ ਦਾ ਪੈਰ ਖੱਬੇ ਪੱਟ 'ਤੇ, ਅਤੇ ਉਲਟ), ਅੱਧਾ ਕਮਲ ਜਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ, ਇੱਕ ਤਿਕੋਣ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਕੁਰਸੀ

ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਆਸਾਨ ਆਸਣ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਮਿਸਰੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਸ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦੁਹਰਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਫੈਰੋਨ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ: ਇੱਕ ਸਿੱਧੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ, ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਛਾਤੀ ਅਤੇ ਪੱਟਾਂ 'ਤੇ ਆਰਾਮ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਹੱਥ। ਵਰਲਡ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਆਫ਼ ਕ੍ਰਿਸਚੀਅਨ ਮੈਡੀਟੇਸ਼ਨ ਦੀ ਮੈਂਬਰ, ਸਟੈਫਨੀ ਮਾਲਟਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, “ਇਸਦਾ ਕਮਲ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ ਕਰਨ ਜਾਂ ਸਟੂਲ ਉੱਤੇ ਗੋਡੇ ਟੇਕਣ ਦੇ ਸਮਾਨ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੁਰਸੀ ਦੀ ਉਚਾਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਫਰਸ਼ 'ਤੇ ਅਤੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕੁਰਸੀ 'ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਬਿੰਦੂ 'ਤੇ ਬੈਠਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਜੋ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਛੱਡਦਾ ਹੈ। ਕਿਨਾਰੇ 'ਤੇ ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਪਿੱਛੇ ਬੈਠਣ ਤੋਂ ਬਚੋ। ਅੱਖਾਂ ਅੱਧੀਆਂ ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਜਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਸਟੂਲ

ਇਸ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਅਪਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਸੁਵਿਧਾਜਨਕ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। . ਪੈਰ ਹੇਠੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹਨਟੱਟੀ ਅਤੇ ਲੱਤਾਂ, ਗੋਡੇ ਟੇਕਣੇ, ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ।

“ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਖੜੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਸਖ਼ਤ ਨਹੀਂ। ਇੱਕ ਮਾਮੂਲੀ ਵਕਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ. ਇਹ ਇੱਕ ਬੋਰਡ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਹਿਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ”, ਫਾਤਿਮਾ ਮਾਰੀਆ ਅਜ਼ੇਵੇਡੋ, ਅਲੌਕਿਕ ਧਿਆਨ ਦੇ ਅਭਿਆਸੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਆਸਣ ਵਿੱਚ, ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਪੱਟਾਂ ਉੱਤੇ ਜਾਂ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਮੁਦਰਾ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅੱਖਾਂ ਅੱਧੀਆਂ ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਜਾਂ ਬੰਦ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।