”اسان ديوتا ۽ ديويون آهيون، اسان صرف اهو وساري ويٺا آهيون“، هندستاني روحاني استاد اوشو (1931-1990) چيو. ديوتا کي بيدار ڪرڻ لاءِ جيڪو اسان مان هر هڪ ۾ رهي ٿو، هن فعال مراقبي جو هڪ سلسلو ٺاهيو، مشقون جيڪي جسم جي حرڪت، ناچ، سانس ۽ خارج ٿيندڙ آوازن سان شروع ٿين ٿيون- توانائي ۽ جذباتي آزاديءَ لاءِ رستا-، پوءِ مراقبي جي حالت تائين پهچڻ لاءِ. پاڻ، يعني اندروني خاموشيءَ جو آرامده مشاهدو. ”هن 1960 جي ڏهاڪي ۾ اهي ٽيڪنالاجيون هن بنياد تي تصور ڪيون ته جيڪڏهن اسان مغربي صرف ويهندا ۽ مراقبو ڪندا ته اسان کي هڪ افراتفري ذهني ٽرانزٽ ملندي“، ڊييتا ما گيان، بائيو اينرجيٽڪ تھراپسٽ ۽ اسڪول آف ميڊيٽيشن جي سهولتڪار، ساؤ پاولو ۾، چوي ٿي. جتي هو ٽن مهينن جي ڪورس ۾ ڏهه فعال ٽيڪنڪ سيکاريندو آهي. Kundalini مراقبت انهن مان هڪ آهي (وڌيڪ تفصيل لاء باڪس ڏسو). سنسڪرت ۾ اصطلاح اهم توانائي ڏانهن اشارو ڪري ٿو، جيڪو جنسي توانائي پڻ سمجهي ٿو، پنهنجي تخليقيت جي وڌ ۾ وڌ اظهار ۽ زندگي سان رابطي ۾ ليبيدو سان ڳنڍيل آهي. هي موڊائيلٽي لرزڻ سان گڏ آزاد ساهه کڻڻ ۽ آوازن جي آزاد ٿيڻ تي ٻڌل آهي، جنهن جي پٺيان هڪ مستند رقص آهي جيستائين اهو خاموشيءَ ۾ ختم نه ٿئي. اهڙيءَ طرح، چڙهندڙ توانائي چڪرن کي جاڳائي ٿي ۽ مجموعي طور تي وجود جي بحاليءَ کي ثابت ڪري ٿي، ان کان علاوه جنسيت کي توازن ۾ رکڻ سان. ”اها هڪ طاقتور اوزار آهي دٻاءُ کي دور ڪرڻ ، جاڳڻ لاءِجذبات پيدا ڪن ٿا ۽ شديد آرام پيدا ڪن ٿا“، سهولتڪار جي ضمانت ڏئي ٿو، جيڪو شام جو مشق جو مشورو ڏئي ٿو، ياد ڪرڻ لاءِ هڪ سازگار لمحو. متحرڪ مراقبت اوشو جي هڪ ٻي تخليق آهي. زبردست ٽيڪنڪ ۽، تنهن ڪري، antidepressant par excellence، اهو اسان کي خبردار ڪري ٿو. تنهن ڪري، اهو ڏينهن جي صبح لاء اشارو ڪيو ويو آهي. ان جي مرحلن ۾ تيز ساهه کڻڻ ۽ ڪيٿارٽڪ اظهار شامل آهي، جنهن ۾ رڙيون ڪرڻ، ڌڪ هڻڻ، ٺٺوليون، لعنتون ۽ کلڻ شامل آهن، ان کان پوءِ منتر ”هو، هُو، هو“ ڳائڻ، اندروني ويڙهاڪ جي طاقت سان جڙيل آهي، ۽ پنهنجو پاڻ کي پالڻ لاءِ وقفو ڪري ٿو. هٿ مٿي کڻي خاموشي. بندش هڪ جشن جي ناچ لاء مهيا ڪري ٿي. موسيقي خاص طور تي هر موڊائيلٽي لاءِ ٺهيل آهي مراقبي کي مختلف مرحلن ذريعي رهنمائي ڪري ٿي. لاڳاپيل سي ڊيز ڪتابن جي دڪانن ۽ مراقبي مرڪزن ۾ وڪامجن ٿيون.

ڊييتا جي مطابق، سڀني فعال لائينن ۾ عملي کي جذباتي گندگي کان آزاد ڪرڻ جي طاقت آهي - صدمو، دٻايل خواهشون، مايوسي وغيره. - لاشعور ۾ رکيل. ”اوشو جي لاءِ، هر انسان پيدا ٿيو آهي، ان جي نفيس، پياري ۽ خوبصورت ذات سان گهرو تعلق. تنهن هوندي به، سماجي ثقافتي ڪنڊيشن اسان کي هن اصل شڪل کان پري ڪري ٿو. پر، خوشقسمتيء سان، هي رستو واپسي آهي. خوشي جو بچاء هڪ بنيادي نقطو آهي. تنهن ڪري، اوشو دفاع ڪيو ته چونڊيل طريقو اهو هجڻ گهرجي جيڪو عملي کي تمام گهڻو خوش ٿئي. ٻي صورت ۾، کيس آزاد ڪرڻ بدران، هواهو هڪ قرباني، هڪ جيل بڻجي ويندو آهي. ايڊلسن ڪيزيلوٽو، يونيورسٽي جو پروفيسر، ساؤ پولو کان، ڪورس پاران پيش ڪيل ڏهن امڪانن مان گذريو ۽، سفر جي آخر ۾، احساس جي توسيع کي محسوس ڪيو. "فعال مراقبت انهن احساسن سان رابطي ۾ حاصل ڪرڻ ۾ مدد ڪري ٿو جيڪي اسان اڪثر پنهنجي روزاني زندگي ۾ دفن ڪندا آهيون. جڏهن اسان انهن جذبن کي وسرائڻ دوران تجربو ڪريون ٿا، اهي اسان جي زندگين جو هڪ وڌيڪ فعال حصو بڻجي وڃن ٿا، "هو چوي ٿو. رابرٽو سلويرا، ساؤ پولو کان هڪ صلاحڪار، وڌيڪ آساني سان ڌيان ڏيڻ ۽ پنهنجي اندروني وجود سان ڳنڍڻ جي قابل هو. ”مان هڪ دٻاءُ واري ۽ مصروف زندگي گذاريان ٿو. منهنجو دماغ نه ٿو روڪي. مشق سان، مان وڌيڪ پرسڪون ٿي ويس، جيئن مون محسوس ڪيو ته جمع ٿيل اندروني توانائي ختم ٿي ويندي آهي“، هو وضاحت ڪري ٿو. عملي کي آگاهي ٿيڻ گهرجي ته تجويز جي شدت شايد مسئلا پيدا ڪري سگهي ٿي جيڪي ڪجهه وقت کان وٺي رهيا آهن، جذباتي ۽ جسماني. ”اهڙا قسطون اهم مواد کي ڇهڻ ۽ شعور جي روشنيءَ ۾ انهن کي نئين سر ترتيب ڏيڻ جا موقعا آهن“، ديتا جو خيال آهي.

اوشو مراقبي جا بنيادي طريقا

مراقبي ڪنڊليني ۾ چار شامل آهن. 15 منٽن جو مرحلو هر هڪ. روزاني تربيت لاءِ جاءِ محفوظ ڪريو، گروپن ۾ يا گھر ۾ اڪيلو، جاءِ جي توانائي کي وڌائڻ لاءِ.

پهريون اسٽيج

بيٺو، اکيون بند، پير ان کان علاوه، گوڏن کي کليل ۽ جبرو آرام سان، نرميء سان پنهنجو پاڻ کي ڇڪڻ شروع ڪيو، ڄڻ ته aپيرن مان وائبريشن اڀري. اچو ته هن احساس کي وڌايو ۽ پنهنجي هٿن، پيرن، pelvis ۽ ڳچيء کي ڇڏي ڏيو جڏهن قدرتي طور تي سانس وٺو. توهان پڻ غير معمولي سس ۽ آواز پيدا ڪري سگهو ٿا. هن مرحلي ۾، متحرڪ ۽ تال واري موسيقي جسم کي لرزڻ ۾ مدد ڪري ٿي.

ٻئي اسٽيج

وائبريٽنگ هڪ آزاد رقص بڻجي وڃي ٿو جنهن جو مقصد لمحن کي جشن ڪرڻ آهي. اچو ته توهان جو جسم پنهنجو پاڻ کي ظاهر ڪري ۽ بغير سوچڻ جي تحريڪن ۾ ٻڏل. رقص بڻجي. تہوار جي موسيقي عملي کي اندروني خوشي سان رابطي ۾ رکي ٿي.

ٽيون اسٽيج

آرام سان ويھي رھيو مراقبي واري پوزيشن ۾ - کشن تي ٽيڪ ڏيڻ يا ڪرسي تي ويھڻ جي اجازت آھي . مقصد اهو آهي ته توهان جي خاموشي کي ڳولڻ ۽ پنهنجو پاڻ کي فيصلي کان آزاد ڏسڻ. مداخلت ڪندڙ خيالن لاء شڪرگذار ڪريو ۽ انهن کي وڃڻ ڏيو، انهن سان ڳنڍڻ يا سڃاڻڻ کان سواء. موسيقي جي نرمي خود شناسي ڏانهن وٺي ٿي ۽ فرد کي بي هوش جي ويجهو آڻي ٿي.

چوٿون اسٽيج

ليٽي، هٿن کي جسم جي ڀرسان آرام سان، مراقبي سان گڏ رهي ٿو. اکيون بند ۽ اڃا به. ھتي مقصد آھي پاڻ کي آرام سان آرام ڪرڻ جي اجازت ڏيڻ. ان وقت، موسيقي ناهي، صرف خاموشي. آخر ۾، ٽي گھنٽيون وڄنديون ته جيئن ماڻهو، هموار تحريڪن ذريعي، آهستي آهستي جسم ۽ خلا سان ٻيهر ڳنڍجي.